ตอนที่ 1 บัวบูชา
1359 Words
Rrrr Rrrrr
เสียงโทรศัพท์มือถือสั่นครืน ก่อนตามมาด้วยเสียงหายใจยาวเหยียดของคนร่างใหญ่ที่สูงถึง 190 เซนติเมตร นัยน์ตาเข้มจ้องมองรายชื่อของปลายสายที่โชว์ชื่อว่า ’บัวบูชา’ มาเฟียหนุ่มเจ้าสำราญอย่างเจ้าสงครามก็แทบไม่อยากจะรับสาย
“น้องบัวบูชาโทรมาหาป๊ะป๋าแล้ววว~” เสียงทุ้มของจอมศึกเอ่ยแซว “ลูกโทรมาก็รับสายสิ”
“รำคาญ” เจ้าสงครามตอบเสียงราบเรียบปนด้วยอาการเบื่อหน่ายนิสัยของบัวบูชา ที่เป็นลูกเลี้ยงของเขาเอง
บัวบูชาเป็นเด็กสาวที่มีนิสัยน่ารัก ขี้อ้อน ชอบคลอเคลียนั่นคือด้านที่มาเฟียหนุ่มชอบ ส่วนด้านที่ไม่ชอบและมักจะมีปัญหาด้วยนั้นคือความดื้อ นอกจากนั้นยังงอแง เอาแต่ใจเก่ง โดยเฉพาะเรื่องผู้หญิงของเขา บัวบูชาจะทำตัวเอาแต่ใจ ด้วยกลัวว่าจะถูกแย่งความรัก
คราวก่อนช่วงบัวบูชาไปเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนที่ต่างจังหวัด เจ้าสงครามได้ซื้อผู้หญิงจากซ่องมา เธอชื่อมุกดา เพราะเป็นผู้หญิงที่มาเฟียหนุ่มเอ็นดูเป็นพิเศษจึงพาเข้าบ้าน พอเมื่อบัวบูชากลับมา บัวบูชาอาละวาดหนักจนเจ้าสงครามยอมย้ายผู้หญิงของตัวเองออกไปอยู่คอนโดแทน
ส่วนความเป็นมาในความสัมพันธ์พ่อเลี้ยงนี้ เป็นเพราะเมื่อก่อนตอนที่เจ้าสงครามยังเด็กเกือบจะได้ตายจากการถูกลอบยิง หากไม่ได้ปกรณ์ลูกน้องคนสนิทของอธิภาคย์พ่อของเขาช่วยรับกระสุนเอาไว้
ปกรณ์ตายแต่เจ้าสงครามมีชีวิตรอดมา ดังนั้นอธิภาคย์จึงรับบัวบูชาในวัยทารกแรกเกิดมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม เพราะเธอสูญเสียทั้งแม่ สูญเสียทั้งพ่อไปในเวลาไล่เลี่ยกัน และไม่มีญาติที่ไหนอีกแล้ว
เด็กทารกตัวเล็กๆ จึงกลายเป็นลูกเลี้ยงของเจ้าพ่อมาเฟีย และในช่วงอายุ 19 ปีของเจ้าสงคราม พ่อเขาได้เสียลงด้วยโรคร้าย เจ้าสงครามจึงรับช่วงต่อและกลายเป็นป๊ะป๋าของบัวบูชามาตั้งแต่นั้น
ปัจจุบันบัวบูชาโตเป็นสาวสวยมีเสน่ห์เกินวัย เธอมีอายุ 18 การเรียนของเธอตอนนี้อยู่ในช่วงสอบจบ ม.6 แล้ว ในคืนนี้เธอไปฉลองวันเกิดของเพื่อน หากก็ไม่วายโทรมาจุกจิกกับเขา
“ลูกมึงนะนั่น มึงนี่ช่างเป็นพ่อที่ใจร้ายจริง~” จอมศึกพูดกดดันจนเจ้าสงครามกดรับสาย
‘ป๊ะป๋าขาาา~ อยู่ไหนอะ’ ถึงได้ยินน้ำเสียงหวานฉ่ำครวญครางถามมา
ไม่ผิด เธอเมา!
“ฉันต่างหากที่ต้องถาม” จากหงุดหงิดในตอนแรกกลายเป็นความห่วงใยเข้ามาเสียบแทน
‘ทำไมอ่า ป๊ะป๋าเป็นห่วงบัวด้วยเหรอ?’
“บัวบูชา!” เจ้าสงครามกรอกน้ำเสียงเข้มดุดัน ทว่าลูกเลี้ยงตัวดีกลับท้าทายด้วยการตัดสาย มันทำเอาเขาหัวร้อนเดือดดาลขึ้นมาทันที
“ลูกเวร!” พ่นเสียงหงุดหงิดออกมาทั้งพยายามระงับอารมณ์เอาไว้
ไปเมาอยู่ที่ไหนวะ! อย่าให้เจอว่าเมาอยู่กับผู้ชาย พ่อจะจับตีก้นลายแน่!
“มึงใจเย็นๆ ก่อน” เสียงอินทรีเพื่อนอีกคนเอ่ย
“เดี๋ยวกูกลับมา กูขอไปรับลูกกลับบ้านก่อน” เจ้าสงครามพูดอย่างไม่สบอารมณ์และร่ำลาเพื่อน เขาสาวเท้าหนาออกมาขึ้นรถ จัดการเปิดจีพีเอสดูพิกัดของลูกเลี้ยงแสนดื้อของตัวเอง ก่อนรีบเหยียบคันเร่งขับรถออกไป
“อะ ชนนนน อีกสักประเดี๋ยวกูจะกลับละนะ คิดว่าป๊ะป๋าคงมารับ” ริมฝีปากได้รูปสีหวานปริ่มยิ้มกว้าง นัยน์ตากลมทอฉายความซุกซนหลังได้ยั่วอารมณ์พ่อเลี้ยงของเธอไป และคิดว่าอีกไม่นานป๊ะป๋าต้องโผล่หัวมาแน่
แล้วคงดุเธออย่างเคย แล้วใครกลัวกันล่ะ!
“ดูยิ้มเข้า มึงกับคุณป๋านี่ขยันทะเลาะกันนะ” ไปรยาเอ่ย บัวบูชาไหวไหล่พลางยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม ในกลุ่มเพื่อนสนิทของเธอเป็นอันรู้กันหมด ว่าเธอกับป๊ะป๋ามักจะทะเลาะกันแทบทุกวัน
“กูไม่ได้อยากทะเลาะ...” ไม่ได้อยากทะเลาะด้วยสักหน่อย แต่เป็นเพราะป๊ะป๋าเธอนั่นแหละ ไม่ชอบสนใจเธอจนเธอต้องทำทุกวิถีทางเพื่อเรียกร้องความสนใจ ทุกครั้งมันจึงจบด้วยการทะเลาะ
“ถ้าป๊ะป๋าของกูไม่ไปมีผู้หญิงอื่น เรื่องปวดหัวมันคงไม่เกิด” นั่นก็อีกเรื่อง ป๊ะป๋าเธอชอบควงผู้หญิงอื่นไม่ซ้ำหน้า ใครมันจะไปยอมได้เล่า เธอรักของเธอมาตั้งแต่เด็ก และเธออยากให้เขาเป็นของเธอคนเดียว เธอจึงเอาแต่ใจ เอาแต่หาเรื่องผู้หญิงที่ป๊ะป๋าควงทุกคน
“ฟู่วว~ คิดแล้วน่าหงุดหงิดชะมัด!”
“เอาไปแก้วมึง แดกๆ เข้าไปจะได้มีแรงไปตีกับคุณป๋า” ไปรยายัดแก้วเหล้าสีเข้มที่เพิ่งชงเสร็จใส่มือบัวบูชา เจ้าตัวรับมาดื่มรวดเดียวหมดแก้ว นวลหน้าที่เคยเป็นสีชมพูตอนนี้เริ่มแดงก่ำลามไปถึงลำคอเล็ก
“พวกมึง หน้ากูเหมือนคนเมามากยัง”
“เหมือนสุดๆ เลยมึง แต่ลองทำตาเยิ้มอีกหน่อย...อ่า แบบนี้แหละ” ชลลี่เพื่อนรักอีกคนของเธอว่า “มึงนี่นะ คอทองแดงสุดๆ แต่ก็ชอบทำตัวคออ่อน”
บัวบูชาถือเป็นคุณหนูคอทองแดงที่สุดในกลุ่มเพื่อน ดื่มเก่งและเมายาก แต่นี่คือสิ่งที่บัวบูชาทำประจำคือดื่มให้หน้าแดง แสร้งแกล้งเมาแล้วเรียกให้ป๊ะป๋ามารับ
“มานู่นละคุณป๋าของมึงอะ” แพทริเซียเจ้าของบ้านและงานวันเกิดเอ่ย เมื่อเห็นรถคันหรูที่คุ้นเคยวิ่งเข้ามาจอด พร้อมประตูถูกเปิดออกปรากฏเงาร่างใหญ่สูงเดินมาทางประตู ตอนนี้เองบัวบูชารีบรับบทเป็นเมรีขี้เมาตามแผน แสร้งเคลิ้มหลับบนโซฟา
“บัวพ่อมึงมา” กลุ่มเพื่อนรักของบัวบูชาก็ร่วมเล่นละคร เมื่อเจ้าสงครามเข้ามาในห้องนั่งเล่นที่พวกเธอใช้จัดปาร์ตี้ดื่มกัน ก่อนพวกเธอจะรีบพากันยกมือไหว้พ่อเพื่อนทันที
เจ้าสงครามพยักหน้าปรายยิ้มสุภาพให้กับเพื่อนลูก ก่อนสาวเท้าเข้าไปหาลูกสาวตัวดี และอารมณ์เขาเย็นลงเมื่อเห็นว่าในงานเลี้ยงนี้ไม่ได้มีผู้ชาย มีเพียงเพื่อนสนิทผู้หญิงเท่านั้น
“บัวบูชา” มาเฟียหนุ่มย่อตัวลงนั่งเขย่าตัวคนตัวเล็ก
“อื้อออ ป๊ะป๋า~” เสียงหวานอู้อี้ ปรือนัยน์ตาสวยขึ้นมองพลันขยับนั่ง มองคนตัวโตหยิบเอาหลุยส์วิตตอง รุ่น COUSSIN BB ที่เขาเพิ่งซื้อให้เธอเมื่อวันก่อนไปคล้องไว้บนคอหนา จากนั้นมือหนาจับประคองเธอลุกขึ้น
“ป๊ะป๋ามารับบัวแล้ว” เด็กสาวโผเข้าไปกอดเอวสอบของพ่อเลี้ยงแนบแน่น ชนิดหน้าอกคัพซีเบียดบี้อยู่กับแผงอกแกร่ง ก่อนร่างบางจะลอยขึ้นสูง เธอถูกอุ้มอยู่ในท่าเจ้าสาว
เจ้าสงครามมองลูกเลี้ยงด้วยสายตานิ่ง เห็นใบหน้าสวยแดงก่ำไปทั่วลามไปถึงลำคอและใบหูเล็กแล้วถอนหายใจ
“คุณป๋าขา ชลลี่ห้ามแล้วนะคะ ยัยบัวเอาแต่ยกซดเอง”
“…” เจ้าสงครามไม่ได้ตอบกลับอะไรมาก เพียงแค่เอ่ยคำลาสั้นๆ เขาอุ้มบัวบูชาไปขึ้นรถแล้วพากลับมาถึงบ้านอย่างปลอดภัย มีป้าเนตรแม่บ้านใหญ่ที่นี่วิ่งออกมาต้อนรับด้วยความเป็นห่วง ที่เห็นร่างเล็กนอนสลบในอกแกร่ง
“คุณหนูเป็นอะไรคะเนี่ย หน้าแดงคอแดงไปหมด”
“คุณหนูของป้าชักจะเอาใหญ่มากเลยครับ ยังไงป้าก็ช่วยเตรียมน้ำอุ่นขึ้นไปเช็ดตัวให้ด้วยนะครับ”
“ได้ค่ะ” ป้าเนตรแกรีบแยกไปเตรียมต้มน้ำและหากะละมังเตรียมไว้ ส่วนเจ้าสงครามพาลูกสาวตนขึ้นห้อง ในตอนแรกว่าจะดุ แต่พอเห็นหลับลึกก็ไม่อยากรบกวน จึงได้แต่ปล่อยให้นอนไป ก่อนเดินกลับห้องตัวเองที่อยู่ข้างๆ
- Writer
