Hilot
1128 Words
CHAPTER 7
pCRYSTAL POV
Pagkatapos kong kumain at maayos na ma-flush ang utak ko mula sa nakakakulang na katawa-tawang eksena sa kusina, dumeretso na ako sa kwarto ko para kunin ang mga gamit ko para sa massage session ni Ma’am Margaret. Habang binubuksan ko ang maleta ko, hindi ko maiwasang matawa sa sarili ko baka naman nagmumukha akong nagluluto ng spaghetti sa kusina pero sa totoo, massage therapist na ako ngayon ng ina ng boss ko.
Pagkatapos kong ayusin ang mga cream, towel, at iba pang gamit, dumeretso na ako sa kwarto ni Ma’am Margaret. Napabuntong-hininga ako bago kumatok.
“Ma’am…?” malumanay kong sabi, kaunti pang kinakabahan.
“Pasok na, Crystal!” mabilis niyang tugon, medyo napagkibit-balikat. Halatang abala siya sa pagbabasa ng mga documents sa mesa niya.
Pumasok ako at inilapag ang lahat ng gamit ko sa tabi ng kama. Napangiti siya sa akin habang nakatingin.
“O, Crystal! I’m ready. Simulan mo na!”
“Okay po, ma’am,” sagot ko, pilit kontrolado ang excitement sa sarili ko. Ngunit halata sa mata ko ang kakulitan ko, at ang maliit na ngiti na hindi ko maiwasang ipakita.
Habang hinahaplos ko ang likod niya at naglalagay ng tamang pressure sa muscles, panay ang tanong niya.
“Crystal, saan ka nga ulit nakilala ng anak ko?”
Napahinto ako saglit, nakatingin sa likod niya habang iniisip kung paano ko ipapaliwanag nang maayos.
“Eh… po, sa pinagtatrabahoan ko po, ma’am. Kasi… sakto po na nagpa-massage po siya noon, at ako po ang naka-hilot sa kanya…” sagot ko, bahagya nang namula.
Nang marinig niya iyon, parang bigla siyang nagulat.
“Wait Crystal, are you telling me… na siya yung…” nagkamot siya sa ulo, halatang nahirapan sa pag-iisip.
“Opo po, ma’am… pero, e-eh, professional po… mostly…” mabilis kong dugtong, hindi ko alam kung sa tingin niya ako’y nagmumura o talagang literal akong nag-‘professional’.
Habang nagmumuni-muni siya, bigla kong naalala ang isang eksena noon sa pinagtatrabahoan ko: ang mainit, mabilis, at medyo nakakaloko na massage session namin ni… well, alam na niyo na. Napangiti ako nang nakakatawa, pero kinaya ko pa rin itago ang init sa katawan ko.
“O, Crystal, huwag ka na magpakumpikumpik! Simulan mo na lang ang massage. Huwag ka na muna magkwento tungkol sa past sessions mo, ha?” sabi niya habang humihila ng kaunti sa towel para ipakita na ready na siya.
“Opo, ma’am!” sagot ko, sabay t***k ng puso ko.
Habang nagsisimula akong mag-massage, napansin ko na sobrang relax siya, pero panay ang tanong.
“Crystal, ha… masyado ka bang malakas magpindot?” tanong niya, at sabay hagod ng kamay ko sa kanyang likod.
“Hmm… depende po sa gusto nyo, ma’am,” sagot ko, medyo nakangisi.
“Oy, wag kang puro depende! I-judge mo naman ako!” mura niya pero halatang natatawa.
Napapa-“oops” ako. “Eh po, gusto nyo po ba… medyo strong or medyo gentle?”
“Medyo… strong. Pero hindi naman sabog… just right,” sagot niya, sabay hagod ng kamay niya sa likod ko parang nagche-check kung talagang marunong ako.
Natatawa ako sa sarili ko sa tuwing may ganoong pangyayari. Ang dating mabagal at seryosong work mode ko ngayon ay nauuwi sa pagtawa at halakhak.
“O, Crystal, wag kang nakatingin sa cellphone mo habang ginagawa mo ito!” sabay tawa ni Ma’am Margaret.
“Hindi po, ma’am! Promise!” sagot ko, sabay ayos ng kamay ko sa kanyang balikat.
Habang tumatagal ang session, napapansin ko na halos mapapahagikgik siya sa kakulitan ko.
“Crystal, bakit parang may sariling buhay ang kamay mo? Para kang… ah… naglalaro sa magic!” sabi niya, halos mapabuntong-hininga.
“Eh po, ma’am, magic hands po ito,” sagot ko, nakangisi. “Certified magical, 100% effective sa stress, pain, at… laughter therapy po!”
Napakurot ng noo niya. “Grabe ka, bata. Huwag kang puro jokes. Dito, seryoso.”
“Opo, ma’am,” sabay hagod ko pa rin, pero halatang naglalaro ang isip ko sa mga pa-cute na mga tricks para mapasaya siya.
“Crystal… wait! Pwede mo ba… dahan-dahan?” biglang sabi niya. Halatang may halong kilig at confusion sa tono.
“Po, ma’am?” medyo natigilan ako.
“Parang… masarap po yung pressure mo. Ang saya-saya ko sa massage… pero parang… heto na, baka mahulog na ako sa kama sa tawa!” sabay tawa ni Ma’am Margaret.
Hindi ko napigilang matawa rin ako. “Eh po, ma’am, garantisadong hindi mahuhulog, kasi certified ako mag-ingat sa mga bisita ng boss ko.”
Nagpatuloy kami sa massage session, punung-puno ng halakhak at kakulitan. Sa bawat hagod ko sa likod niya, may mga komentarista siyang laging napapa-“oh my God” at napapatawa ako sa kung gaano siya ka-expressive.
“Crystal! Tapos na ba? Parang gusto ko pang tumikim ng… eh… relaxation!” sabi niya, may halong kilig at pangungulit.
“Opo, ma’am! Isa pa po, for free bonus!” sagot ko, nakangiti habang binabago ang posisyon ng kamay ko sa kanyang balikat.
“Bonus? What bonus? Wala ka bang batas sa overtime?” sabi niya, halatang pinipigilan ang sarili na bumagsak sa tawa.
“Opo, ma’am. Ako po, wala pong break basta para sa inyong comfort!” sabay hagod, halos maramdaman niya ang bawat pulse ng muscles niya na nabawasan ang tension.
Biglang may tumunog sa cellphone ko nakalimutan ko pala na naka-silent ako.
“Naku, ma’am! Excuse me po!” mabilis kong binasa ang message.
Napatingin siya, “Ano na naman ‘yan? Sir Ezekiel ba?”
Napangiti ako sa sarili, pero kinailangan kong sagutin ang message. Habang binabasa, napatingin ako sa kanya… medyo na-hypnotize sa mga ekspresyon niya habang nakaupo sa kama, pinapalakas ang tension release, at halatang nahihirapan sa kakulitan ko.
“Crystal… wait lang. Mukha kang… ang gagaling mo sa trabaho mo. Parang… professional… pero parang… nakakatuwa ka!” sabay tawa ni Ma’am Margaret.
“Naku, ma’am… nakaka-pressure po kayo sa kind words nyo!” sagot ko, pilit pinipigilan ang sarili ko na mapaluhod sa tuwa.
Sa huli, habang tinatapos ko ang massage, may halong excitement at pagka-intriga sa mga mata niya.
“Crystal… you’re… uhm… staying for a while, diba?” tanong niya.
“Opo, ma’am… for as long as you need po,” sagot ko, medyo nanginginig sa excitement kahit simple lang ang trabaho, nakaka-adrenaline ang mga ganitong moments.
Ngunit bago pa man ako tuluyang makapag-relax, narinig ko ang isang malakas na tunog sa labas ng kwarto parang may bumangga.
Napatingin kami sa isa’t isa.
“Ooops…” napangiti ako, sabay pagkahabol ng excitement at kaba.
Si Ma’am Margaret, nagulat, “Ano ‘yon? Crystal, ano nangyayari diyan sa labas?!”
“Hindi ko po alam, ma’am… pero parang… may paparating,” sagot ko, halos mapahagikgik sa nangyari.
- Writer
