“ถ้าเป็นแบบนั้นข้าคงยอมไม่ได้ ข้าไม่อยากให้มือนุ่ม ๆ ของเจ้าต้องสากระคายเพราะจับมีดจับกระทะ” เขาทำตากรุ้มกริ่มใส่นาง เรื่องอะไรจะให้ว่าที่ชายาของเขาไปเป็นนางก้นครัว “ข้าจะให้พ่อบ้านติดประกาศรับพ่อครัวชาวเซียนหลัวให้เจ้าโดยเฉพาะ”
“ไม่ต้อง เรื่องแค่นี้ข้าทำได้สบายมาก”
“แต่ข้าไม่อยากให้เจ้าทำนี่นะ ตามใจข้าเถิดนะยิปซีที่รักของข้า”
“แต่มันสิ้นเปลืองนี่คะ” เธอทักท้วงเสียงอ่อน เขิน ๆ กับการเรียกของเขา
“สำหรับชายาของข้าแล้ว ข้าไม่เคยเสียดาย”
“........” อุตส่าห์คุยกับเขาได้ปกติแล้วเชียว ทำไมเขาต้องพูดแบบนี้ด้วยนะ อายเหลือเกิน อายจนพูดไม่ออกแล้ว
ระหว่างทางจึงไม่กล้าคุยกับเขาอีก จึงมีแต่ความเงียบไปตลอดทาง มีเพียงมือใหญ่ที่เกาะกุมมือของเธอไว้ไม่ยอมปล่อย
ชายหนุ่มพาหญิงสาวเข้าไปนั่งในศาลากลางสวนที่มีโคมไฟแขวนไว้ ทำให้ภายในศาลาพอมีแสงสว่างสร้างความโรแมนติกได้กำลังดี อากาศที่เริ่มเย็นทำให้เขาดึ
