บทที่ 5 ความเร่าร้อนหายไปไหน

1697 Words

ถึงยาตัวนี้จะช่วยคุณได้มากก็จริง แต่หากคุณใช้มันบ่อย อันตรายนะ..พรียา ฉันจำเป็นต้องใช้มัน...คุณก็รู้ฉันพยายามมากมายแค่ไหนที่จะเข้าถึงตัวเกรย์สัน แต่ทุกวิธีมันไม่ได้ผลเลย แค่นิดเดียว..สองหยดก็พอนะ..พรียา เพราะฤทธิ์ของมันแรงมาก ••••• พะเพื่อนยืนมองสิ่งตรงหน้า พรางคิดไปถึงค่ำคืนนั้นระหว่างเขากับเธอ ซึ่งมีแต่ตัวเธอที่รู้ดีว่ามันไม่ได้เกิดจากความพิศวาสหรือความเสน่หา แต่เพราะเธอบังคับตัวเองโดยใช้วิธีสิ้นคิดเพื่อผลประโยชน์ของตัวเองล้วนๆ และเธอเองก็ไม่คิดเช่นกันว่า เกมราคะของเธอกับเขามันจะมีโอกาสเกิดขึ้นเป็นครั้งที่สอง 'ฉันจะทำยังไงดี?' พะเพื่อนเอาแต่เดินไปมาไม่หยุดคนเดียวในห้อง ใช่ว่าเธอจะไม่เคยเรื่องอย่างว่ามาก่อน ถึงแม้พะเพื่อนจะเปลืองตัวไปบ้างในบางภารกิจแต่ก็ไม่เคยถลำลึกไปไกลเท่ากับงานของเกรย์สันมาก่อน เพราะครั้งแรกของเธอ เธอทำให้คนที่เธอรักหายไปจากโลกไปแล้ว เธอจำมันได้ดี แต่งานนี้เธอจะพลาดไม่ได้ มันเป็นงานที่ตัดสินความเป็นความตายของเธอ และเป็นงานครั้งสุดท้ายที่เธอต้องตัดสินใจเลือกทางรอดให้กับตัวเอง ไม่ว่าจะใช้วิธีใดก็ตาม พะเพื่อนคิดย้อนไปในเหตุการณ์ที่ทำให้เธอมาติดอยู่กับเกรย์สันในวันนี้ เธอกำลังกระวนกระวายใจ และต้องสะบัดหัวเรียกสติตัวเองอีกครั้งแรงๆ เพื่อเรียกสติให้กับตัวเองอีกครั้ง 'พิงค์ไดมอนด์...' อยู่ๆ เสียงตัวเองภายในหัวก็ดังก้องขึ้นมา หากเกรย์สันทำไม่ได้ตามที่พูด ถ้าเธอได้พิงค์ไดมอนด์ไปวีแกนก็ยังคงไว้ชีวิตเธอเพราะผลงาน เธอคงยังหาทางเอาตัวรอดได้ "เพื่องานเพื่อน..เพื่องาน" พะเพื่อนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ตบหน้าอกตัวเองเบาๆ เพื่อเป็นการเรียกขวัญกำลังใจและหยิบชุดที่วางรอเธออยู่บนเตียงเดินเข้าห้องน้ำไป แกร๊ก~ เสียงประตูห้องดังขึ้นเรียกสติพะเพื่อนที่นั่งเหม่อลอยอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งที่มีเครื่องบำรุงผิวรวมถึงเครื่องสำอางราคาแพง ถึงแม้มันจะดูน่าจูงใจให้ใช้มากเพียงใดแต่พะเพื่อนก็ไม่ได้แตะพวกมันเลย เธอจงใจเผยหน้าสดที่ไร้เครื่องสำอางหรือครีมบำรุงใดๆ เพื่อหวังให้เกรย์สันหมดอารมณ์ความต้องการของเขา "หน้าสดเธอ ยิ่งดูเด็กนะ" เกรย์สันยิ้มมุมปากเหมือนเจอของถูกใจ สายตาของเขาแทบจะกลืนกินเธอทั้งตัว ความหน้าเด็กของพะเพื่อนที่ไร้การปรุงแต่งมันยิ่งทำให้เกรย์สันนึกสนุก พะเพื่อนมองเขากลับอย่างหวาดหวั่น ตอนนี้เธอไม่มีอารมณ์อย่างว่ากับเขาเลยสักนิด หัวใจมันระส่ำระสายไปหมด..ถึงแม้จะทำใจยอมรับและปลงตกแต่ในหัวคิดแต่หาทางรอดอยู่ดี พึ่บ! เกรย์สันเข้ามาจู่โจมเธอโดยไม่ทันตั้งตัว เขาถอดเสื้อผ้าท่อนบนของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นร่างกำยำของเขา ขนไรบนหน้าอกมันไม่ได้ดูรกรุงรังแต่อย่างใด พวกมันกลับทำให้เขาดู...เซ็กซี่มาก "มองฉันตาไม่กะพริบเลยนะ..ฉันดูน่ากิน?" เสียงทุ้มดังในระยะประชิด มือหนายกขึ้นมาคลอเคลียบนใบหน้าของหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า พะเพื่อนเงยหน้ามองเขาด้วยสายตาที่สั่นระริกเหมือนกระต่ายน้อยที่กำลังถูกนายพรานต้อนจนจนมุม "คะ..คุณจะไปอาบน้ำก่อนไหม" ถึงแม้จะถ่วงเวลาได้ไม่นานแต่ก็พอมีเวลาให้เธอได้ทำใจตั้งรับเขา เพราะ..คืนนั้นแค่ครั้งเดียวเกรย์สันก็ทำเธอเดินแทบไม่เป็นปกติไปหลายวัน "หึ..ได้ซิ ถ้าเธอจะเข้าไปถูหลังให้ฉัน" พะเพื่อนพยักหน้ามองตามแผ่นหลังใหญ่ที่เดินนำเข้าไป แอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ยกมือขึ้นจับผ้าคลุมตัวใหญ่ให้กระชับเข้ากับตัวและเดินตามเขาไป "มือเธอสั่น" "ฉันไม่เคยทำอะไรแบบนี้ให้กับใคร" พะเพื่อนเลือกที่จะพูดความจริงออกไป มือบางกำฟองน้ำขัดตัวไว้แน่น และตั้งใจลูบวนบนแผ่นหลังและลำตัวของผู้ชายตรงหน้าอย่างตั้งใจ เธอพูดถูกเพราะคืนนั้นเกรย์สันอยู่ในห้องน้ำเพียงคนเดียว เธอจึงได้ข้อมูลอันแสนน้อยนิดนั้นมา เอะ? พะเพื่อนหยุดชะงัก มือที่ถูกวนหยุดลงทันทีเมื่อนึกขึ้นได้ หรือว่า?? คืนนั้นเขาจงใจปล่อยข้อมูลให้กับเธอกันแน่ "เหรอ?..เธอทำให้ฉันแปลกใจ" เกรย์สันยกคิ้วขึ้นทำท่าไม่เชื่อในสิ่งที่เธอพูด น้ำเสียงทุ้มดังขึ้นขัดจังหวะความคิดของพะเพื่อน ทำให้เธอรีบทำหน้าที่ของเธอต่อเพื่อไม่ให้มีพิรุธ 'ใครจะไปเชื่อกันละ??' 'คืนนั้นผู้หญิงตรงหน้าเขาดูเธอไม่ได้อ่อนประสบการณ์แบบนี้ เธอดูเจนและเร่าร้อนมาก' 'มันคงจะเป็นละครฉากหนึ่งกระมัง' ส่วนเกรย์สันเขาก็กำลังคิดในใจอยู่เช่นกัน..แต่เขาไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดของเจ้าหล่อนที่นั่งอยู่ข้างหลังเขามากนัก สายตาจ้องมองกระจกบานใหญ่ตรงหน้าที่สะท้อนให้เห็นเขาและเธออยู่ พะเพื่อนกำลังหน้าแดง และ มันทำให้เขารู้สึกสนุก "ว่าแต่เธอไปทำอะไรที่สนามบิน" "ไปส่งแฟน" "สรุป..ตอนนี้คู่รักของเธอไม่อยู่ซินะ เป็นคนจากที่เดียวกันซินะ" พะเพื่อนพยักหน้าแทนคำตอบ "เลิกกับมันซะ!เป็นของฉันคนเดียว ฉันจะรับครอบครัวที่เหลืออยู่ของเธอมาอยู่ด้วย เธอจะได้หมดห่วงเสียที ดีไหม" เกรย์สันไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมเขาต้องหวงของเล่นชิ้นนี้ด้วย เขาแค่อยากจะสนุกแต่ทำไมต้องยอมลงทุนไปกับของชิ้นนี้นักหนา "ล้างตัวดีไหม" พะเพื่อนไม่ตอบเขา เสียงหวานๆของเธอทำให้เกรย์สันเลิกใช้ความคิด เขาลุกขึ้นและเดินตรงเข้าไปยังห้องล้างตัวด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า "ฉะ..ฉันไปรอคุณข้างนอกนะ" เมื่อพะเพื่อนเห็นเขาไม่ตอบ เธอจึงรีบออกจากห้องน้ำไป เพราะเธอไม่อยากเห็นร่างกายที่แสนเพอร์เฟคของเขา เธอยอมรับว่ามันทำให้หัวใจเธอเต้นและสั่นแรง ถึงแม้ว่าเธอจะเคยเห็นมันแบบเลือนรางในค่ำคืนนั้นก็เถอะ หมับ! ในระหว่างที่พะเพื่อนกำลังตั้งสติ ความอบอุ่นของเนื้อหนังมนุษย์และความแกร่งของผู้ชายก็แนบเข้ามาจากทางด้านหลัง ช่วงล่างของเขามันชนเธอจนเธอรู้สึกได้ว่าเขากำลังต้องการเป็นอย่างมาก ฟอด~~ ปลายจมูกของเกรย์สันอดไม่ได้ที่จะก้มลงไปสูดดมกลิ่นกายของพะเพื่อนที่ไร้กลิ่นปรุงแต่งใดๆ เข้าเต็มปอด พะเพื่อนตกใจเล็กน้อยแต่ก็ยังคงความนิ่งและหลับตาลงพร้อมเผชิญหน้ากับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นระหว่างเขากับเธออีกครั้ง "กลิ่นเธอหอมเหมือนเด็ก..ตัวเธอก็นุ่มนิ่มไปหมดกระต่ายน้อย" เขากระซิบเสียงพร่าด้วยความกระเส่าที่ริมหูของพะเพื่อน ริมฝีปากคลอเคลียที่ลำคอจนขนไรหญิงสาวลุกชัน พะเพื่อนตัวอ่อนทิ้งตัวพิงคนข้างหลังอย่างลืมตัว เธอเริ่มคล้อยตามตามสัญชาตญาณที่ควรจะเป็น ตึก ตึก ตึก หัวใจเจ้ากำเต้นรัวดั่งกล้องชุด เธอกำลังถูกปลุก..โดยที่ไม่ได้พึ่งสิ่งเร้าอะไรเลย "ดูเธอตื่นเต้นนะ" "อื้อ~" พะเพื่อนร้องครางออกมาอย่างลืมตัว เมื่อถูกเกรย์สันก้มลงฝากรอยที่ลำคอ พึ่บ! เขารีบจับเธอหันหน้าเขามาหาเชยคางขึ้นและจู่โจมริมฝีปากด้วยริมฝีปากของเขา เกรย์สันตวัดแขนรวบเอวเธอเข้ามาแนบกับลำตัวเขาแน่น 'จะเล่นละครไปถึงไหน?' เกรย์สันเล้าโลมอยู่นานเพราะคิดว่าพะเพื่อนคงยังไม่มีอารมณ์ร่วม เขาอยากเจอกระต่ายป่าในคืนนั้นจะแย่แล้ว "อื้อ~" พะเพื่อนร้องครางมือกำไหล่ของเขาแน่น ใช้ลำตัวเบียดเสียดกับร่างกายของเขาแทบจะทุกส่วน เขาปลุกไฟราคะของเธอได้สำเร็จ ร่างกายเธอเรียกร้อง..แต่ในใจกลับตะโกนก้องบอกตัวเองว่าอย่าทำ! พึ่บ! เกรย์สันผลักร่างบางนอนราบลงกับเตียงอย่างแรง เขาขึ้นคร่อมเธอไว้ข้างบน จับเชือกผ้าคลุมที่รัดเอวและกระชากมันออก "ความเร่าร้อนของเธอในคืนนั้นมันหายไปไหน" พะเพื่อนหลบสายตาของเขา เธอไม่อยากพูดอะไรให้เขาฟัง และในตอนนี้ดูเหมือนเกรย์สันไม่อยากจะฟังคำตอบจากเธอสักเท่าไหร่ เพราะสายตาเขาเอาแต่จับจ้องเรือนร่างของเธอในชุดวาบหวิวที่เขาจงใจเตรียมไว้ให้เธอใส่ พะเพื่อนมีท่าทีเคอะเขิน เธอบิดร่างไปมาเหมือนต้องการที่จะออกจากอ้อมแขนของเขา แต่...มันทำให้เกรย์สันของขึ้น "ฉันไม่รู้เหตุผลเธอหรอกนะ แต่ตอนนี้เธอจะพร้อมหรือไม่พร้อม...แต่ฉันพร้อมแล้ว" นิ้วมือของชายหนุ่มที่คร่อมเธออยู่ล้วงลงไปส่วนล่างของพะเพื่อน เธอเบิกตากว้างเมื่อเกรย์สันเกี่ยวสายสีแดงเส้นเล็กที่มันปกปิดส่วนล่างเอาไว้เพียงนิดออก เขาจับขาเธอชันขึ้นเป็นรูปตัวเอ็มจับมันแยกออกจากกัน พะเพื่อนเบิกตากว้างกว่าเดิม นอนส่ายหน้าไปมาเป็นการปฏิเสธ และอ้าปากเปล่งเสียงร้องบอกเขา "ดะ...เดี๋ยว!" ปึก! ความคับแน่น ความใหญ่โตที่เธอต้องรับมันสอดเข้ามาอย่างรวดเร็วไม่ได้ให้เธอตั้งตัว "อ๊ะ!..โอ๊ย!!" "s**t!..It's so good baby!!" •••••

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more