Ang akala ko matatakot si Nadia sa iminungkahi ko.
Pero, kumpiyansa siyang sumagot, “Tara. Sino sa tingin mo ang takot sa iyo?”
“Ano…”
Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon sa sagot niya.
Napangiti na lang ako at itinuro ang upuan sa tabi, “Maupo na lang tayo at magusap.”
Hindi ako tinanggihan ni Nadia. Tumango siya, “Sige.”
Marahil ay dahil sa matinding paksa ang pinaguusapan namin kanina kung kaya’t sa pagkakataong ito, tahimik kaming pareho.
Nauna magsalita si Nadia pagkalipas ng ilang segundong katahimikan, “Freddie, nagaalala ka ba talaga ng sobra sa akin kanina?”
“Ako? Nagaalala ng sobra? Sa iyo?” dali dali kong itinanggi ang napansin niya. “Pagaalala lang iyon bilang kaklase.”
“Nagaalala ka kaya ng sobra. Nagaalala ka ng sobra para sa akin,” masayang sagot ni Nadia.
