"Farrah!" mahigpit nitong hinawakan ang kamay ko. Pinipigil na makalayo pa ako rito. Narating namin ang paborito kong tambayan. This time napahagulgol na ako nang iyak.
"Bwisit na eskwelahan ito." Gigil na ani ko, saka tumalikod kahit pa nakahawak pa rin ito sa braso ko.
Iginiya n'ya ako sa upuang bato na palagi kong pwinepwestuhan.
"What happened?" tanong nito sa akin.
Nag-iwas akong muli nang tingin.
"Sasabihin mo o kailangan ko pang kausapin ang principal?" tanong nito sa akin.
"Go on, kausapin! Para makita mo kung gaano kabulok ang sistema ng eskwelahan na ito."
"Sinong gumawa nito sa 'yo? Damn! Bakit ba kasi ipinatawag kami ni Mrs. Dion?" inis na ani nito. Si Mrs. Dion ay ang guro namin sa English.
"H-ayaan mo na." Biglang bawi ko. Naalala ko iyong sinabi ng principal.
