Asmin odaya alınmıştı. Stresten uzak kalması gerektiği için yanına sadece annesinin girmesine izin verildi. Evin Hanım odaya girdiğinde kızının kendinde ama bitkin bir halde olduğunu gördü.
Evin Hanım kızının yanına yaklaşıp saçlarını okşadı.
“Güzel kızım, bir tanem, canımın içi...”
Evin devamını getiremedi konuşmasını. Ne diyecekti ki? “İyi misin?” dese ya da “Kendini toparla.” dese Asmin için hiçbir şey ifade etmeyeceğini biliyordu. Çünkü bu durumda Asmin ne iyi olabilirdi ne de kendini toparlayabilirdi.
Asmin gözlerini yumup, “Uyumak istiyorum.” dedi. Uykusu olduğu için değil, konuşmaktan kaçmak için yapıyordu bunu. Şu an kimseye kendini anlatmaya çalışmak istemiyordu.
Evin kızının başından bir an bile ayrılmadan bekledi. Kızının huzura ihtiyacı vardı. Bunu bildiği için kimsenin od
