ชายหนุ่มมองสำรวจหญิงสาวตรงหน้าพร้อมกับรอยยิ้มหวานละมุนนั้นทั่วทั้งร่าง
“งามมาก” ความหมายของเขารวมถึงเสื้อผ้าที่ตัดเย็บอย่างแปลกตาไปจากชุดที่เคยเห็น และคนสวมใส่ที่อยู่ในอาภรณ์แบบไหนก็งามไร้ที่ติ
“ต้องชมซินเหม่ยเจ้าค่ะ” เธอชี้ไปที่ช่างตัดเสื้อ
“เจ้าหรือซินเหม่ย”
“เพคะท่านอ๋อง”
“เงยหน้าขึ้น” เขาออกคำสั่งเมื่อได้ยินน้ำเสียงที่ผิดเพี้ยนกับชื่อของอีกฝ่าย
สายตาที่จ้องมาของอ๋องกุ้ยหย่งหมิง ทำให้ซินเหม่ยต้องเบนสายตาไปทางอื่นด้วยความเกรงกลัว เหงื่อกาฬไหลท่วมกายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน.. เจอกับสายตาดูถูกเหยียดหยามและคำด่าว่าหยาบคายของชาวบ้านสารพัดชนิดยังไม่เคยกลัว แต่กับท่านอ๋องคนนี้เขารู้สึกถึงรัศมีความอำมหิตที่เปล่งแสงออกมา
“ท่านอ๋อง” มือบางวางลงบนบ่าของชายคนรัก
เสี่ยวหลันและเสี่ยวซิงหันมองหน้ากันโดยมิได้นัดหมาย พวกนางไม่อยู่แค่สามวันทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปมากโข ท่านหญิงของพวกนางกล้าแตะต้องท่าน
