“ข้าอยากให้เจ้าเรียกข้าว่าหย่งหมิง” ฝ่ามือใหญ่แตะลงบนแก้มนาง
“ทำไมข้าต้องเรียกด้วย ไม่เรียก จะเรียกท่านอ๋อง” กระเง้ากระงอดไม่เลิกแถมยังสะบัดหน้าใส่ จนเขาต้องหัวเราะออกมา
“เพราะมันแสดงให้คนอื่นรู้ว่าข้ากับเจ้าเป็นสามีภรรยากันแล้วน่ะสิ”
“ห้ามเรียกแบบนั้นนะ ไม่ใช่เสียหน่อย” แล้วรัวกำปั้นใส่เขาแก้เขิน
หน้าของนางแดงระเรื่อ ดูน่ารักยิ่งนัก จึงบรรจงหอมแก้มทั้งสองข้างของนางเป็นรางวัล
“กลับบ้านกันดีกว่า ข้าชักอดใจไม่ไหวแล้วพระชายาของข้า” เขาตั้งใจแหย่นางให้เลิกงอแง
“กลับจากชิลลาข้าจะแต่งเจ้าเป็นชายาให้ถูกต้องตามประเพณี”
“ท่านอย่าลืมคำพูดก็แล้วกัน ไม่งั้นยิปซีจะฆ่าท่าน” เธอถลึงตาขู่เขาให้กลัว แต่ความจริงแล้วอายแสนอาย แต่เขากลับหัวเราะอย่างมีความสุข “อีกเรื่องที่ท่านต้องจำไว้ ถ้าแต่งแล้วห้ามมีอนุเด็ดขาด ไม่งั้น..” เธอยกมือทำท่าปาดคอให้เขาดู “เข้าใจหรือไม่” ถามเสียงดุกลบเกลื่อน
“หึ ๆ ๆ อันนี้
