Wicked Beast

Chapter 5

  Hermione's Pov 

 "What's with that wide smile Hermione? nagmumukha ka ng siraulo konti na lang tatawagan ko na ang mental" Ciâran commented as we eat breakfast the next day, sinamaan ko lang sya ng tingin bago bumaling sa Alpha na taimtim sa pagsimsim ng kape nya. 

 "Alpha baka malate ako ng uwi mamayang gabi" kumunot ang noo nya ng maibaba ang tasang hawak nya, he licked his lower lip as she stare seriously at me. 

"Bakit?" he ask Come on self, mag-isip ka ng isang valid reason para punayag sya at hindi magduda at the same time. 

 Napahawak ako sa locket na suot ko ng makitang mariing nakatitig ang Alpha roon, "Yayain ko si Cass sa bagong bukas na cafe sa sentro" I lied, thou sa bagong bukas na cafe naman talaga ang punta ko its just that si Lincoln ang gusto ko'ng isama 

 Hindi ko alam but after what happened last night, pakiramdam ko sure na talaga ako at kahit na bawal pa sasagutin ko na sya kahit na maging pasikreto muna ang relasyon namin ang mahalaga may label na. 

 "Sige, sasabihan ko na lang ang sundo mo--- Yung driver na rin nila Cass ang maghahatid sakin pauwi" I cut him off, mas tumalim ang titig na pinupukol nya sa akin, he sighed 

"Okay, just be safe matanda ka na alam mo na ang ginagawa mo" dagdag nya pa bago tumayo at umalis sa hapag, inubos ko lang ang gatas ko at nauna na ring umalis.

 Nang makasakay sa kotse ay agad ko'ng kinuha ang cellphone sa bulsa ng backpack na suot ko, I smile with so much anticipation to see Lincoln messages, kaya ganoon na lang ang pagkadismaya ko ng wala pa sya'ng text sa akin.

 Baka naman na-late lang ng gising, pangungumbinsi ko sa aking sarili at sa halip ay ako na lang ang unang tumipa para sa nakasananyan na naming goodmorning messages mula sa isa't isa. It's a usual monday morning in the Academy, gaya ng kasanayan nakatayo si Cassidy sa main gate at naghihintay na sa akin 

 "Goodmorning bams" masayang bati ko sakanya, napataas kilay na lang ako ng idinampi nya ang kanyang kamay sa aking noo at sinipat-sipat ako "Hermione are you sick?" she exclaimed, agad ko ding kinapa at pinakiramdaman ang sarili ko.

 "Hindi, bakit?" I confusedly ask "You greeted me good morning and that is so rare" pabiro ko sya'ng binatukan ng magsimula na kaming maglakad papunta sa building kung saan matatagpuan ang aming classroom.

 "Ay wala pa si Lincoln" agad na puna ni Cass ng makapasok kami sa classroom at nandun na ang maga kaibigan nya pero si Linc wala pa rin, ayaw ko namang masabihan ng clingy kaya hinayaan ko na lang muna, baka nga kasi late lang sya. 

 but at the same time kung ano-ano na rin ang tumatakbo sa utak ko never naman kasing na late si Lincoln at kung late man sya magtetext yun sa akin.

 Isang subject na ang natapos pero wala pa ding Linc na nagpakita sa akin, nagsisimula na ako'ng mag-alala. "Hermione, alam mo ba kung bakit wala pa din si Lincoln? may practice game pa naman kami mamaya" Dylan ask, umiling lang ako habang nakapako pa rin ang mata ko sa pinto naghihintay na pumasok sya dun. 

 Hanggang sa naglunch break wala pa rin sya, "Hermione, alam mo tawagan mo na lang para matigil kana sa pag-aalala mo" I immediately got my phone and dialed for his number, mas dumoble ang kaba na nararamdaman ko ng hindi makontak ang number nya. 

 "Can not be reach" bigo at naiiyak na sambit ko, natigil sa pagkain si Cass at kinuha ang phone ko nakita ko'ng tinawagan nya ulit ang number ni Linc pero can not be reach pa rin. 

 "Bams, wag ka masyadong mag-alala baka may inasikaso lang yung tao kaya hindi nakapasok ngayon" Cassidy murmur, trying to ease my worries away, isang malalim na hininga ang pinakawalan ko at nagsimula na ding kumain. 

 Cassidy's right maybe Lincoln have errands to run, buong maghapon yun ang itinatak ko sa utak ko na may importanteng bagay na ginagawa sa araw na'to si Lincoln at mamaya lang magtitext na sya. 

 "Ayan oh" I looked into Cassidy with confusion, tinitigan ko ang binder na inilapag nya sa harapan ko habang nakapamewang sya'ng nakatitig sa akin 

"Wala ka sa sarili mo kaya hiramin mo na lang ang mga notes ko at sa bahay mo na lang yan kopyahin" I weakly smile at her 

 Buong araw pakiramdam ko ang bigat-bigat ng pakiramdam ko sa hindi malamabg dahilan, our homeroom professor barge in,"Class listen" tawag nya sa atensyon naming lahat ang klase ng boses na ginamit nya ay mas lalong nagdulot ng kaba sa akin like she's about to make such important announcement halos lahat kami ay tumuwid ng pagkakaupo at nakatitig na lang sakanya. 

 "Simula sa araw na'to hindi nyo na kaklase si Mr. Searre nagtransfer na sya sa ibang school" rinig na rinig sa buong classroom ang pagdaing ng mga babaeng patay na paatay kay Lincoln, nakatitig lang ako sa prof nakikita ko'ng gumagalaw ang bibig nya pero parang wala ako'ng naririnig sa mga sinasabi nya.Lumandas ang luha sa pisnge ko ng marealize na wala na si Lincoln,

 "Hermione" rinig ko'ng tawag ni Cass at ng professor ng tumayo ako at dire-diretsong nagmartsa palabas ng classroom, habang palabas ng building ay sinusubukan ko pa ring tawagan si Linc pero hindi na talaga makontak ang cellphone nya 

 "Lady Hermione, hindi pa tapos ang klase" sambit ng guard na humarang sa akin, "get out of my way" kalmadong sambit ko habang seryoso sya'ng tinitingnan, "Hindi--- Ang sabi ko tumabi ka!" malakas na sigaw ko, kinakabahan na humakbang sya paatras, ako na mismo ang nagbukas ng gate para makalabas.

 "Hermione" Dylan and Cassidy called me in unison, tumigil ang isang taxi sa harap ko "Saan ka pupunta?" she asked, lumapit sya sakin at hinawakan ang braso ko 

"Kina Lincoln gusto ko'ng malaman kung bakit sya nagtransfer ng school o kung saan sya nagtransfer" 

 "Wait, sasama na rin kami" habang nasa byahe papunta sa bahay nila ay mas lalo ako'ng naiiyak dahil sa takot at kabang nararamdaman ko

 "Manong, dyan lang sa tabi" para ni Dylan sa driver ng tumapat kami sa malaking cream colored na gate. I immediately got out of the taxi and pressed the door bell multiple times 

 Parang nabuhayan ako ng loob ng bumukas ang pinto ng mansyon at natatarantang lumabas ang isang katulong "Sir Dylan, ano po'ng ginagawa nyo dito?" pormal na tanong nya habang bitbit ang isang walis tambo Dylan look at me and weakly smiled, "Si Linc asan?" kaswal na tanong nya pakiramdam ko naging mabagal ang pagbuka at pagsara ng bibig ng katulong ng sabihin nya'ng "Hindi nyo po ba alam Sir? Lumipat na po sila sir Lincoln hindi na po ata sila babalik dito" I tried so hard to remain calm pero gustong-gusto ko ng umiyak, 

"S-saan sila lumipat?" my voice cracked as a tear find its way out "Sorry ma'am hindi ko po kasi alam" she utter before closing the gate 

 A week have already passed after that day pero parang hindi pa rin ako nasanay, sa twing papasok ako iniisip ko pa rin na baka bigla na lang sya magpakita sa akin na baka bigla sya'ng bumalik kasi alam nya'ng hinihintay ko sya at hindi naman ako natitiis ni Lincoln e, ayaw nya'ng nawawala ang mga ngiti sa labi ko.

 Narinig ko'ng bumukas ang pinto ng kwarto a familiar scent lingered into my nose "Bams" mahinang tawag sa akin ni Cass, dalawang araw na ako'ng hindi pumapasok at dinadahilan na masama ang pakiramdam ko

 Buti na lang at wala ang Alpha, kaya walang kumikwestyon sa hindi ko pagpasok, inilipag nya ang backpack sa gilid ng kama at mula doon ay kinuha nya ang mga notebook at inilapag sa kama.

"Kailangan mo yang mga notes para makahabol ka sa lecture natin" halos pabulong na sambit nya, isang patak ng luha ang kumawala sa aking mata atsaka muling ibinalik ang aking atensyon sa kung saan. 

 "Si Lincoln, h-hindi ba sya nagpakita sainyo?" I ask, hoping that maybe, maybe he's back. "Bams, h-hindi e" without saying a thing I felt her warm hugs na mas lalong nagpa-iyak sakin

 "Cass bakit ganoon? bakit iniwan nya ako kinabukasan matapos nya'bg sabihin na mahal nya ako at hindi nya ako iiwan? Alam ko naman na sincere sya nung sinabi nya yun pero b-bakit?" I broke into tears malinaw ko pa'ng naalala ang lahat ng mga nangyari ang sinabi nya bago natapos ang gabi ng birthday ko. 

I remember all those word very well 

 Hanggang sa makauwi si Cass wala ako'ng ibang ginawa kundi ang umiyak, loosing someone at the moment you never expected you'll loose them sucks.

 Pakiramdam ko iniyak ko na lahat pero andito pa rin yung sakit lalo na't hindi ko alam kung pinaglaruan nya ba ako, o pinaglaruan kami ng tadhana. 

 Those sadness in his eyes, ito ba ang dahilan non? 

Alam nya ba na aalis sya kaya sya nalungkot? 

 Mula sa aking cellphone, nakangiti habang lumuluha kong pinagmamasdan ang picture nya

 Ganito pala yung pakiramdam ng maiwan ng walang  pasabi, maiwan ng taong hindi mo alam kung dapat ka pa ba'ng umasa sa pagbabalik nila lalo na't hindi sila nagbitaw ng mga salitang pwede mo'ng panghawakan habang hinihintay sila. 

Hindi ko alam kung alin ang mas masakit ang panghawakan ang isang salita mula sa taong babalik sya kahit na walang kasiguraduhan o ang maghintay sa isang taong pinaligaya ka muna ng sobra bago sya nawala na parang bula na parang balewala ka lang sakanya 

 I sighed as I wipe my tears and fake a smile "Hermione, hush, breathe and smile babalik sya...hindi ba?"