Matapos ko ibaba ang tawag, tahimik akong umupo hanggang sa makarating kami sa aming destinasyon.
Muli kong inalala ang mga sandaling kasama ko pa si Papa Saunders noon.
Inalagaan niya ako noong walang wala ako.
Hindi ko na maalala ng eksakto ang mga oras na iyon, pero naalala ko na sobrang lamig sa mga oras na iyon.
Hindi ko masabi kung ang panahon ba o ang nararamdaman ko ang malamig.
Kinupkop ako ni Papa Saunders at binigyan ng mainit na pagkain. Sinabi niya sa akin na huwag matakot at may bahay na akong uuwian simula ngayon.
Mabuti ang ginawa niya. Binigyan niya ako ng masayang childhood at isang lugar para humilom ang mga sugat ko.
Tunay na ama ang tingin ko sa kanya.
Kaya noong walang awa niya akong pinalayas, napuno ako ng pagdududa, kaguluhan ng isip at galit!
Libo libong
