Puno ng pagkamuhi ang tono ng pananalita ni Alan. Maaaring mabatid ng kahit na sino na hindi siya masaya sa kanyang ama.
Noong narinig ko ito, malamig ang pagtawa ko. “Ito ba ang dahil at kinampihan mo ang kalaban at tinulungan silang patayin ang sarili mong ama?”
“Kinampihan ang kalaban? Sinong kalaban? Sinong tatay ko?” tumawa si Alan na tila nababaliw na. “Are you talking about that old man at the orphanage? He’s not my father. He’s a father to you and those orphans, but not me… Simula ng bata pa ako, mas mahalaga pa kayo kaysa sa akin para sa kanya. Ako? Ni hindi niya ako halos pinapansin… Did he really see me as his biological son? If he did, why didn’t he take care of me when I was sick? Bakit noon na ang daming humahabol sa kanya dahil sa mga utang niya, hindi niya gustong ibenta
