Countless Times

Kabanata 1

KABANATA 1

"The f**k sassy? Can you stop making that face and hiding from my back? Nakakainis kana ha" inis na sabi ni mae sa'kin, na nakaunot ang noo.

I sighed, at umalis sa kaniyang likuran at muling nilibot ang tingin.

I'm getting nervous as hell when that night was finally over at kinakabahan ako na mag landas muli kami nung convient boy na iyon!

After i slapped him, he just stared at me. At hindi na muli ako pinansin. Bigla akong nahiya at nandun parin ang inis sa kaniya.

Seriously?! Why did he do that?! Like hell?! Nakaka wala naba ng sinok ang isang pag halik?!

Tangina?! I didn't even know him?! Baka mamaya may sakit pa siya or something na germs or virus?!

Well he's gwapo-

Pinukpok ko ang aking ulo gamit ang aking palad. That guy was getting on my nerves! Kapag talaga nakita ko sya, I'll file him a case!

"What happened?" Mae asked.

We're now here in café, naisipan lang namin bago pumasok. I sighed and looked down to my phone.

Hindi man lang nag reply at hindi nag pakita si enzo sa'kin sa makalipas ng oras at isang araw. Tangina, hindi ba niya talaga nakikita 'yon o ayaw niya talaga?

I honestly don't know how I'll do now, kapag nag pakita sya sa'kin harap harapan. Maraming posibilidad na mangyari na he'll say sorry to me and his reasons.. or he'll break up with me.

Hindi ko alam kung magiging handa ba ako hindi, but it's been a months at ayoko na ng ganito, ayoko na ganito ang nararamdaman ko at ako rin mismo sa sarili ko ay naawa na ako. Everyday i was hoping na, one day he'll see himself infront of me, even his text only or his reply. I was hoping.

My eyes getting teary again ng mapayuko ako and started browsing and backreading on our chat box. If i have a chance na na record ko ang pag uusap namin dati, kahit isang beses man lang, for me to hear his voice again.

Not gonna lie, I still love him, I missed him.

Hindi basta basta mawawala o matatapon sa'kin yong 5 years na pag sasama namin. We started grade 10, we met each other on our grade 9, even if I don't know what the love was.

"I can come with you, do you want to come at him in manila?" Suddenly mae asked.

Naluluhang nag angat ako ng tingin sakaniya. I can see her eyes, naawa na siya sa'kin.

Naawa narin ako sa sarili, kung pwede lang na alisin ko si enzo sa puso't isipan ko ginawa kona, pati narin yung sakit na mararamdaman ko, ginawa ko na, kaso hindi eh.

Baka babalik pa siya, baka may ginagawa lang, baka pwede pa, baka pwede pang ibalik.

Umiling ako kay mae at dinukot ang aking panyo muka sa'king bag. "I'm fine.." paos na boses ko, before wiping my tears off at tumayo upang mag request ng tubig.

I walked towards at mae, at muling umupo sa kaniyang harapan. Mae just staring at me, observing my emotions.

"Hayaan mo na.. don't worry that much on me, ganito lang talaga pag nag mamahal.."

Umirap sya sa'kin.

"But these feeling was getting worst sassy, i handa mo ang puso mo kung sakaling mag desisyon sya at bigla biglang mag papakita sa harapan mo. What will happen to you if he'll break up with you?"

I don't know..

Hindi ako nakasagot sa kaniyang tanong, even I want to. Maraming pwpwedeng mangyari at kung gagawa ako ng desisyon maaring tumaliwas pa ito kapag nasa mismong harapan ko na siya.

Ngumiti lamang ako at nag kibit balikat. "Tara na, baka ma late pa tayo.."

We stood up at nag simulang mag lakad paalis sa loob ng café.

"Tapos mo naba plates mo?" Pag iiba ko ng usapan.

Hindi tumingi si mae sakin sa halio sa daanan lamang at tumango. "Oo, inabot ata ako ng 2am ng madaling araw?"

"Same lang pala tayo.." muking sabi ko at luminga sa paligid dahil pa tawid na kami.

Habang nag uusap papasok sa main gate, someone bump at me. Kunot noo ko syang nilingon mula sa'king likuran.

"The heck?" Iritadong boses ko.

I stared at these man infront of me. He has the piercing on his ears and he has a dark awra maging ang supladong mukha nito. His pointed, downward turned reddish lips, maging ang kapansin pansin na piercing nito sa ilong namaliit.

He looks like a gangster or part of a frat.

These man smirked, "sorry, someone pushed at me" aniya bago umalis sa'king harapan na aking sinundan ang tingin.

Nakakuha kami ng atensyon, at bahagyang umawang ang aking labi dahil sa turan ng isang 'yon!

The heck was going on? Too much agenda!

Pasimpleng luminga ako sa paligid ng nawala na sa'ming paningin dahil sa layo nito. Ang iba ay nakatingin parin ang iba naman ay bumalik na sa ginagawa.

"That's vioxx right? I heard their band was looking for a member again?"

"Oo girl, i head tan leave at the band.. hindi naman sinabi ang reason"

"Oh I get it, baka may ibang band na nag offer or may nakaaway sa band nila mismo?"

Tumawa ang isang babae, "mabubuo din naman sila if someone will join, atleast hindi sila nabuwag lahat, right girls?" Nag sipag higikan ang mga ito.

So that guy was part of the band? Ano namang band ito? I didn't hear about that, o talagang wala lang akong paki sa kanila?

Wala naman talaga.

"May alam ka bang band dito sa school mae?"

Mae glanced at me, "oo"

Tumango tango ako, "Anong name ng band?"

Nag ingay ang lahat ng magawi kami sa stage ng isang part ng university. Kunot noong sinundan ko ang tingin na ito.

Mae do the same and hug her books on her chest. Clicking her tounge on her mouth. "Them"

"Ladies ang gentlemen.. let's welcome the band.."

"Range!!"

The ground surrounded of screams and squealing. Napapikit pa ako ng bahagya, and I almost cover my ears.

I stared at them one by one, they are 5 members of the band. Nag tataka naman ako at hindi ako inform na may band na pala rito sa university namin.

This is province, hindi naman nakakagulat na may band pero hindi ko lang inaakala na nag eexist din pala ang mga ito rito.

I must be proud of them?

I guess.

I'll be honest, they have their own aura's and they're all handsome.

"Who's the leader mae?" I asked mae, nakatingin parin sa harapan.

"The one who bumped on you earlier"

Nanlaki ang aking mata, "w-what?"

"Uh-hmm" she nodded while looking at them. Bumalik ang tingin ko sa kanilang lima, it looks like that vioxx was enjoying himself because of the girls was flirting at him.

Kadiri.

Napairap naman ako at iniwas na ang tingin. Kinalabit ko naman si mae. "Tara na"

Tinaas niya ang kaniyabg kamay, at binalik ang tingin ruon. "I heard na may napalitan na sa place nung umalis sa kanila, let's warch for awhile saglit lang.."

Napatanga ako sa kaniyang sagot. Kailangan pa 'to naging interesado sa mga lalaki huh?!

"Let's welcome the new member of Range, Zaimon De Villiere!" The mc announced.

Natahimik ng saglit ngunit sa ibang lugar naman ako nakatingin. I'm roaming my eyes around at baka sakaling mag landas kami ng lalaking iyon, at talagang hahambalusin ko s'ya, mumurahin at what so ever! Makabawi man lang ako!

Talaga! Huh! Kahit sino pa siya!

"Oh god, ang gwapo.." i heard mae whispered.

Napatigil naman ako, at napatingin sa kaniya. She's biting her nails again using her teeth.

Confusion was eating me.

I decided to glanced where mae said na 'ang gwapo'

Napasinghap ako at nanlaki ang mata.

"Convient Boy?!!"Napalakas ang aking pag sabi.

And by that, I got all of the attention of the band, even their fan girls.

Now everyone was looking at me.

Silence.

Even that man, his eyes were now looking straighly on my eyes.

A smirk formed into his lips.

--

"Inom daw mamaya?" Bulong ni Tiffany sa'kin. My seat mate, nakakasama ko sya sa mga araw na nag iinok kami.

Umiling ako habang wala parin sa huwisyo. Kanina lamang ay nangyari ang insidenteng iyon at hinila ko si mae at tumakbo kami.

"The f**k sassy? Why did you call him convient boy? Did you know each other?!" Naiiritang boses ni mae.

Umiling ako at napapikit, napahawak din ako saking noo at hinilot iyon. Nahihilo ako at the same time, sumakit ang ulo dahil sa nangyari.

"W-wala.. akala ko lang a-ano, basta!" Iritadong boses ko rin at nag hanap ng pampahid sa ulo.

Ever since ganito na ako, basta basta nalang nahihilo o sumasakit ang ulo. And i always have the oinment o kahit anong pamahid na mentol.

"Pass muna ako, marami pa 'kong gagawin" pang imporma ko sa kanila.

They looked at me, "Don't tell me nag kabalikan na kayo ng gago mong jowa?"

My forehead creased, "No, no of course not!" Tanggi ko.

Hindi nga nag paparamdam may babalikan pa?

Umiling ang iilan sa'kin, ang iba naman ay mukhang guminhawa. To the past few weeks, sila ang aking napag sabihin sabout sa'min ni enzo, maging sa nararamdaman ko. I remember one day, I'm so wasted kaya inuwi nila ko sa bahay namin. Mabuti nalang at hindi ako kinakausap ng papa ko, i didn't even know how I'll say to him once he'll ask me.

Ngumiti lamang ako kina tifanny at flinn, tumango lamang sila sa'kin at nag sibalikan sa ginagawa nila.

Muli akong napapikit, I bit my lower lip when i remember that scene earlier!

Seriously that guy!? Nagawa niya pang ngunisi sa'kin, the fact na sya ang nasaktan ko? well, he deserves it!

What's his name again?

Zai..

I click my fingers together. Right! Zaimon De Villiere!

"Bye scarlet!" Sabay sabay nilang sambit at kumaway sa'kin. Tumango naman ako at ngumiti sa kanila. I wave my hand at them too.

"Ingat kayo, next time nalang ako.."

Tumango sina Tiffany, mae and with the few boy at their back, at ngumiti lamang sa'kin ay ang mga babae. While the boys back to their own world.

They waved once again their hands at me. Tumango lamang ako at nag simula nang mag lakad taliwas sa lugar na tinahak nila.

Habang nag lalakad, hinahangin naman ang aking mahabang buhok. I'm having a thought that i should cut my hair into mullets. May nakita akong pictures sa Pinterest maging sa nakikita kong video.

Bagay daw iyon sa may mga round face na katulad ko. I have cheeks na may kalamanan but I still have my jaw line. Lumandas ang aking tingin sa isang stall ng street food.

I looked away when i saw it, it reminds me of enzo.

We used to go there every time na tapos na ang klase namin pag katapos ng klase namin nuong high school pa kami.

We started when we're in 10th grade. We met when we're in 9th grade. Nag simula 'yon sa pang aasar lamang when he's part of the basket ball team. Hanggang sa nag kausap kami, he did the first move in me. Naalala ko pa noon na may kaagaw ako sa kaniya and she's beautiful indeed, while me, parang ang dugyot dugyot kopa noon.

Our first date here, sa mismong stall na iyon ng street food. I was so happy back then, because he's actually my first love, first crush na nakatuluyan ko. Simple tgings, efforts and we do to each other, when we're young ibang iba yung saya.

I shook my head. Nang maalala ang mga alaala na iyon na hindi ko alam kung dapat ko nabang kalimutan dahil walang kasiguraduhan.

My eyes getting teary again. I pinch my skin on my left hand. Mapigilan ang pag iyak sa gitna ng daan habang nag lalakad.

That memories that I wish I could forget when that time will happened.

Nang makasakay sa jeep. I'm pre occupied because of that. Nasa labas ako ngayon ng bahay na lutang parin.

I take off my shoes, usually what I'm doing everyday. Tahimik parin sa bahay kahit kinausap na ako ni papa nakaraan na buwan. Hindi ko nakita si papa sa paligid ng bahay, at maaring nasa kwarto sya at nag papahinga.

Tahimik lamang akong pumasok sa loob ng aking silid. I smiply put my bag on my table. At pabagsak agad na humiga sa'king kama.

Bullet of tears came out and fell from my eyes.

Ang kaninang luhang pinipigilan ko.

Akala ko okay na ako. Akala ko masasanay na'ko na wala siya. Akala ko makakalimutan ko sya ng ganuong saglitan.

Akala ko lang pala.

I heard my phone beep, senyales na may nag padala ng mensahe. Inabot ko ito at tamad parin nakahiga sa kama. I simple wipe off my tears and turn in on.

I gasped when i received who's the sender.

Enzo..

Napatigil ako sa pag bukas ng mensaheng iyon ng may sumunod na mensahe na nag padala. Namali ang aking pindot at iyon ang aking unang nabuksan.

Unregistered number:

Hi there too, C2 girl..

Umawang ang aking labi at agad na napatayo.