----
***Lhea’s POV***
-
Nakatayo ako sa harap niya, naka-cross arms, pinipilit maging propesyonal sa kabila ng lahat. Nakasuot ako ng full dobok, maayos ang pagkakatali ng buhok sa likod—mahigpit, disiplinado, walang dapat sumablay. Hawak ko ang focus mitts, na kanina ko pa gustong ipangbato sa mukha ni Elixir. Pero hindi puwede. Kailangang kontrolado ako. Kailangang walang makahalata.
"Stance muna," maikli kong utos, diretso at walang emosyon. "Kaliwa sa unahan, tuhod bahagyang baluktot. Balance, Elixir. Balance."
Sumunod naman siya, pero halatang hindi pa rin siya sanay. Parang robot na hindi alam kung paano kikilos. Diyos ko naman. Nakaka-frustrate.
"Parang hindi ka pa nakakita ng paa mo," sabay kunot ng noo ko. "Ayusin mo ‘yan."
Tumaas lang ang kilay niya sa komentaryo ko, pero
