"Anak, ito oh!" excited na iniabot ni Mama ang buong limang daang piso. Dinampot ko na kasi ang lunch box ko at akma na sanang aalis nang hindi nanghihingi ng baon dito pero humarang ito sa pinto.
Ngiting-ngiti ito na waring walang nangyari kagabi na dahilan kung bakit nadudurog ang puso ko ngayon.
"Hindi na ho kailangan."
"Anong hindi kailangan? Mamamasahe ka pa, baka may mga gastusin ka sa school. Kunin mo na ito, nak." Maaliwalas ang mukha ni Mama na waring masaya ito.
Kung masaya ito sa ginagawa nito, paano naman ako?
Mabilis akong nag-iwas nang tingin dito.
"Hindi na po." Tangi ko. Hindi ko makuhang kunin ang perang alam ko kung saan nagmula.
"Tira ito sa bigay ng Papa mo." Hinawakan nito ang kamay ko at inilagay roon ang 500 pesos. Mariing kumuyom ang kamao ko."Bakit ka b
