Countless Times

Kabanata 8

"What's going on?" I asked while looking outside.

"I heard about the issue, about vioxx. Nakita daw sila nung vocalist ng isang band rito sa school. They're making out.."

I gasped. Nag parte pa ang aking labi dahil sa nalaman. What happened to them? Umagang umaga kaya pala hindi ako cinocontact o mine-message man lang ni zaimon ng mga utos niya.

Maybe that's the reason. I sighed and looked down to my phone. Ang iilan kong kaklase ay nakatingin parin sa labas habang ako naman hindi alam ang gagawin.

I bit my lower lip. Nag aalala ako sa banda, narinig ko rin kasi na sa isang linggo ay lalaban muli sila. But these happen, kung totoong nag mamahal nga sa kanila. Not only their looks, i hope they'll support them no matter what.

Confusin and curiosity didn't leave me after the class. Kunot noo kong binalingan sina mae at tifanny.

"Sana all support ng magulang ang ka fokfokan ng iba jan.."

Nag apiran pa silang dalawa. Napa iling na lamang ako. Tifanny and mae had been friedns when it comes to bullying with someone. As in, mahilig silang dalawa makipag away. And here I am, nakatayo sa harapan nila at pinipigilan sila.

"Hey, let's go.." saad ko. Parehas silnag napalingon sa'kin.

Nagulat pa sila at alangan na ngumisi sa'kin. "Yan 'yung mga babaeng nang iissue sa inyo ni vioxx nung isang araw. Bumabawi lang kami sis" she winked at me.

I lifted my eyes at them, pinag uusapan nila tif. They're ignoring my gaze dahil bigla silang umiwas.

I tsked and look back to mae and tif. "Tara na, hayaan niyo na 'yang mga 'yan. Wala lang magawa sa buhay," i said.

Ngumiti ang dalawa sa'kin. " Yah right! Iba kasi jan! Mga inggit lang, trying hard ba kumbaga. Iba kasi beauty ng sisterets namin, natural walang halong kemikal.. hindi katulad ng iba jan.."

Pag paparinig ni tiffanny. Na mas lalong na kaagaw ng atensyon ng iba.

Tinapik ko ng mahina ang likuran ni mae matapos siyang akbayan. "Both of you stop, tara na ikaim nalang natin 'yan.."

They both nodded at muling tumingin sa kaaway nila. Parehas pa 'tong dalawang 'to na hinawi ang buhok at tumalikod. I sighed before looking at the boys.

"Sama ba kayo?" I asked.

Cyrus nodded. "Tawagin niyo nalang yung iba ha, una na ako.." he nodded befroe i turned my back against him and walked away.

"Hoy teh, tingin-tingin mo jan? Mag kikita ba kayo ni enzo?" Mae asked me, nalilito.

Bahagyang tumaas ang kilay ko. "H-huh? Saan ba ako nakatingin?"

She rolled her eyes. "Sa paligid, likot nga ng ulo mo lingon ng lingon kung saan saan. Mag kikita ba kayo ni enz?"

Umiling ako. "H-hindi.."

She looked at me, naka taas ang gilid ng labi. "Eh sino hinahanap mo jan?"

I breathed. "Wala naman akong hinahanap.. lahat nalang napapansin neto.." i chuckled and shook my head.

Lumabi lamang si mae at iniwas na ang tingin sa'kin. Hindi naman kami mag kikita ni enzo, I'm just woried to the band. It seems the issue spread around. Halos kada daan namin sa mga tao, lahat yun ang topic.

I sighed again. I was about to silent my phone since I'm inside of the library. When enzo's name appeared. Bigla akong kinakabahan na kung ano kaya hinayaan ko lamang iyon tumunog hanggang sa mawala.

Seriously? What's going on with me?

Napatingin ako sa palagid. I got their attention pala, kaya nas sorry ako bago tinago ang aking phone.

I was busy searching around the store. Matapos ng klase ng maisipan ko dumaan sa book store malapit sa school. I feel like empty this past few days and books can make me calm. I'd like to draw, and to read. Pero kapag free time lang naman nag babasa ako, mostly ang ginagawa ko ang pag iisketch ng kung ano-ano.

"s**t" i cursed. Inabot ko ang libro ngunit isang kamay ang kumuha na 'yon kaya sinundan ko ang kaniyang kamay.

I gasped, surprised. "Ahm hey?.." i smiled to him.

Naalala ko ang pangalan niya. His name was vyne. He smiled too, inabot sa'kin ang libro. "Hey, sup?"

Tinanggap ko ang libro. "As you can see.. buying book.." i chuckled.

He smiled. "Kamusta kayo?" I asked him.

He looked stress kaya napatanong narin ako. "You heard about the issue?"

Dahan dahan akong tumango. "Sorry about that.. maayos rin 'yun. Don't mind the issue that much, let people think and they believes. Mawawala rin 'yon, trust me.."

Nag kibit balikat siya at bumuntong hininga. Apektadong apektado. "Salamat.. gago kasi si vioxx.." panimula niya.

Nag simula na kaming mag lakad at sumabay siya sa'king gilid. Wala namang masyadong tao rito.

I glanced at him. "He actually likes.. julia, our manager. Pero.. she didn't like vioxx. Kaya ganyan ang nangyayari, napapansin narin naman 'yon dati pa man. Pero wala, gago talaga si vioxx that's why he will do something that will gets julia's attention.."

Nagulat ako sa nalaman. I thought vioxx was dating someone? 'yun pala 'y ang manager pa nila.

Humarap siya sa'kin kaya napatingin ako sa kaniya. Vyne smiled at me, ngayon ko lang napansin na may freckles siya ng kaunti sa pisngi pero hindi naman halata. He has the black and not so long hair, hindi ko alam ang tawag sa hairstyle niya pero kakaiba ito. I also noticed na may butas ang tainga niya. Yet, he looks like easy to be with.

"I trust you that's why i tell you about us.. it seems you and zaimon have something?"

My eyes widened. Agad akong umiling. "We're just friends.."

He smirked and looked away, started searching. "Uh-huh okay?" He grinned.

Umiwas na lamang ako ng tingin sa kaniya. Katulad niya rin, nag hanap muli ako ng librong babasahin. I more like novel, romance and fantasy. Iba namang binabasa ko kahit alam ko na ay greek mythology.

Biglang pumasok sa isipan ko si zaimon. I glanced at vyne who's busy picking a book.

He suddenly looked at me. Agad ako nag iwas ng tingin dahil sa hiya.

"Zaimon?"

Nag tagpo ang aming tingin. Tatanggi pa amang ako ng walang salitang lumabas mula sa'king labi. I sighed, before nodding at him.

"We didn't see him. I didn't know if he knows the issue.."

My lips parted a bit. Natawa pa siya sa'king reaksyon kaya napakamot ako sa'king pisngi.

"Ganun ba.." i whispered and looked away. Hindi na nag salita.

I heard him chuckled. "Friends huh.."

I heard what he said. But i choose to ignore it. Nakakahiya ring makipag away at tumanggi sa kaniya. Wala ata siya sa mood o kung ano. O talagang ganito na siya, tahimik lamang, compared to thirdy.

I let out a heavy sighed before continue searching for a book. Ilang minuto lang ay parehas na kaming nakapili at pumila sa counter.

"I'll go now.. see you around.." he raised his hand while smiling before he turned around against me.

Tumango na lamang ay at kumaway ng bahagya sa kaniya. I started walking away, ang ingay na busina ng sasakyan at malamig na simoy ng hangin ang dumadaus-dos sa'king balat. I was looking to my left and right, bago tumawid sa kabilang kalsada.

I remembered his voice while he's telling me his story. Naka ramdaman ako ng awa kay zaimon that time, hanggang ngayon parin naman. It seems he didn't have his freedom, nung nasa poder siya ng tatay niya. And that man was his brother. And like me, he misses his mom too. Ang kaibihan lang ata ay buhay pa ang nanay niya.

Then.. why would his brother finding him? Naalala ko ang kaniyang sinabi na 'nasa akin ang kinabukasan niya' ganun ba ang takot niya sa pamilya niya?

I sighed. Kahit ako rin naman, kung muli akong makukulong at mananatili sa ganuong sitwasyon, baka hindi ko kakayanin. Maybe I'll adopt it, but there's still part of me, that i want to enjoy my life, i want to do that i'd want.

Maswerte pa pala ako. Even though, my father wasn't talked to me that much. Malaya parin ako sa nagagawa ko. I felt bad and pity for zaimon, sana makamit niya na ang gusto niya, i hope he'll find the peace and happiness someday.

I blow a heavy breath. Mabuti nalang nakaipit ang buhok ko, mahangin kasi rito dahil sa madaming bukirin.

"Ate, malolos 'to, malolos po.." ani ng isang nakasakay sa tabi ng jeepney driver.

Tumango ako ng tumigil ang sasakyan sa'king harapan at agad na sumakay. It still have space, kaya nakakahinga ako ng maluwag.

I closed my eyes. Matagal tagal narin hindi kami nag uusap ni enzo, dahil siguro nasanay na 'kong, hindi siya nakausap sa nakaraang mga buwan kaya heto ako. Nag hihintay parin. Patiently waiting.

"Para po.."

"I'm so stressed baby.. I'm sorry.."

Enzo pleaded. We're now talking on the video call. Tahimik lamang ako habang nasa harapan ang phone at nakatutok sa'kin. I'm busy sketching here when he called so i answered but i did not talked.

"Babe.. sorry.." his voice were begging.

I pushed my eyes glasses above my head. Nilaro laro ko ang aking lapis sa kamay ko habang kagat - kagat ang pang ibabang labi.

"Scarlet, baby.. please? Talk to me.."

I only glanced at him. Ngunit sandali lamang iyon, that's why he groaned in frustration. Manigas ka jan.

"I was busy studying here.. c'mon, your attorney was stressed.."

He knows me well. Dinadaan niya ako sa ganyan.

Lumabi lamang ako at nag simula muli mag sketch, panigurado nakikita niya ngayon ang aking braso. Makipag usap ka jan sa braso ko.

"Tangina naman.." i heard him cursed. Napatigil tuloy ako sa pag sksketch ng kung ano-ano at kumunot ang noo.

"Ikaw may kasalanan tapos ako pa mumurahin mo.." Hindi parin ako tumingin sa kaniya. Pinag patuloy ang ginagawa.

"Let's talk.." his monotone voice.

Napairap ako at napakagat sa dulo ng lapis. Still not looking at him.

"Scar"his voice were serious.

"You can explain without looking into my face.." i said boredly.

He sighed. "I can't see your safe.."

"Then I'll end the call. Mag aral kana"

"Sio naman.." nag mamakaawa na ang kaniyang boses.

"You still have time, even a seconds ezno. Still, you didn't bother to call me" mahina ang boses na gamit ko.

"Sorry.. I'm sorry, I'm so stressed baby sorry.."

Napahawak ako saking noo at pumikit ng mariin. I glanced at him again, mukhang nag hihintay siyang tumingin ako sa kaniya.

"You should study, matutulog na ako pag katapos ko dito. Goodnight"

"Baby-" i ended the call, before he'll say some words again. I turned off my phone at basta nalang tinapon sa'king kama.

I sighed before closing my eyes. Habang nakapikit ay tumayo na ako sa kinauupuan at basta na lamang humiga sa kama.

The next day, as usual. Busy na naman kaming lahat sa dami ng ginagawang plates. Kahit ako rin naman, napapagod na pero laban lang sa pangarap.

I glanced to my phone. Mag dadalawang araw na simula nu'ng cinontact ako ni zaimon.

"Zaimon looks like pale today.."

" I haven't seen him yet.. nakita mo siya?"

"Yes, on my way here. Tapos nakasabay ko siya pumasok sa university"

" He looked pale baka dahil sa issue?"

"Baka.."

My forehead creased. Matatapos na ang klase, i was occupied because of him. Ano naman ang nangyari sa kaniya?

Halos matapalon ako mula sa'kin kinakatayuan ng biglang pag tunog ng aking phone.

I sighed before answering the call.

[I'm outside of your gate, let's talk now]

I stopped from walking.

[What are you doing here enz?]

[We will talk, come outside now..]

I sighed, before i ended the call. Muli akong luminga sa paligid bago nag lakad muli. The loud of their voices while talking with their friends.

I gripped on my bag nang makita ko na si enzo mula sa'king kinatatayuan. It seems he's searching for me too. Nang mag tagpo ang aming mata'y he stare at me. Ako na ang unang nag iwas ng tingin at nag lakad papalapit sa kaniya.

"Anong ginagawa mo rito?" I asked casually.

He reach for my hand, huli na ng maiwas ko ng mahawakan niya na ito. " I came for you, even though i have a lots to do.."

Naairap ako at inagaw ang aking kamay sa kaniya. "Then, what are you doing here? Kung marami ka palang ginagawa?"

He stare at me. "Don't start at me scar, pumasok kana sa loob.."

Last thing i know, narito na ako sa loob ng kaniyang kotse. We just parked far away from school at tahimik kami ngayon.

"Are you done with your plates?" He asked suddenly.

Hindi ako lumingon sa kaniya. "Hindi pa.."

"May maitutulong ba ako?"

I shook my head. "Hindi na kailangan, mag aral ka nalang.."

He sighed heavily. "Sorry.. it just one day baby.."

Napalingon ako sa kaniya, blangkong tinignan. "I understand, hayaan mo na.." i looked away.

"Then why you're still like these?.. may problema ba?"

I shook my head. "Do you still go to bars in manila?" I asked out of nowhere.

Natahimik siya, kaya mas lalo akong nairita. It just randomly asking, hindi ko inaakala na simpleng tanong hindi niya masasagot.

Napatingin ako sa bintana, nag simulang namunig ang aking mga mata. "D-did you?"

"Babe.." marahang hinawakan niya ang aking balikat at pinaharap sa kaniya.

He look worried while looking at me. Wiping my tears off ng mahulog na iyon mula sa'king mata.

"Silly, ofcourse not.. i told you, I was busy. Kung meron man, tumatanggi ako okay? Kung mayroon man, mag papaalam muna ako sa'yo.." he said, softly.

Nakagat ako ng labi ng haplusin niya qng aking pisngi. Enzo smiled at me, softly.

"I'll never do that to you.. ilang buwan nalang, it's our 5th anniversary. Hindi ko sasayangin yung ilang taon na 'yon. Kung may gagawin man ako, para sa'yo 'yon okay?.. stop crying na.."

He buried my face to his chest. Naamoy ko ang kaniyang mabangong amoy, habang siya'y hinahaplos ang aking likuran.

"What's going on? Ano nangyayari sa bb ko?" He whispered, soflty.

Umiling na lamang ako habang humihikbi. Siguro dahil narin sa stress na dadamay ko siya sa kaartehan ko. Siguro nag hihinala ako dahil sa nag daang ilang buwan na 'yon. Ako pala ang may kasalanan hindi siya. I'm so selfish..

Marahang hinalikan niya ang aking labi, he's sucking my lip softly. I gripped on his shirt while his hand on my back. I moaned escaped on my lips when he bit my lower lip, at muling inulit 'yon.

Hinihingal kaming dalawa ng pakawalan ang labi. He brushes his thumb on my lips, before he smiled at me. Natawa pa kaming parehas dahil sa kadramahan namin, and we said our sorry.

"Bye.. ingat ka.." saad ko mula sa labas ng kaniyang kotse.

Enzo smile and nodded. "I will, take care too.. love you.."

Nakabukas ang kaniyang bintana that's why i lean on him, and gave him a soft kiss. "Love you too.."

I chuckled when i see his reaction. Matalim niya akong pinaningkitan ng mata bago siya tumawa. "I'll see you next month, study well babe.."

I nodded. "Ikaw rin.."

He start the engine and glanced at me. "See you again, my architect.."

Napangiti ako sa kaniyang sinabi, tila may humahaplos sa'king puso.

I smiled, sweetly at him. "See you again, attorney.."

--

Umagang umagang biglang sumagi sa isipan ko si zaimon. I was worries him, as a friend. I couldn't help it to think of him and the band. Dahil wala na akong naririnig sa kanila. At halos tatlong araw na simula nung nakita ko silang lahat.

I sighed before i staring in front of the gate of his apartment. Narito naman ang sasakyan niya pero ni anino niya'y kahit sino man na nasa school ay hindi pa siya nakikita.

Napailing na lamang ako at iniwas ang tingin ruon.

Ilang katok rin ang ginagawa ko bago bumukas ang pinto. I found my self here after the class. Halatang nagulat si thirdy sa biglaan kong pag dating sa studio nila.

He opened the door widely. "Hey scar, napunta ka.."

I smiled. "Hindi na ako papasok, pasensya narin sa abala pero.. narito ba si zaimon?"

He nodded. "Ah oo, tara pasok kana.. may ginagawa rin kasi siya, dun na kayo mag usap sa loob kung sakali.." i nodded.

Nang makapasok ay, narinig ko na ang gitara, parang nag totono maging ang piano. Natigil lamang ito ng mag salita si thirdy.

"Oi guys, si scarlet.."

Nag angat sila ng tingin sa'kin. Eren smiled at me a bit, ganuon narin si vyne. Si vioxx naman hindi lumingon sa'kin.

My eyes shifted at zaimon. Nakatalikod siya sa'min, ngunit natigil sa pag gawa.

"Pre, ikaw hanap. Ako na jan.." ani thirdy at inagaw sa kaniya ang gitara. Tinapik pa ni thirdy ang balikat ni zaimon, bago siya hunarap sa'kin.

Napasinghap ako ng mag tagpo ang mata namin. He walked towards at me, he's simply wearing a jeans and plain white tshirt na yumayakap sa kaniyang katawan.

Kumunot ka agad ang kaniyang noo. "What are you doing here?"

Tumitig lamang ako sa kaniyang mukha. "A-ahm, okay ka lang ba?" I asked.

Kunot parin ang kilay niya.

" I haven't seen you yet.. kaya naisipan ko lang bumisita sa'yo-"

Hindi kona natapos ang sasabihin ko ng haltakin niya ang aking braso, napangiwi naman ako ng humigpit ang kaniyang hawak ruon.

I met his eyes once again, nang makalabas kami mula sa loob.

"Why you're suddenly worried of me?"

Naguluhan ako. "H-huh?"

Hawak parin niya ang aking pulsuhan, matalim ang pag tingin niya sa'kin.

"Nag tataka lang ako.. kung bakit ka.. w-wala" hinawakan ko ang kaniyang braso upang pumiglas ang hawak niya sa'king pulsuhan.

My eyes widened. Nang maramdaman ko ang init ng kaniyang balat. "N-nilalagnat k-ka?"

He didn't answered me. "S-sorry nga pala hindi ko nasagot tawag mo.. i was.. with enzo yesterday.."

"Umuwi kana"

Napakagat ako ng pang ibabang labi. "A-are you sure.. you're okay?"

Nakaiwas na ang kaniyang mata sa'kin. I only seeing his back. "Just go home scarlet.." aniya bago tinalikuran ako.

--

Kinabukasan, naisipan kong mag luto ng sopas at dalhin sa kaniya. For peace offering narin dahil mukhang nagalit siya sa hindi ko pag sagot sa kaniyang tawag. Naka silent kasi ang phone ko kaya hindi ko naririnig at nag vivibrate lamang, and that time I was talking with enzo.

"Nag luto po ako ng sopas pa, lalabas lang po ako.." Hindi na sumagot si papa sa'king sinabi. Kaya umalis na agad ako sa bahay.

I sighed before entering the gate, alam ko na kasi kung saan bubuksan kaya hindi na ako kumatok. The last thing i know, i was knocking zaimon's house door.

"Tao po.. zaimon?" Inulit ko muli ang pag katok.

Huli kong napagtantong bukas pala ang pinto. Napasinghap pa ako bago unti unti iyong binuksan. Hindi man lang ni lock? Paano kapag may biglang pumasok?

"Zai.. mon?"

Wala siya sa kusina kaya nilapag ko muna ang pagkain niya at nilagay sa mangkok. I roam my eyes around, baka tulog pa. Pero grabe naman, nakabukas yung pinto..

I found him peacefully sleeping. Nakatalukbong pa, nakapatay naman ang aircone niya, lamig na lamig..

Nanlaki ang aking mata ng makitang nanginginig siya. Agad kong tinanggal ang kumot sa kaniyang katawan.

"s**t! Ang init mo" halos parang napaso ako nang hawakan ko ang kaniyang noo.

I bit my lower lip while staring at him. Unti unting dilat ang kaniyang ginawa, at tila nahihirapan pa siya.

"W-what a-are you doin' h-here.. y-you b-brat.."

Napairap ako at agad na tinalikuran siya. Kumuha ng balde at maging ang bimpo at alcohol.

"Gosh! Zaimon! Lay down! Bakit ka naman tumayo" agad akong lumapit sa kaniyang at hinawakan ang kaniyang braso at umalalay.

I'm pissed off when he still managed to get off my hand from his. Kaya nag tataka akong tumingin sa kaniya.

"You have to rest! Humiga ka!"

Sumunod naman siya sa'kin, kaya laking pasasalamat ko. Naka kunot parin ang noo ng tukmol habang pinupunasan ko ang kaniyang braso.

"The f**k? It tickles.." saad niya ng dumaan ang bimpo sa kaniyang kili-kili.

Napailing naman ako at napangisi. "Parang bata.. 'to.. ano na naman bang pinag gagawa mo at nag kasakit ka?"

He looked away. Pinag patuloy ko naman ang pag pupunas sa kaniya. "It's none of your business.." he said.

"It's none of your business.." i mocked. "May sakit na lahat - lahat, suplado ka parin 'no?" Napairap naman ako at patuloy parin sa pag punas sa kaniya.

"Nag palit kaba ng damit mo?" I asked, looking at him.

"Oo, kagabi.." paos na boses, sagot niya.

Napatampal ako sa aking noo. "Jusmiyo marimar naman, mag palit ka ngayon na.." saad ko bago tumayo, at nag hanap ng kaniyang damit.

Basta ko nalang tinapon sa kaniya and gray na tshirt. "Mag palit kana, bago ako pa mag palit sa'yo.."

He glared at me. "Layas" napairap naman ako bago tumalikod sa kaniya.

Nang matapos siya'y pumasok na akong muli. "May dala akong sopas.. kumain ka muna ha?"

Hindi siya sumagot, nakapikit naman ang kaniyang mata bago ko siya nilisan. Nag hanap muli ako ng kaldero at pinainit iyon, matapos ay sinalin ko na sa mangkok na muli. Nag hanap pa ako ng gamot niya at tagumpay na nahanap iyon.

"Hey.. kain ka muna.." i slightly tapped his arms.

His eyes opened little by little. Mapungay na ang kaniyang mata, kaya masasabin kong inaantok na siya.

I blow the soup a bit. At tinapat ito sa kaniyang labi. "Say ah na"

Kumunot na naman ang kaniyang noo, kaya natawa ako. "Walang lason 'yan.. bili na.." i said.

Sinubo rin naman niya iyon kaya maligaya ko siyang sinubuan ng tatlong beses na. "Mabibila-ukan na ako, t-tubig.."

"Ay sorry, hehe" saad ko at inabot ang tubig at binigay sa kaniya.

Tahimik lamang akong hinihintay siyang makatapos, kaya nakatingin lamang ako sa piano niya sa loob ng kwarto. I can say that he's musician dahil may iilang nakakalat sa paligid na song book.

"Do you always.. do these.. to your.. boyfriend?"

Agad akong napalingon sa kaniya. He look so serious.

I shooked my head. "Hindi, ayaw niya kasing nakikitang ibang tao na naawa sa kaniya. I never done this before to anyone except on my papa.." saad ko at tinapat muli sa kaniyang labi ang kutsara. Hindi ko napansin na nasa side table na pala ang baso na ininuman niya.

"Then.. what are you doing when he's sick?"

Nag kibit balikat ako sa kaniya, at nilapag ang mangkok sa table. "Wala naman akong magagaw kung ayaw niya. I just letting him, okay naman daw siya na inaalagaan niya 'yung sarili niya.. kesa naman mag away kami ganun nalang ginagawa ko.."

Natahimik kaming saglit, kaya inalalayan at inayos ko ang unan niya.

Sinipat ko ang kaniyang buhok. " 'Yan, ang gulo na tuloy ng buhok mo.." saad ko bago inayos ang kaniyang buhok.

He's just staring at me.

"Ay saglit, uminom ka muna pala ng gamot.." muli siyang bumangon. I handed him the medicine after that the water. I was silently staring at him.

Hindi ako makapaniwalang inaalagaan ko siya ngayon. Hindi ko rin inaakalang mag kakasakit siya ngayon. Kawawa naman.

"Matutulog na ako.. just lock the door when you leave.." aniya bago tinabunan ang sarili ng kumot.

Napalabi naman ako at tahimik na umalis sa kaniyang kwarto upang isauli ang mangkok. Napatingin tuloy ako sa paligid at makitang magulo at may kalat. Bumuntong hininga ako bago hinanap ang walis at nag simulang mag bawas ng kalat. Makatapos naman ay hinugasan ko ang iilang baso at mangkok.

Napatingin naman ako sa kaniyang labahang damit. I sighed before walking towards in to it, bago kinuha ang mga damit at shorts niya. Buti nalang may hiya pa siya, at siya na mismong nag laba ng briefs niya, hindi ko ata kakayanin makita 'yon lalo na ang size.

Nag init ang pisngi ko habang iniisip iyon. I shook my head at pinag patuloy ang pag kusot ng damit niya.

After that, nabanlawan ko na at ready nang simpay. Pinunasan ko ang aking noo gamit ang likod ng aking palad.

I walked towards to his room. He's just asleep at nakatalikod siya mula sa akin. It seems he's alreasy sleeping dahil mabibigat na ang pag hinga niya.

I walked towards the door, matapos kong ilapag sa lapag ang isang balde. Dalawa lang naman 'to saka kaunti lang kaya keri ko na. Kaysa naman magising siya at problemahin niya pa mga lalabhan niyang damit, baka mabinat pa siya..

Makarating sa taas, tinuloy ko na ang pag sasabit ng mga damit niya matapos ko mahanger.

I'm on my ponytail. Napailing na lamang ako, baka hanapin ako ni papa, pero mag dadahilan na lamang ako.

I stopped immediately when i saw the door was opened. Dahan dahan ginawa kong pag pasok dahil sa malimg pakiramdam.

"The fuxk? What happened sa'yo, tol uy!"

Napatigil ako ng makita ko ang kaniyang likuran. I didn't know his name even his voice weren't familair to me. His back were broad and he's tall.

"S-sino ka?!"

Dahil sa pag sigaw ko'y. Nanlaki napalingon siya sa'kin.

"Ikaw miss sino ka rin?!" Gulat na sabi niya, habang sinisipat ako.

Lumayo siya sa'king kaunti. "Kaibigan kaba ni zaimon?" I asked him, still in distance.

"Do you know my cousin?"

I nodded slowly. "Pinsan ka niya?"

He nodded too, na parang bata dahil sa gulat parin. These man glanced at zaimon then looked back on me. "Ikaw nag alaga sa kaniya?"

I nodded.

Nag pamulsa siya at nag lakad papalapit sa'kin. He smiled at me. "Let's talk outside, kakatulog palang niya?"

Tumango ako, at bigla s'yang tumalikod sa'kin. Muli kong nilingon ei zaimon at tulog parin kaya sinundan ko 'yung lalaki.

"Sorry about that miss.. akala ko kung sino.." aniya at natawa.

I nodded and smiled. "Sorry din, kaka sampay ko lang kasi ng damit niya mula sa taas.."

His lips parted. "W-what?"

Napatikom ako at nag iwas ng tingin. "Can i ask you for a favor? Don't ask me kung bakit 'ko ginagawa 'yon?"

He nodded at umayos muli at tumikhim. "Salamat sa pag aalaga ng pinsan ko. May i ask what is relationship you with him?"

"J-just a friend.." saad ko at umiwas ng tingin.

I can feel his stare and he smiled. " Nice friend, sana all nag lalaba ng damit ng 'friend' lang niya.." he teased.

Napalingon tuloy ako sa kaniya. "How about you?" I asked.

Napakamot siya sa kaniyang batok. "Sorry, hindi ko pala na pakilala sarili ko. I am Sean, De Villiere. Zaimon 's cousin.." he offered his hand.

Tinanggap ko na lamang iyon. "You're his cousin at his father side?" He nodded.

"Scarlet, scarlet alvarez" pag pakilala ko.

He let go of my hand. "Nice to meet you, thank you so much again.."

"You're welcome, bibigyan ko lang sana siya ng sopas ng datnan ko ng ganyan.." alangan akong ngumiti.

He glanced inside of the house. "Pasaway kasi 'yan, laging pinababayaan ang sarili. Nung una pinipigilan ko at ayokong sumali siya sa band, kaso nag kaaway naman kami. Para daw akong daddy niya, which is tito ko.. He's taking legal management, hindi niya alam na sobrang hirap non, tapos sasali pa sa band. 'yan ang resulta"

Hindi ko inaakala na madaldal pala 'to, ibang iba kasi ang mukha niya. Mukhang suplado at mahirap abutin.

Nag pamulsa siya habang nakatingin kung saan. "He's competitive, even though he have anger against to his dad. Gusto niya, balang araw mas mahigitan niya si tito.. that's why he's here. Proving to his family na kaya niya.."

I look away before he statement it. He suddenly chuckled kaya napatingin ako sa kaniya.

"Thank you scarlet. You can go now, ako na ang bahala sa pinsan ko at baka may gagawin kapa.."

I smiled and nodded. "Salamat.. alis na ako.."

Hindi ko man alam kung ano talagang nangyari kay zaimon. But i hope, he'll be okay. Sana maging okay narin siya, at mawala na ang sakit niya.

I took a shower first before going to bed. Nag dahilan nalang ako kay papa kaninang umaga bago pumasok sa klase. Of course, zaimon didn't attend his class dahil nga may sakit siya. I just heard Range, have a practice that morning. And i happy though, na sana, mawala na 'yung issue. I know all of them will be successful someday, I'm praying for them.

I was staring in the ceiling above me, nng tumunog ang phone ko. I immediately stood up.

From: zaimon dvl.

Thank you for taking care of me, good night.