ดอกไม้ในรังมาเฟีย

บทที่ 4 เลือดบริสุทธิ์ NC 25+

"อึก! ได้โปรด ฉันเจ็บนะ!" คาเทียร์แค่นเสียงออกมาจากลำคอด้วยความยากลำบาก ความรู้สึกเจ็บปวดที่โคลินกำลังพยายามเบียดแทรกความใหญ่โตเข้าไปในช่องรักแคบของเธอนั้นราวกับของมีคมกำลังกรีดแทง เยื่อพรหมจรรย์ของเธอขาดสะบั้นลงเมื่อความถูกใหญ่โตนั้นกระแทกฝังลึกเข้าไปในร่างกายบอบบาง

"ปึก! ปึกๆ!"

"อ้าส์" โคลินครางออกมาเบาๆ

"อึก! อื้ออ....เจ็บ" ความรู้สึกเจ็บปวดราวกับร่างกายกำลังแตกออกเป็นเสี่ยงๆแล่นซึมแทรกเข้าสู่ทุกสัดส่วนของร่างกายราวเข็มกำลังทิ่มแทง เยื่อพรหมจรรย์ที่ถูกทำลายจนขาดสะบั้นลงทำให้เลือดสดๆค่อยๆไหลซึมออกมาโอบลำแท่งแข็งชันและไหลหยดลงพื้น

"เบาๆ ได้โปรด ฉันเจ็บ!" เสียงร่ำร้องแห่งความเจ็บปวดไม่ได้ทำให้โคลินสะทกสะท้าน ทว่าสิ่งที่มาเฟียหนุ่มกำลังรับรู้และสัมผัสได้ก็คือความเปียกแฉะที่ผิดปกติต่างหาก มันทำให้เขายอมผ่อนจังหวะการหยัดสะโพกสอบให้เบาลง

"หึ!" โคลินมองเห็นเลือดพรหมจรรย์ของคาร์เทียที่เปรอะเปื้อนไปทั่วแก่นกายลงไปยังต้นขาของตนและหยดลงพื้นก็กระตุกยิ้มเหยียดหยันอีกครั้ง

"ไม่ใช่ประจำเดือนใช่มั้ย?" เขากดเสียงต่ำถามออกไปและพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติที่สุด

"พอแล้ว ฉันเจ็บ ไม่ไหว ฮืออ..."

"เธอต้องโหยหาฉันสิ ยาของฉันมีฤทธิ์รุนแรง เธอต้องโหยหาฉัน!" เขาตะคอกเสียงดังราวกับคนบ้าคลั่ง

"ฮืออ...แต่ฉันเจ็บ! ฉันไม่เคยทำแบบนี้กับใครมาก่อน ฉันเจ็บ!" คาเทียร์ร่ำไห้ออกมาอย่างไม่อาย ทว่าโคลินกลับโหยหาร่างกายงดงามนี้มากยิ่งขึ้นเมื่อเธอพูดว่าไม่เคยมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับใครมาก่อน

"โอวส์! อ้าส์" เขาเริ่มกระแทกกระทั้นสะโพกสอบของตนเองหนักหน่วงขึ้นอีกครั้งโดยไม่สนใจเลือดบริสุทธิ์ที่กำลังเปรอะเปื้อนไปทั่วจากแรงรักแรงพิศวาส

"อึก! อ้าส์ เจ็บ ไมไหวแล้ว ฮือออ..." แม้จะร่ำไห้ออกมามากมายเช่นนี้ ทว่าขาเรียวกลับยังคงพันรอบเอวสอบของมาเฟียหนุ่มไว้แน่น และยังตอดรัดลำแท่งเนื้อถี่ขึ้นเรื่อยๆเพราะความเสียวกระสัน

"โอวส์ ซีดดด อ่าส์"' ในขณะที่ร่างสูงกำยำเอาแต่กระแทกกระทั้นความใหญ่โตเข้าหาร่างกายบอบบางของหญิงสาวอย่างเอาแต่ใจ ใบหน้าหล่อคมคายก็โน้มลงมาซุกตรงกลางหน้าอกอวบอิ่ม เขาตะโบมดูดดุนปลายถันด้วยความโหยหา จากนั้นจึงพรมจูบขึ้นมายังลำคอระหง

"อื้อ... เจ็บ!" โคลินขยับขึ้นมาบดจูบริมฝีปากอวบอิ่ม เขาสอดปลายลิ้นเข้าไปในโพรงปากนุ่มและตวัดควานหารสหวานอย่างดูดดื่ม

"อื้ม..." มือหนานวดคลึงแก้มก้นทั้งสองข้างและประคองมันกระแทกเข้าออกกับแก่นกายของตนเองอย่างช่ำชองและหนักหน่วง

"โอวส์ อ๊าส์!" เนิ่นนานกว้าจะยอมถอนริมฝีปากออกมาและส่งเสียงครางกระเส่าเมื่อความเสียวกระสันแล่นพล่านไปสู่ส่วนต่างๆของร่างกาย ความฟิตแน่นทำให้โคลินรู้สึกได้ว่าความใคร่ของตนเองนั้นกำลังจะสิ้นสุดลงอย่างง่ายดายแม้จะสวมถุงยางอนามัยป้องกันอยู่ก็ตาม

"อื้อ! เจ็บ ได้โปรด" แม้คาร์เทียจะรู้สึกเจ็บปวดไปตามส่วนต่างๆของร่างกายรวมถึงหัวใจอันบอบช้ำ ทว่าฤทธิ์ยาที่กำลังออกฤทธิ์รุนแรงทำให้เธอตอดรัดแก่นกายของเขาถี่ขึ้นเรื่อยๆ

"โอวส์ อ้าส์! จะแตกแล้ว" โคลินครวญครางออกมาและกระแทกกระทั้นสะโพกหนักหน่วง เขาสนองต่อคารมและตัณหาของตนเองโดยไม่นึกถึงความเจ็บปวดของหญิงสาวเลยแม้แต่น้อย

"อึก! อื้อ...เจ็บ!"

"อ้าส์! โอวส์ ซีดด..." เสียงครวญครางของโคลินดังขึ้นเรื่อยๆ จังหวะรักก็หนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆเช่นเดียวกัน เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นออกไปจนถึงด้านนอกซึ่งบอดี้การ์ดยืนเฝ้าอยู่ พวกเขารู้ดีว่าการกระทำเช่นนี้เป็นเรื่องปกติสำหรับเจ้านายหนุ่ม ทว่าว่าหรับคาเทียร์แล้วมันเป็นเรื่องที่น่าอับอายที่สุดในชีวิตของลูกผู้หญิง

"อื้อ...พอแล้ว ฉันเจ็บไม่ไหวแล้ว อ่าส์" ความรู้สึกที่บอบช้ำไปทั้งร่างกายและหัวใจทำให้หญิงสาวยังคงร่ำไห้ออกมา

โคลินครางกาะเส่าดังลั่นออกมาในจังหวะสุดท้าย จากนั้นหญิงสาวก็รับรู้ได้ถึงแรงเกร็งกระตุกของชายหนุ่ม เขาปลดปล่อยความกระสันออกมาพร้อมกับเสียงครางกระเส่าดังลั่น

"อ้าส์!" โคลินหยุดจังหวะหยัดสะโพกหลังจากที่เสร็จกิจกรรม เขาหายใจหอบเหนื่อยครู่หนึ่งก่อนจะดึงแก่นกายของตนเองกลับมาพร้อมกับถอดถุงยางอนามัยทิ้ง

"โธ่เอ้ย ฉันก็นึกว่ากร้านโลก" เขาจ้องมองเลือดบริสุทธิ์ของหญิงสาวที่ยังคงเปื้อนอยู่รอบๆแก่นกายและต้นขาของตนเอง

"ฮืออ...แกมันคนเลว" คาเทียร์ร่ำไห้สะอึกสะอื้นและยังคงรู้สึกอับอาย โคลินจ้องมองเรือนร่างบอบบางด้วยแววตาสับสนและครุ่นคิดว่าควรจะทำอย่างไรต่อไปดี

รังดอกไม้มาเฟีย

โคลินตัดสินใจอุ้มคาเทียร์กลับเข้ามาในบ้านของตนเพราะต้องการรู้ข้อมูลอื่นๆจากเธออีกมาก ทั้งนี้เขายังคิดว่าจะทดลองยาปลุกเซ็กส์ตัวใหม่เพิ่มอีกด้วย ชายหนุ่มจึงพาเจ้าของเรือนร่างบอบบางที่แทบไร้สติขึ้นไปนอนบนห้องนอนของตนเองเพราะตั้งใจจะขังไว้นั้น

"ฉันบอกความลับไปหมดแล้ว และแกก็ขืนใจฉันแล้ว แกจะเก็บฉันไว้ทำไม ทำไมไม่ปล่อยฉันไป?" คาร์เทียพึมพำออกมา

"เพราะเธอยังต้องทำงานชดใช้ในสิ่งที่เธอทำให้ฉันเสียหาย อีกอย่างถ้าฉันปล่อยเธอไปตอนนี้เธอก็จะเป็นไล่ปลุกปล้ำชาวบ้านเขาเปล่าๆ" โคลินวางร่างบอบบางลงบนที่นอนก่อนจะเดินออกจากห้องและปิดประตูเสียงดัง คาร์เทียมองตามแผ่นหลังมาเฟียหนุ่มด้วยความรู้สึกเจ็บปวดหัวใจในสิ่งที่สูญเสียไป

"เป็นยังไงบ้าง?" โคลินเอ่ยถามชอว์นเมื่อเขาเดินลงมาชั้นล่างก็เห็นบอดี้การ์ดหนุ่มยืนรออยู่แล้ว

"ผู้หญิงที่จะส่งไปขายสิบคนจับคืนมาได้แปดคนครับ ส่วนอีกสองคนที่อยู่กับคาลล์ เราจะบุกเลยมั้ยครับ" บอดี้การ์ดเลือดเย็นเอ่ยถามเจ้านายเสียงเข้ม

"ไอ้คาลล์มันแค่ดิสเครดิตกู ตอนนี้งานกูก็พังไปแล้วด้วย มันต้องโดนกูเล่นงานหนักแน่ๆ แต่ตอนนี้เราต้องใจเย็นๆ กูต้องวางแผนให้รอบคอบแล้วเอาให้มันกระอักเลือดไปเลย"

"แล้วผู้หญิงล่ะครับ นายเก็บผู้หญิงไว้ทำไมครับ ทำไมไม่ฆ่าเธอทิ้ง?" น้ำเสียงสุดแสนเย็นชาของชอว์นทำให้โคลินตวัดสายตามองลูกน้องหนุ่มที่กำลังทำตัวเหมือนออกคำสั่งกับตน

"ผู้หญิงคนนี้กูจะทำยังไงมันก็เรื่องของกูเพราะกูเป็นเจ้านายของมึง เพราะฉะนั้นมึงทำงานตามคำสั่งของกูเท่านั้นก็พอ ไปพักผ่อนได้" มาเฟียหนุ่มตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงดุดันเช่นเดียวกัน

"แต่เธอหักหลังคนของเธอโดยการบอกความลับกับนาย เพราะฉะนั้นเธอก็จะหักหลังนายได้เช่นเดียวกัน" ชอว์นพูดเท่านั้นก็โค้งศีรษะลงเล็กน้อยและเดินออกไปทันที

"ร้อนจัง ทำยังไงดี" คาเทียร์กำลังจัดการกับอารมณ์ของตนเองแม้จะรู้สึกเจ็บข้อมือและรู้สึกเจ็บบริเวณจุดที่โดนโคลินกระทำก่อนหน้านี้ ทว่าตอนนี้ความโหยหารสเซ็กส์กลับกำลังรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆอีกครั้งจนเกินควบคุม

หญิงสาวตัดสินใจเดินเข้าไปห้องน้ำเพื่อที่จะแช่ตัวในอ่างอาบน้ำ ความโหยหารุนแรงขึ้นยิ่งขึ้นกว่าเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนนับสิบเท่า คาเทียร์ควบคุมความรู้สึกของตนเองไม่ได้ หญิงสาวขยับมือลงมาแตะสัมผัสกลีบเกสรของตนเองแผ่วเบา จากนั้นจึงค่อยๆบดขยี้กลีบเกสรของตนเองด้วยความรู้สึกสับสน ทว่าจังหวะเดียวกันนั้นโคลินก็เปิดประตูห้องนอนเข้ามาพอดี ทำให้คาร์เทียรีบชักมือของตนเองออกและพยายามทำสีหน้าให้เป็นปกติที่สุด