"Kain lang nang kain, Doris. Nakakahiya naman sa 'yo, 'di ba?" sarcastic na ani ko habang maganang kumakain ito ng hapunan. Mas marami pa kasi ang ulam nito, tapos itong si Agassi parang tuwang-tuwa pa sa katakawan nitong babaitang ito.
"Ang sarap ni Agassi." Sinipa ko ang paa nitong nasa ilalim ng lamesa. Ang bata-bata pa pero iyong mga banat hindi nakakatuwa.
"Ay, ibig kong sabihin ang sarap ng luto ni Agassi." Nag-peace sign pa ito na ikinasimangot ko.
"Doris, si Farrah ang nagluto n'yan." Inangatan ko ng kilay si Doris na napakamot sa ulo.
"Oo nga, friend. Sarap ng luto mo. Pero mas masarap itong kanin, ikaw ba ang nagsaing?"
Tumango si Agassi na naiiling. Napakababoy rin kasi ni Doris. Punong-puno pa ang bibig pero salita nang salita. Tumatalsik tuloy ang kanin mula sa bibig
