“Sige, sasamahan kita doon.”
Kalahating oras ang lumipas bago kami nakarating sa hospital ward kung nasaan ang ina ni Montana.
Isinuot ni Montana ang wedding dress niya para mapasaya ang ina niya.
Noong makita ni Mrs. Bale mula sa kama niya na nakasuot ng wedding dress si Montana, naluha siya sa tuwa.
“Mabuti, mabuti, mabuti. Puwede na akong sumalangit at masasaksihan ko na ikasal ka. Wala na akong pagsisisihan.”
“Ma, ano bang sinasabi mo? Ngayon at may pera na tayo, magagamot na natin ang sakit mo. Hindi kita hahayaang mamatay! Hindi kita papayagan na mamatay.” Naluha na si Montana habang sinasabi niya ito.
“Maging mabuti kang anak at tumigil ka na sa pagiyak. Masaya itong araw na ito. Hindi maganda na umiiyak ka ngayon. Ngayon, puwede ba na lumabas ka muna? May gusto akong sabihin
