ทันทีรถคันหรูจอดสนิทนิ่งอยู่ภายในโรงจอดรถของบ้าน หญิงสาวก็รีบก้าวเท้าลงจากรถเดินเข้าไปทันทีไม่คิดรั้งรอ ขณะที่ปารย์ณวิชรีบก้าวลงจากรถก้าวตามเธอไปติดๆ
เพี้ยะ!
ไม่รอให้อีกฝ่ายได้พูดอะไร ความอัดอั้นตันใจที่กักเก็บไว้มานาน เงื้อมือขึ้นสุดแขนฟาดบนใบหน้าเขาด้วยแรงอารมณ์ทั้งหมดที่มี จนกรามขึ้นเป็นสัน นัยน์ตาคมเบิกกว้าง อยู่ในตกตะลึง เพราะไม่คิดว่าเธอจะกล้าตบเขาขนาดนี้
เค้นเสียงคำรามดัง เรียกชื่อเธออย่างโกรธจัด
“วิฬาร์!”
ทว่า วินาทีนี้ เธอกลับไม่กลัวอะไรอีกแล้ว หล่อนแค่นหัวเราะใส่หน้าเขาหยดน้ำตารินไหลด้วยความเจ็บปวด
“หึ ที่ผ่านมาเห็นวิฬาร์โง่มากใช่ไหม”
“หมายความว่ายังไง...พี่ไม่เคยคิดแบบนั้น!”
“จะหมั้นกันอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ เห็นฉันโง่มากขนาดนั้นเลยเหรอไง จะเลิกก็ไม่เลิก ต้องการอะไรกันแน่!อาจารย์ปารย์ณวิช!”
ร่างสูงถึงกับนิ่งด้วยอาการตกตะลึง กับคำที่เธอผรุสวาทออกมาเมื่อครู่ คาดไม่ถึงว่าห
