Countless Times

Kabanata 7

"Nakakainis ka!"

"Mas nakaka inis karin! Bilisan mo!"

"No! f**k you!"

"Ang arte mo! Just go faster!"

"No! No! Ayoko na!!"

Nag papadyak ako habang hawak hawak ang manibela. I'm currently driving his own car! Yes I'm driving! Amputa, hindi ako marunong kaya natataranta ako!

We're here in the oval, sa kabilang baranggay lamang ito. At ang kumag na 'to pinilit aoong matuto kahit 'di ko gusto! Ang sabi pa niya'y.

"Dapat matuto ka, sa susunod ikaw na mag drdrive sa'ting dalawa.."

I glared at him. "Ibangga ko kaya 'to! Para parehas tayong mamamatay nalang!" I hissed him.

Kanina pa s'ya tawa ng tawa sa bawat reaksyon ko (mababa at mahina lamang), and it was my first time seeing him this happy, akala ko kasi pinag lihi siya sa sama ng loob dahil lagi nakabusangot. Oo! Nakaka tawa na! Pero buhay na namin nakasalalay dito 'no! Mamaya parehas pa kaming mawala sa break or something!

"Just go straight scarlet!" Turo niyang muli. "Apakan mo 'yung break hindi yung gas!"

Nayayamot na ako, hindi ko alam kung paano at ano ba 'tong inaapakan ko sa baba! "Asan ba kasi! Patigilin mo nga muna!"

His hand went on my knees. Napatigil ako sa pag sasabi ng mga salita sa kaniya. He put my knees on the side habang naka silip sa ilalim mula sa kinauupuan niya.

"There, now that's the break.. yung isa gas, and the other one you should press para makaandar tayo.. got it?"

Dahan dahan akong tumango habang nakatingin sa kaniyang mukha. He just wearing a simple t-shirt and pants, habang ako naman ay jeans maging ang crop top.

"We've so many thing to do.. bilisan mo"

Huminga ako ng malalim at umirap sa loob - looban ko. Nakakainis na s'ya dahil sa pagiging bossy niya at any time na pag uutos niya! Imagine ha, kaka dismiss palang namin for snack time, pero inutusan niya akong bumili ng pag kain nila ng range!

"Dami daming gagawin alam ko naman 'yon, yung iba naman jan utos ng utos. 'yan, parehas pa tuloy kaming na late.." pag paparinig ko habang nakatingin sa labas ng bintana mula sa loob ng kotse niya.

He must driving besides me, at ako pa ang minamadali kanina habang buhat buhat 'yung bag niya. Wash day rin kasi ngayon kaya pwedeng mag civilian.

Nakaagaw ng aking pansin ng biglaang pag ring ng phone ko. I sighed before i get it from my bag. Kunot noong tinignan ko kung sino ang caller, at napasinghap ako.

[Hello enz?]

Nakapakagat ako ng pang ibabang labi.

[Hey babe.. maaga kang umalis sa inyo?]

Nagulat ako sa kaniyang sinabi. Umayos ako sa kinauupuan at 'di nagawang lumingon sa'king katabi, i can feel it he's looking at me.

[Ah.. oo eh, marami kasing ginagawa, may group activity lang..]

I heard enzo sighed. [Alright, see you on next month then?]

[N-next month?]

Anong meron next month? Tuwing two or three months ang pagitan bago kami mag kita.. nakakapag taka naman ngayon dahil halos kakakita lang namin.

[Yeah.. may gagawin kaba? I wanted to see you.. I've been stressed a lot on my study..]

Umiling ako ng bahagya kahit wala naman s'ya rito. Kinakabahan ako kung mag kikita man kami, hindi ko alam but like what I'm doing to the past few days. Hindi pwpwedeng malaman ni enzo ang ginagawa ko ngayon. And.. I'm just doing this for us..

I smiled. [Okay.. see you next month..]

"Bye.. love you too.." huli kong sinabi bago binaba ang tawag. Halos kapusin ako ng hangin dahil dun, at isa pa katabi ko sa zaimon kaya kinakabahan ako na baka mag salita siya.

I glanced at him. I saw him smirk and shook his head a bit at biglang nawala yun ng bigla niyang nakitang lumingon ako sa kaniya.

I frowned. "Bakit ka tumatawa jan huh!"

He frowned too, he look at me in to my eyes at muling tumingin sa daanan. "Tss. I'm not laughing.."

Umirap na lamang ako at tumingin sa labas. Kung pwede lang ay sana hindi nalang ako sumabay sa kaniya, dahil pinilit niya ako at late narin wala na akong nagawa.

I sighed. Sana mabilis nalang ang oras, sana mabilis nalang ang panahon at five months na agad. Pero hindi, mas lalong bumabagal ang oras kapag hinihintay mo talaga.

"That would be.. awkward.. you're talking with your boyfriend saying 'i love you'. While I'm here, the man who you kissed a weeks a go.."

Napatingin agad ako sa kaniya. He sound so sarcastic o talagang nang aasar lang. But i just felt guilt. Hindi ko gustong halikan s'ya, maaring maraming mag sabi na nasa huwisyo ka habang ginagawa mo iyon. Pero, kung ikaw ang nasa sitwasyon, maaring nasa huwisyo ka pero hindi mona mapipigilan ang sarili mo, dahil lasing ka.

I gulped hardly while staring on his side profile. "H-hindi ko naman gustong.. h-halikan ka.." humina ang aking boses sa huli kong sinabi.

"The day you kissed me, you let me.. wala rin ako sa huwisyo dahil nakainom rin ako kagaya mo.. I didn't even recognize you that you were the woman the last time i saw in convient store. However, you still cheated.."

Nagulantang ako sa kaniyang sinabi. Ibigsabihin hindi niya man lang ako nakilala? Nakainom rin siya katulad ko? Ibigsabihin, akala niya'y isa akong hooker o kung ano man?!

Nag init ang aking pisngi. Scenes appeared on my sight, a flashback.

"H-hindi ko naman sinasadya.. at parehas naman nating kasalanan 'yon na pwede naman nating kalimutan nalang.. everytime I'm asking you, bakit mo nga ba 'to ginagawa?" I seriously asked him.

Hindi siya sumagot sa'king tanong na parang wala siyang narinig. I bit my lower lip while staring at him. Wala siyang masagot dahil ginagawa niya lamang ito, gusto niya akong pag laruan.

I sighed and shook my head. Tumingin na lamang ako sa labas ng bintana. If he wants me to play with him, then I'll play with him too. No matter what will cost it. If he's doing this just for fun and to hurt me, pasensyahan nalang pero hindi ako mag papatalo..

--

"Ano ba sinakyan mo bakit ang layo ng nilakaran mo papunta dito?" Gary asked me.

Dala dala niya ang aking bag. Dahil, sa pagod ko at init, pinaubaya ko na lamang. Tangina kasing hambog na 'yon! Binaba ako dun sa pinaka dulo! Ang layo layo kaya ng main gate sa pinag binababaan niya! Yun pala ayaw niyang makakita kung sino man na mag kasama kami! As if, ako rin naman pero wala narin kasi masasakyan kanina kahit tricycle.

"Daan muna tayo sa canteen, wala akong tubig eh.."

Gary looked at me. "Wala rin ako, tara.." aniya at nag simula kaming mag lakad sa pakanan na paliko.

"Ano ba kasing trip mo at nag lakad ka? Ano? Nasa running contest kaba? Sasali kaba sa track and field?" Lamig na dunaloy sa'king lalamunan.

I glared at him. "Oo gusto ko lang, pwede kana manahimik?"

He rolled his eyes on me. "Sungit mo, concern lang naman ako sa'yo. Baka gusto mo lang na sunduin na lang kita at sabay tayo para hindi kana mapagod at gumastos-"

"Hindi! 'wag na! Kaya ko na!" Iling ko ng sunod sunod sa kaniya. Hindi pwede, dahil sa umaga 'y may driving lesson pa ako, para maging driver ng isang hambog.

Mukhang nagulat si gary sa biglang pag sigaw ko. "Ow.. kay"

I sighed, binaba ko ang bottled water habang nakatingin sa kawalan. Nag iisip ng pwedeng dahilan kina mae, dahil panigurado kakapasok ko pa lamang ay uulanin na ako nun ng tanong.

"Pasok na'ko, bye.." paalam ko kay gary bago siya inunahan at pumasok sa susunod kong klase at classroom. Huling minuto na lamang at sinadya ko talaga na last minute na pumasok at ilang minuto na lamang ay darating na ang aming professor.

"Hindi ba't siya yung sinundo ni vioxx rito?"

"Oo, 'di ba may boyfriend 'yang si scarlet? Why she'll go with him without asking where they'll go?"

"Oo nga 'no! Hindi ko naisip 'yon!"

"Mukhang wala naman silang tinatago, nakita raw 'yan ng kaibigan ko sa ibang section at iniwan lamang siya ni vioxx.."

"Baka naman mag kakilala ang boyfriend niya at si vioxx? Baka pinasundo?"

"Oo nga baka! At balita rin na may ibang pinopormahan si vioxx.. isang vocalist din sa ibang band at sobrang ganda raw.."

Halos mapangiwi ako sa narinig, but i maintain my poseur at inignora na lamang silang lahat. They eyes were all at me, tapos mawawala rin at makikipag usap sa kaibigan nila. Ilang ka blockmates ko, hindi ko totally na ka close sila tiffany at mae at iilan sa babae maging sa lalaki.

I sighed, biglang may humablot ng pulsuhan ko when I'm about to seat on my chair. "Hoy babaita!-"

"Class, please be seated.."

Napangisi ako ng makitang pumasok ang prof. namin. I just smiled at mae and seat on my chair. Umirap lamang siya sa'kin bago siya umalis sa'king harapan.

Ang akala ko'y makakatakas ako sa contrevential na pag uusap ay hindi pala. Akala ko lang, i found myself surrounded by them. Nasa isang sulok lamang kami habang wala pa ang susunod na prof. Nakasingkit ang mga mata nila tiffany, Stephanie maging ni mae. Ang mga lalaki naman ay nasa likuran nila na tila nag babantay.

I sighed. "Go on, asked me"

"Bakit ka sinundo ni vioxx dito?"

"Last thing i knew, you said na hindi mo sila kilala. What now? Why does he did that?"

"Saan kayo nag punta? Anong meron sa inyo? Ang alam ko rin, wala naman naging kaibigan si enzo dito ha, lalong lalo na hindi si vioxx.."

Tumango tango silang tatlo. Napairap naman ako at pasimpleng nag isip.

"Ewan ko rin, hindi ko rin naman s'ya kilala ah.." aking sabi.

Mapanuri ang kanilang mga tingin sa'kin. Sa loob - loob ko'y kinabahan ako sa kanila. Mamaya mapilit nila ako at biglaan kong masabi sa kanila ang totoo.

"Talaga? Bakit ilang oras ka din nawala?" Mae asked suspiciously.

Napairap ako. "Malamang saglit lang"

Nag katinginan sila. "Saglit ba 'yon? Halos one and half nga.." si tiffany.

Nag kibit balikat ako, wala na ata akong takas kaya casual ko nalang silang sasagutin. "Saglit lang 'yon.."

"Sa saglit na 'yon! Even if so! It's still one hour! Maraming pwedeng mangyari sa one hour na 'yon, 'no!" Mae exclaimed.

Kahit isang oras naman, wala rin namang kwenta, even if i met them all. Ang importante na hindi niyo nalamna ay ang pag linis ko ng isang habay ng isang lalaki. Lalaking hambog.

Umiling ako at kunot ang noo. "Wala lang 'yon, nag pasama lang.."

Nanlaki ang mata nila. "Oh edi kilala niyo nga isa't - isa!"

"'Di ba sabi mo sa akin na hindi mo sila kilala?! Ano 'yun? Ikaw naisipan at random ang ginawa at ikaw ang piniling makasama sa pag sama sa kaniya?!"

Nakagat ako ng dila. Hindi ko alam ang idadahilan, ngunit napunta na rito ang usapan. "Boss kasi ni papa 'yung papa ko.. kaya ganon.."

Kumunot ang noo nila, si mae naman napakamot sa buhok, iretable na. "Ang gulo mo naman! Sabi mo hindi mo kilala!"

Tumango ako, "hindi nga, ngayon ko lang din s'ya nakilala.. he introduced himself to me.." i said.

Still, they're not satisfied. "Anong ginawa niyo?" Sabay sabay nilang sabi.

Napaisip ako. "Basta, tungkol 'yon sa business nila papa.. hindi pwedeng sabihin eh, pero promise wala talaga 'yon!" I smiled awkwardly.

Napairap si mae. Habang ang dalawa'y matalim ang tingin sa'kin. "Kapag ikaw nag sisinungaling ha! Mamaya eh.. iba na 'yan.."

Napangiwi ako, tangina, kadiri.."Yuck, hindi ko nga type 'yon, napaka hangin. Nakakainis pa kasama, kung 'di lang yon anak ng boss ni papa.. hindi naman ako sasama don 'no" bahid na inis sa boses ko. Totoo naman ah, naiinis ako sa kaniya at mas lalong hindi ko type ang ganuong lalaki!

Dinuro nila ako, "kapag 'yan hindi totoo ha! Makikita mo hinahanap mo.. kami mismo mag hahanap ng katotohanan! Maliwanag ba scarlet?!"

I gulped hardly. Nodding slowly. I have no choice. "Oo na, tara na nagugutom na ako.." tumayo ako at ngumiti sa kanila. I grabbed their arms at inaklang sa braso ko. Hinila sila at nag simulang mag lakad. Iilan napatingin sa'ming lalaki.

"Sama kami.." saad nila. Tumango kaming tatlo at pinagtuunan ang pansin sa pag lalakad. I chuckled when they still looked like unsatisfied to my answer on their questions. Mabuti nalang madali lang silang ma distracted sa ibang bagay at mapag usapan. Kaya sa huli, nawala at nagawi ang usapan sa iba.

"Anong balak niyo sa bakasyon?" Biglaang sambit ni tifanny, obviously she's the topic changer maging ang madaldal sa'min.

I take a bit on my slice cake. Nag lilipat lamang ang aking tingin sa kanila. Wala rin namang tawag o message na galing kay enzo, maybe he's studying.

"Ikaw scar? Anong balak mo?" Their eyes shifted at me.

Napatigil ako at nag kibit balikat. "Kahit ano, siguro.. sa side ng papa ko or kina gary? Wala naman akong ginagawa bukod dun.."

Tumangos silang lahat. "Wala kayong balak ni enzo?"

My forehead creased. "Anong balak naman?"

They groaned. "Gosh! Edi ano paba bonding out of town or something na kayong dalawa lang!"

I licked my lower lip. "Wala pa naman, saka ngayon ngayon lang kami laging nakaka pag sama dahil nakilala naman na siya ni papa .. saka after a months he had been away from me. Kaya wala pa kaming plano, he's taking his study seriously kaya.. okay ako kung saan siya okay.."

Napatigil sila habang nakatitig sa'kin. I take another bite on my cake at nag taas ng tingin sa kanila. Kunot noong sinalubong ko sila, nang nakatingin parin sila sa'kin.

Bigla silang isa-isang pumalakpak. "Best girl friend award.."

"Sa'yo na ang korona bilang pagiging isang martyir na babae.."

"Wow marupok.." asar nila habang may ngisi sa labi.

I rolled my eyes at them. At narinig ko na lamang silang tumawa. Nailing na lamang ako habang kumakain. Hindi naman masama kung mag sakripisyo karin kahit konging bagay para sa inyo. Hindi naman ibigsabihin na hinahayaan mo siya'y wala na dun ang pag mamahal. Kung gusto nilang gawin ang gusto nila, lalong lalo na kung importante na ito, dapat lang na hayaan at suportohan sila, kahit sarili mo'y hindi mo narin maintindihan ko ang ano gusto.

Mahal ko eh..

--

[Babe..]

Pinag saklop ko naman ang buhok ako at nilagay sa aking balikat. The wind brushes into my skin.

[Hey.. what's wrong?] I said.

Tapos na ang klase ng tawagan niya ako. Napansin ko naman ang pag tingin sa'kin nila mae. I signed them my hand, na mauna na sila kaya tumango na lamang sila at nag simulang mag lakad.

[I miss you..]

Napatigil ako sa tono ng boses ni enzo. [Babe.. anong nangyari?..]

Sa tono palang ng boses niya. Alam komg may mali.

[Had a fight with mom..] he said.

Napasinghap ako. I had a feeling kung ano iyon, ngunit pinilin kong tanungin parin.

[About what?.. are you okay?]

He deedly sighed. [ She's forcing me to study in U.S you know I can't..] malamlam ang kaniyang boses.

I sighed. Muling humangin ng malakas kaya napapikit na lamang ako. Kahit ako rin naman ayoko s'yang umalis, pero kung ganito at tungkol na sa pangarap niya.. hindi ko alam ang gagawin ko..

[Get home first, then we'll talk later.. okay?]

I bit my lower lip. [Okay.. bye..]

[Take care, i love you..]

I smiled. [I love you too enzo, kahit na anong mangyari..]

-

"Nandito na po ako.." saad ko ng makapasok. I take off my shoes before going in at nag simulang mag lakad. Tahimik na naman sa kapaligiran, wala rin kasing magiging dahilan ng pag iingay.

I saw my papa in the kitchen, mabilis akong nag lakad papalapit sa kaniya upang mag mano. "May ipapagawa ako sa'yo.."

Bumalik ako ng tingin sa kaniya. "Ano po 'yun pa?"

He put money on the table, maging ang isang papel. "Mag grocery ka.. marami pa akong gagawain dahil sa boss ko"

Tumango ako at agad na kinuha yon. Tipid ko naman s'yang nginitian, nag iwas lamang si papa ng tingin sa'kin kaya lumisan na ako sa harap niya.

Sumakay lamang ako sa jeep papuntang mall. Lahat naman ito ay mabibili sa mall, kung sa palengke pa ay masikip o matao, at saka gagabihin narin at marami pa akong gagawin at sapat naman ang dala kong pera.

I'm holding the basket while reading the paper, listahan ng bibilhin ko. Naka agaw ng aking pansin ang isang lalaking dumaan mula sa'king harapan ngunit nawala rin iyon kaya kumunot ang noo ko.

I looked away and start searching, lahat ng nasa listahan ko ay nasa basket na at may kabigatan narin ang aking dala matapos ang ilang minuto.

"Oh, you're.. scarlet right?" Napalingon ako kung san nang galing ang boses na iyon.

My eyes widened. "Eren?" I asked.

His heart shape lips smiled at me. "Uh yeah? You're buying?" His eyes shifted on my basket.

Tumango ako. "Oo?"

He chuckled and shook his head. "Obviously, sorry if I asked.."

Ngumiti ako at umiling narin. "Okay lang.."

He's still staring at me. "Ahm do you mind if.. sabay na tayong mamili? I can help you! Malaki naman ang space ng cart ko, I'll help you.."

Medyo mabigat narin ang dala ko, pero nakakahiya naman sa kaniya. I shook my head. "Hindi okay lang.. kaunti lang naman ang binili ko.."

His lips parted a bit, "matatapos kana ba mamili?"

"Ahm no, may iilan pa.." i smiled at pinakita sa kaniya ang aking listahan.

"Great.. let's go?" I nodded at him.

"Archi?" He suddenly stated. Nakaagaw ng aking pansin ang kaniyang pag salita.

I nodded. "Second year.. ikaw?"

Eren put the pouch of the sauce on his cart. Mukhang nag titipid ata. "Civil engineering, fourth year.."

"Graduating wow.. good luck sa board exam?" I said, amused.

He glanced at me. "Salamat.." he read his cellphone again. Na ang hula ko'y dun nakalista ang kaniyang bibilhin. "Sorry nga pala.. i didn't talk you that much that day you visited in our studio, nag karuon rin kasi ng aberya about our manager and vioxx.."

Napatigil ako sa kaniyang sinabi. I just smiled at him. "It's fine tho, ako ang pumupunta du'n ng walang permisyo.. i should the one who say sorry to you, kaya sorry rin.."

Agad s'yang umiling. "You're red 's friend so i don't mind, it seems you're not interested on us hindi kagaya ng ibang babae.."

Bigla akong nahiya. "I have boyfriend.. so.. I don't easily get attached to anyone.."

He smiled, amused. "Oh, i thought.. you're red's girlfriend.. ang akala ko'y nililihim niyo lang.."

Umiling ako. "Just friend.." hindi kami mag kaibigan.

"We're long distance relationship, he's studying in manila and I'm here.." saad ko at tumingin sa paligid.

"Sorry about that, is it hard?"

I looked at him, slowly nodded. "Lalo na't lagi kaming nag aaway, minsan mahirap din dahil parehas kaming busy. I wasn't there for him if he needs me.. kaya oo, mahirap.."

Natahimik kaming dalawa. "Long term?" He asked.

I nodded. "Going five years.."

Mas lalong mukhang nagulat s'ya sa'king sinabi. "Wow.. stay strong then.."

I smiled. "Salamat.."

Parehas kaming napatigil at napalingon kung saan biglang may tumawag sa'kin. I frowned when i met his eyes.

"Hey red.."

"Ginagawa mo rito?" Masungit na pag kakasambit ko. Napatigil at napatingin sa'kin si eren maging si zaimon.

Zaimon was staring at me. Nakakunot ang noo niya habang nakatingin sa'kin.. o sa'min? Anong problema ng kumag na 'to?

"Why are you here?" He straighly said and walked towards at me.

Tinaas ko ang aking basket. Sarcastically smiled at him. "Hindi ba halata?"

He rolled his eyes at me, shifting his eyes at Eren. "Kanina kapa pre?" Nag simula na silang mag kwentuhan. Napailing nalang ako at iniwas sa kanila ang tingin habang naka pila.

"Card ma'am?" The cashier asked me.

Umiling ako at ngumiti. "Wala po, cash lang.." i said.

Tumango siya at isa isang kinuha ang pinamili ko. I was just standing here, and waiting for my grocery to finished up. Kaya ng matapos sa pag plplastic kinuha ko na agad iyon. "Salamat po.." i said.

Bago ko makuha ang isang plastic ng biglang may umagaw non. I frowned and lifted my eyes at him.

"I will help you, let's go.." aniya at naunang nag lakad sa'kin. I was stunned first, and sighed before walking and follow him.

Tahimik kaming nakasakay sa sasakyan niya. Ang pinamili namin ay nasa compartment sa sasakyan niya.

Zaimon turned on the radio. Paramore song played, pero hindi ko masyadong alam 'yung kanta.

"Why'd you go alone?" He asked.

I'm crossing my arms infront of my chest, i exhaled. "Lagi ko namang ginagawa 'yon.."

Zaimon tsked. "You should come with someone. Ang dami ng pinamili mo.."

I frowned. "Why do you care suddenly? Eh sa wala nga akong kasama e"

He's amused. Hindi ko na napigilan ang sinabi ko dahil narin sa inis. I looked away from him. Natahimik na rin kami sa wakas.

"Go to my house after you got home" he demand.

My lips parted. Iiling na sana ako'y ng may maalala ko. "Bakit hindi ka nalang kumuha ng maid mo 'no? Mag isip ka ng ibang ipapagawa mo sa'kin.."

Nag kasalubong ang kaniyang kilay. He's now staring at me. "Just do what I've said.. baba" aniya.

I clenched my jaw. Nakikipag laban rin ng tingin sa kaniya. "I hate you" huli kong sinabi bago tinalikuran siya at pabagsak na sinarado ang pintuan ng sasakyan niya.

I'll leave, babalik ako mamaya. Do the dishes first before washing my clothes. Don't worry, you'll not wash my briefs :)

- red.

Gago talagang hambog na 'to. Arugh! I hate him! Like what everything he wrote in the note, ginawa ko. Mula sa pag hugas ng ilang pinggan at ngayon naman nag kukusot na ako ng tshirts niya. Luckily, i didn't i wash his briefs, buti naman may hiya pa siya sa katawan kung pati 'yon, ay gagawin ko. Nag hand wash lamang ako dahil mas sanay ako rito kesa sa washing machine, at isa pa. Sanay narin ako sa mga pandamit na lalaki dahil kaming dalawa lang ng papa ko sa bahay.

Binuhat ko mula sa third floor ang mga baldeng laman ng kaniyang damit. Pagkatapos ng tatlong banlaw at downy sa wakas na tapos narin ako.

I lifted my eyes at the sky. Mag gagabi narin pala at halos lumubog na ang araw, pero maganda parin ang kalangitan. I smiled while looking it, mahangin narin at malamig ang simoy.

Sinimulan ko na ang pag sampay ng kaniyang damit rito, Hindi naman niya nasabi kung saan koba dapat isampay, edi dito nalang. Ako na nga pinag laba niya, siya pa mag rereklamo.

Nakaramdam ako ng uhaw ngunit pinili kong manatili rito. I roamed my eyes around at may nakitang isang habang upuan. I walked towards with it at duon umupo. Still looking at the sky, habang tumatagal ng ilang minuto 'y unting unting nawala na ang maliwanag na kapaligiran dulot ng araw. Napalitan naman ito ng dilim at liwanag ng buwan.

I lifted my hand at the sky. Remembering my mama..

Hi ma.. kamusta ka naman jan? Okay ka naman ba jan? I miss you mama. I hope you're watching me, right now. Gustong gusto na kita mayakap muli. Pero alam kong hindi iyon pwpwede.. pwede sa tamang panahon, mag kakasama narin tayo jan.

Okay pa naman ako ma, lumalaban pa ako. Nag aaral naman po ako ng mabuti! Kahit hindi pasado okay narin! I'll have my diploma and I'll work on my dream job. Sana masaya ka mama, sa naabot ko at maabot ko pa..

Okay naman po si papa, siguro na mimiss ka narin kaya ganun po. Kinakausap niya naman ako ma.. minsan naiisip ko kung bakit hindi niya ako kinakausap dahil mag kamukha tayo 'diba mama? Mahal na mahal ka po namin.. mahal na mahal kita.. sobra..

Tears fell into my eyes. Hindi ko man masambit at ang kaya ko lamang sa isip ko nasasabi pero.. na mi-miss ko na talaga ang isang yakap ng ina. Isang payo, isang ala, isang pag mamahal. Maraming kabataan ngayon na hindi maganda ang relasyon sa ina. Pero kung ako 'yon, hindi kona sasayangin ang isang minuto at ipaparamdam ko sa kaniya na mahal na mahal ko s'ya..

"I miss you mama.." i said before wiping my tears off. Natawa pa ako ng kaunti dahil sa t'wing napapatingin ako sa kalangitan talagang naalala ko si mama. Hay, I'm betting emotional again..

"Hey"

Baritonong boses na nakaagaw ng aking pansin. Good thing i wipe my tears off before i glanced at him.

Bumaba ang tingin ko sa hawak niya. "Ano 'yan?" Paos na boses ko.

Zaimon seated besides me. Umusog naman ako bago nilagay niya ang kaniyang dala sa pagitan namin.

"I know you're tired.. kumain kana.." aniya at tumingin ng deretso kung saan.

I confused stare at him. "H-hindi naman na.. kailangan.."

"Just eat" he demand.

I sighed. Binuksan ko ang plastic at makitang may spaghetti maging ang chicken wings sa isang platic naman dumaan ang aking tingin.

"Beer?" I asked.

He glanced at me. "You want?"

I nodded. "Mamaya.. after ko kumain.." he nodded at me before looking away. Nakaramdaman ako ng pag kailang dahil sa galaw niya. He's silent right now, habang tahimik na kumakain ako sa kaniyang gilid.

He got something inside of the plastic. Nag angat siya ng tingin sa'kin kaya nag kasalubong ang mata namin. He handed me the bottled water. "I didn't mention, sorry. The chickens were spicy" he apologized.

"Okay lang, mahilig ako sa maanghang.." kinuha ko mula sa kaniya ito.

He nodded before looking away again. Fixing the bottles inside of the plastic, nilabas niya nalang ito at nilagay sa pagitan namin. It's 4 beer in a can, and 2 bottled of water.

Pinag patuloy ko na ang pagkain ng tahimik. Hindi naman malamok at maganda ang kapaligiran. Plus we're surrounded by the Christmas light. Nakakapanibago at parang naging tambayan na talaga 'to, dahil hindi na siya madilim at inayos talaga. I wonder who arranged this kaya?

"You done?" He asked.

I nodded. "Oo.." saad ko at inayos ang tupper ware. "Salamat.."

Zaimon nodded. He handed me the beer in a can. "One for you will do.. baka may gawin ka na naman.."

Nag init ang aking pisngi at kinuha ito sa kaniya. "M-marami lang talaga a-akong naimon, sorry.." he didn't flinched or talk.

"The man.. who visited here, he's my brother.."

I glanced at him. Kakatapos niya lang uminom sa kaniyang beer dahil basa ang itaas na labi.

"I was.. far away from my family.. as you can see, I'm alone.."

Nanatili ang mata ko sa kaniya, habang pinapakinggan siya.

"I don't know if I'm.. abandoned by my family.. but apparently yes. I was just want to prove them na kaya ko, kaya ko na wala sila, kaya ko maabot ko, lahat ng wala ang kahit ni kusing nilang yaman.."

Mayaman.. sila?

He suddenly glanced at me. I met his gaze, hindi naman siya mukhang lasing.. pero nasabi niya sa'kin ito.

"Kaya ko naman.. hindi ba?"

We're staring to each other. "Yes, i know you can zai.."

His lips parted. "Zai.. zai.. it's my first time hearing my name called by that.." he chuckled.

Nag iwas na siya ng tingin sa'kin at nag simulang uminom na uli. Habang ako naman wala pa ata sa kalahati ang naiinom ko, afraid might do s**t again.

"I'm totally afraid that i might.. fell on my knees, seeing myself and begging for their helped. Hindi 'ko kakayanin na makita ang sarili ko na bubuntot at sunod sunuran sa kanila. Never.. again.."

"I don't want to compete with my brothers but it seems my father was difficult on me. He pressured me so much to the point na gusto ko nalang tapusin 'yung buhay ko kakasakal nila sa'kin.."

He looked at me. "Just like you.. i missed my mom too.."

I gasped. "Sorry for hearing you and seeing you crying. Apparently, i didn't know about you that much.."

He smiled weakly, "I missed my mom too.. she's the one that i had back then. Pero kinocontrol s'ya ng ama ko.. he's controlling her, and stopping her to let me live my life on my own.."

Matapos ng kaniyang sinabi. Wala na muling salitang lumabas mula sa kaniyang labi. He just staring in the front, at tuloy parin ang pag inom. Pangalawang can niya na nga at halos mauubos na naman niya habang ako'y kalahati palang.

I judge him too much. Hindi ko alam na may pinag dadaanan pala siya. And behind those smile, his playing his drum. May tinatago palang sakit at pinag daraanan. Just like me he misses his mom too. Pero hindi kami mag ka pareha. I'm living my life on my own, na walang sagabal. But he.. he's.. in pain..

Zaimon stood up. Wiping his wet lips using his side hand. "I'll get my keys, stay here.. ihahatid na kita.."

Zaimon.. sino kaba talaga?