Yaren' in Anlatımıyla...
Gecenin sessizliğinde yatağıma uzandım ama gözlerim tavana kilitlenmişti. Serdar’ ın o sözleri hala kulağımda çınlıyordu.
“Seninle ava çıkıyoruz.”
Onun için bu cümle öyle sıradan, öyle doğal çıkmıştı ki… Sanki “Markete gidiyoruz” der gibi. Ama benim için değildi. Benim için “av”, sadece tek bir şey demekti. Yem olmak. Ve o, bunu bana hazırlıksızca söylemiş, yüzünde en keyifli ifadesiyle gülümsemişti.
Beni yem yapacak…
Hiç tedirgin bile olmuyor.
Nasıl oluyor da insan bu kadar rahat davranabiliyor? O gülümseme hala gözümün önünde. O an, yıllardır gördüğüm en sakin, en huzurlu halindeydi. Yani benim tehlikeye atılmam, onun huzuru demekti.
Bir yandan içimde öfke kabarıyor, diğer yandan da garip bir güven hissi… Çünkü biliyorum, o beni öylece bırakmaz. Ama işte…
