ตอนที่7
1291 Words
ขณะนั่งรถกลับมาคอนโดฯท่ามกลางความเงียบทั้งคู่ เมยาวีไม่ได้โกรธที่โดนเขาจูบเพราะเธอคิดว่าตัวเธอสมควรแล้ว เธอไม่ควรคิดเองเออเอง
“พี่กวินทร์คะ เมย์ เมย์ขอโทษนะคะ”
อยู่ ๆ เมยาวีก็เอ่ยคำขอโทษออกมา
“อืม...”
เขาตอบกลับมาสั้น ๆ เมยาวีเดาใจเขาไม่ถูกเลยว่าตอนนี้คิดอะไรอยู่ แต่สำหรับเธอแล้ว คิดกับเขาไปไกลถึงดาวอังคารแล้ว แม้จะรู้ว่าเป็นได้แค่ความรู้สึกที่ รู้สึกอยู่คนเดียวก็ตาม
“ชอบนายวัฒน์เหรอ?”
กวินทร์ถามเสียงราบเรียบ แต่ในน้ำเสียงนั้นแฝงไปด้วยความหึงหวงที่เขาไม่รู้ตัว และเมยาวีเองก็ไม่รู้เช่นกันว่าเธอกำลังโดนเขาหวงอย่างหนัก
“ห่ะ! อะไรนะคะ?”
เมยาวีอ้าปากค้าง เพราะสมองเธอไม่ได้คิดถึงเรื่อง ธวัฒน์เลยด้วยซ้ำ
“ถึงเจอมันแล้วอยากให้พี่เป็นเกย์”กวินทร์โยนคำกล่าวหานั้นใส่เธออย่างตรงไปตรงมา
"ไม่! ไม่ใช่นะคะ! พี่กวินทร์เข้าใจผิดแล้ว" เมยาวีปฏิเสธเสียงสูงทันที
กวินทร์ไม่เชื่อ พอจอดรถติดไฟแดงแล้วเขาจึงหันมาเผชิญหน้ากับเธอ ดวงตาคมกริบคู่นั้นเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด
"งั้นทำไมถึงทำตัวแปลก ๆ ทำไมถึงพยายามแตะเนื้อต้องตัวพี่" กวินทร์ถามกลับเสียงเย็น
"เธอคิดว่าถ้าพี่เป็นอย่างที่เธอสงสัย พี่จะยกเลิกเรื่องของเรางั้นเหรอ"
"เมย์... เมย์ขอโทษค่ะ เมย์แค่คิดไปเองค่ะ"
เมยาวีตัดสินใจพูดออกไปตามความจริงครึ่งหนึ่ง
"เมย์จำเป็นต้องรู้ว่าพี่ซื้อตัวเมย์มาทำไม ในเมื่อ....”
เธอพยายามสู้สายตาเขาอย่างไม่ยอมแพ้ แต่พอได้สบตาตรงๆก็ต้องแพ้ และเบนสายตาหลบอยู่ดี เธอไม่อยากโดนหลอมด้วยสายตาลึกล้ำคู่นั้นที่เผลอจ้องเมื่อไหร่แทบจะละลายทุกครั้งอยู่ร่ำไป
“เมย์คิดว่า ถ้าพี่มีรสนิยมอย่างอื่น เมย์จะขอทำสัญญาใหม่ โดยการใช้หนี้เป็นอย่างอื่นแทน มันจะได้ยุติธรรมกับพี่ค่ะ”
กวินทร์เงียบไปทันที เขาจ้องมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสับสนแต่จริงจังของเมยาวี
"เรื่องของเราคือการแลกเปลี่ยน และพี่จะจัดการทุกอย่างที่อยู่ในการดูแลของพี่ตามที่พี่เห็นสมควร เธอไม่ต้องมีความเห็นเรื่องนี้"
ไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีเขียว กวินทร์เหยียบคันเร่งออกไปอย่างรวดเร็วโดยไม่พูดอะไรอีก ภายในใจของกวินทร์เข้าใจอยู่เรื่องเดียวว่าเธอต้องการรีบใช้หนี้และไปจากเขาไว ๆ แค่นั้น
ตลอดทางกลับคอนโดฯ บรรยากาศยังคงเคร่งเครียด เมยาวีไม่กล้าเอ่ยคำอธิบายใด ๆ อีก เธอรู้ว่ายิ่งเธอพูด กวินทร์ก็เหมือนยิ่งเข้าใจเธอผิดอยู่เรื่อย
เมื่อรถจอดสนิทที่หน้าประตูคอนโดฯ เมยาวีรีบปลดเข็มขัดนิรภัยและกำลังจะเปิดประตูออกไป แต่เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของกวินทร์ก็ดังขึ้นเสียก่อน
กวินทร์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นอ่อนลงเล็กน้อย
"พีท..."
เมยาวีหยุดมือที่ประตูทันที เธอมองกวินทร์ด้วยความประหม่า เมื่อเขากดรับสายแล้วหันหน้าหนีไปเล็กน้อย
"(ว่าไงวะวินทร์ เมย์เป็นไงบ้างวะ)"
เสียงของพีทดังเล็ดลอดออกมาจากลำโพงเบา ๆ
"อืม ก็ดี"
"น้องมันไปเรียนแล้วกลับมาช่วยกูทำงาน"
"(เออ ดีแล้วที่อยู่กับมึง กูเป็นห่วงกลัวจะอยู่คนเดียวไม่ได้ แล้วเรื่องงานพาร์ทไทม์ที่มันบอกว่าทำที่ร้านกาแฟล่ะ เป็นไงบ้างวะ)" พีทถามต่อด้วยความเป็นห่วง
เมยาวีกลั้นหายใจ เธอจ้องมองกวินทร์อย่างรอคอยคำตอบ ซึ่งคำตอบของกวินทร์จะตัดสินชะตากรรมของเธอได้ทันที
"ให้หยุดทำแล้ว" กวินทร์ตอบเสียงนิ่ง
"งานมันหนักเกินไปสำหรับเด็กผู้หญิง เลยให้มาช่วยดูแลเอกสารบัญชีที่ยิมแทน"
เมยาวีรู้สึกโล่งใจกับคำตอบของเขา อย่างน้อยกวินทร์ก็ไม่ใช่คนขี้ฟ้อง แม้จะสร้างเรื่องโกหกขึ้นมาก็ตาม
"(จริงดิ! โอ้โห ขอบใจมึงมากเลยว่ะวินทร์ งานที่ยิมมึงคงได้เงินเยอะ มิน่าล่ะเมย์ถึงจ่ายค่าเทอมได้ ไม่ต้องจ้างแพงมากนะ เอาเท่าที่ไหวพอนะวินทร์ กูเกรงใจ)"
"น้องมันเก่งบัญชี จะจ้างน้อย ๆได้ไง มึงไม่ต้องห่วงเรื่องนี้หรอกสบายมาก"
กวินทร์คุยกับพีทต่ออีกสองสามประโยคก่อนจะวางสายไป เขานั่งนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง แล้วหันมาสบตาเมยาวีด้วยสายตาที่เย็นชาเหมือนเดิม
"ได้ยินแล้วใช่ไหม นี่คือ เรื่องโกหกที่พี่สร้างขึ้นเพื่อรักษาความสบายใจของนายพีท และเพื่อไม่ให้เธอไปทำอะไรนอกลู่นอกทางอีก"
"พี่กวินทร์... พี่ไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้นี่คะ" เมยาวีรู้สึกผิดกับเขาขึ้นมาที่ต้องช่วยเธอโกหกพี่ชาย
"จำเป็นสิ"
กวินทร์สวนกลับทันที
"พี่ไม่ต้องการให้เรื่องในบาร์นั้นไปถึงหูนายพีทและพี่ไม่ต้องการให้เธอทำตัวแบบนั้นอีก อย่าลืมว่าในสายตาของนายพีทพี่คือผู้ปกครองของเธอ และพี่จะไม่ทำให้เพื่อนผิดหวัง"
“พี่กวินทร์...”
เมยาวีควรจะดีใจที่เขาทำทั้งหมดเพื่อเพื่อนของเขาซึ่งก็คือพี่ชายของเธอ แต่อีกใจเธอกลับรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมา ว่าด้วยเหตุผลที่เขาทำไปทั้งหมดไม่ใช่เพื่อเธอ แต่เพื่อต้องการช่วยเหลือเพื่อนรักทั้งนั้น
ไม่รู้ทำไม เมยาวี ถึงได้คิดน้อยใจขึ้นมา งั้นเธอก็กลายเป็นตัวภาระของทั้งคู่สินะ อีกคนภาระเพราะมีเธอเป็นน้องสาว อีกคนต้องมารับภาระเพราะมีเธอเป็นน้องสาวของเพื่อนรัก
เขา...เขาเคยคิดรักเธอจริงบ้างไหมนะ เคยรู้สึกเป็นห่วงเธอเพราะเธอเป็นเมยาวีหรือเปล่า เมยาวีได้แต่คิดอย่างน้อยใจ
“ต่อไปก็มาทำงานที่ยิมจริง ๆ พี่จะให้เงินเดือน”
“ไม่เป็นไรค่ะ แค่พี่ให้ที่อยู่กับเมย์ก็เป็นบุญคุณมากแล้ว เมย์จะช่วยงานพี่แบบไม่คิดเงินค่ะ”
พูดจบเมยาวีก็ก้าวลงจากรถไปทันที เมยาวีตัดสินใจว่าเธอจะไม่อยู่ในสถานะ "ภาระที่เขาต้องดูแล" อีกต่อไป ถ้าเขาให้โอกาสเธอทำงาน เธอจะพิสูจน์ให้เขาเห็นว่าเธอไม่ได้มีดีแค่เป็นน้องสาวของพี่พีท หรือเป็นผู้หญิงที่ต้องยอมขายศักดิ์ศรีเพื่อเงิน แต่เธอพร้อมสำหรับตำแหน่งอื่นด้วยถ้าเขาต้องการ
กวินทร์เดินตามร่างเพรียวระหงที่ก้าวเดินนำเขาไปไม่กี่ก้าวก็ถึงตัว “เป็นอะไรไปอีกล่ะ”
กวินทร์ถามเสียงห้วน
“เปล่าค่ะ” เมยาวีตอบสั้น ๆ โดยไม่หันมามอง
“ไม่จริง เธอกำลังนอยอะไร”
กวินทร์ยื่นมือไปคว้าแขนของเธอไว้ให้หยุดเดิน แปลกใจตัวเองเหมือนกันทำไมต้องแคร์หล่อนขนาดนี้
“ไม่ค่ะ พี่กวินทร์ไม่ต้องมาสนใจเรื่องของเมย์หรอกค่ะ เมย์ก็ยอมพี่กวินทร์หมดแล้วนี่คะ”
กวินทร์ปล่อยแขนของเธอทันที ดวงตาคมกริบของฉายแววออกมาอย่างชัดเจนว่าไม่พอใจที่หญิงสาวไม่ยอมพูดความจริงออกมา เขารู้สึกว่าเมยาวีงอนเขา แต่ก็นั่นแหล่ะ แล้วทำไมเขาต้องสนใจหล่อนด้วย
"ดี งั้นก็ช่วยทำตามที่พูดออกมาด้วย"
เขาเดินนำเธอเข้าไปในห้องพักทันที ทิ้งให้เมยาวีต้องรีบสาวเท้าตามเข้าไป
- Writer
