Nagkatotoo ang mga inaalala ko.
Matapos ang dalawang oras, lumabas mula sa kusina si Layla habang madumi na siyang tignan mula ulo hanggang paa, at naghain ng mga putahe sa lamesa.
Umupo ako sa hapag kainan at tinignan ang mga hindi mawaring mga itsura ng pagkain dito, nagdilim sa takot ang mukha ko.
Sa isang tingin pa lang, makikita na hilaw pa ang ilan sa mga ito, habang ang iba naman ay sunog na.
T*ngina, nakakain pa ba ito?
Mamamatay ako sa food poisoning nito.
Takot din ang iba tulad ko. Miserable silang tignan habang natatakot na maunang tumikim.
Hindi ito napansin ni Layla at sabik na nagsalita, “Don’t be shy! Eat as much as you can!”
Habang nagyayaya si Layla, kumuha ako ng kutsara para sumalok ng pagkain at isinubo ito.
Sobrang alat nito. Nalalasahan ko na halos kalahati
