Üzerinden hala soğuk su damlıyordu sanki. Benimse içim yanıyordu. Ve bir noktada artık ben de patladım.
“Ben Albay ’a söyledim. Mahkemede şahitlik yaparım dedim.”
Serdar ’ın yüzünde küçümseyici bir gülümseme belirdi.
“Mahkemede şahitlik yaparsın öyle mi? Neden peki? Mahkemeye çıkmayacaklarını düşündüğün için olmasın. Belki gözünde onlar yenilmezdir. Ya da mahkemeye çıktıklarında zaten kaybetmiş olacakları için kaybeden tarafta olmak istemediğinden mi satarsın onları? Akıllıca. Kim kazanırsa onun yanında olmak. Ama bu basit bir mesele değil. Bu vatan meselesi.”
“Sen ne kadar acımasız bir insansın ya. Albay beni anlıyor.”
“Albay sana sadece acıyor. Seni onların içinden çekip almaya çalışıyor. Bu mücadeleye değmeyeceğini görmek istemiyor. İki yıl mı oldu, daha fazla mı? Neredeyse üç yıl
