Chapter 7
1224 Words
"Ma, ikakasal na ako... I know galit ka kasi panandalian lang 'to. Maybe it’s time for me to grow at patunayan kay Dad na may sarili na akong buhay and I deserve whatever you left for me. Ma, those were all yours. Gusto kong ipaglaban yun kahit takot ako sa pwedeng mangyari after this. At least Dad will realize, hindi business marriage ang pundasyon ng isang pamilya kundi pagmamahal. Ma? Paul doesn't love me..... ayokong matulad sa inyo ni dad. Bawat gabi, nakikita kitang umiiyak sa hindi ko malamang dahilan and I hated Dad for that but you keep telling me he loves us. God knows how much I wish to understand you and Dad, pero hanggang ngayon punong-puno parin ako ng tanong. Now here it comes, ikakasal din ako sa taong hindi ako mahal and is just for business. Paul deserves to be happy with someone he loves. At hindi ako 'yun..”
Tuloy-tuloy ang pagpatak ng kanyang mga luha habang nakaupo sa harap ng puntod ng kanyang ina. Ito ang madalas niyang gawin kapag may pinagdaraanan siyang problema.
It’s Sunday at marami pa sanang tatapusing trabaho si Paul ngunit hindi siya makapag-concentrate sa trabaho. Two days to go and he’ll be married.
He’s phone is ringing. It’s Annie.
Huminga muna ito ng malalim bago ito sagutin.
“Hon? “
“Kailan mo ako balak kausapin? Kapag nakatali kana?”
“It’s not time to fight Annie. Alam mong marami akong iniisip.”
“Gaya ng alin? Ng kasal mo? Congaratulations!”
“Hon, I’m sorry..-
Pero binabaan na siya nito ng phone. Nagpasya itong puntahan nalang ang dalaga since he knows they really need to talk.
Si Annie ay nakilala ni Paul when he was in High school. He studied on a Private school kung saan ang kumpanya ng kanyang mga magulang ay isa sa mga sponsors ng kanilang paaralan na tumutulong sa mga batang walang kinilalang pamilya. May department iyon para sa mga batang galing sa bahay ampunan. Dito niya nakilala si Annie Javier. Isa sa mga batang nakapagtapos ng secondary dahil narin sa scholarship na bigay ng mga negosyanteng mayayaman kabilang narin ang pamilyang Montemayor.
Hindi naman ipinagbabawal ng Presidente ng paaralan na makisalamuha ang mga bata mula sa orphanage sa kanilang mga mayayaman ngunit ilang ang mga ito na hindi sila pare-pareho ng estado sa buhay. Tanging si Paul lamang ang makulit na laging tumatambay sa kanilang department.
[Way back 2004]
“Annie! Can I seat down for a while?”
Malambing ang boses ni Paul habang nakangiti kay Annie na nagbabasa ng libro sa silong ng punong kahoy. Walang masyadong tao roon dahil nga hindi sanay si Annie sa mataong lugar. Gusto nito laging mapag-isa.
Eto nanaman tong makulit na to. Nagpatuloy lang ito sa pagbabasa.
Nagulat ito ng biglang may iabot sa kanya ang binata.
For you…” Isang tangkay ng white rose ang kanyang hawak.
Nagulat si Annie at hindi nakapagsalita.
”Kunin mo na, paborito yan ng Dad kong ibigay sa mommy ko. Actually, kinupit ko lang yan sa binili niya kanina. Baka kasi magustuhan mo” Nakangiti ito ng maluwag na maluwag.
Kinilig naman si Annie sa narinig. Nahihiya ito pero kinuha nalang din niya ang bulaklak.
“Baka magalit Dad mo ha, saka para sa Mommy mo to. Nakakahiya naman.”
“Hindi yun, sabi ni daddy mabait daw ang mommy ko.”
“Ha! Bakit? Nasan ba ang mommy mo?” Naguguluhang tanong ni Annie.
“Nasa heaven, kasama ni Lord” nakangiti parin ito.
Nabigla si Annie sa narinig.
So bibigyan mo nalang ako ng flowers yung para sa late mom mo pa?
Hayyy… hindi lang pala ako ang ulila.
“Sorry ha, hindi mo naman agad sinabi. Pareho pala tayong ulila sa magulang.”
“Ok lang, at least I still have my Dad-.”
“Paul!”
Ang boses ng kanyang papa ang kanyang narinig. Nakatingin ito sa kanila.
“Naku, andiyan na papa mo. Nakakahiya sige mauna na ako”
Tumayo na ito at tumalikod.
“Let’s meet again tomorrow!” Pahabol pa nito sa dalaga.
“She’s not wearing uniform, she’s an orphan?” Saad ng kanyang papa na ang tinutukoy ay si Annie. Nakalapit na ito sa kanya.
“Yes dad. She’s cute. I like her.” Walang preno nitong sagot.
“I don’t like her.” Maagap namang sabi ng kanyang papa.
“What?”
“I don’t want you to be hanging around here. Hindi naman ito ang department para sa'yo .Can’t you see? Ikaw lang ang nandito.”
“Dad-“
“No more words. Let’s go home, hapon na. Do what I said or else ililipat kita ng school.”
Umiral nanaman ang pagka-Authoritative ng kanyang ama. Ayaw din niya itong ibili ng kotse kahit na ang karamihan sa mga classmates nito ay may kanya-kanya ng sasakyan. His dad doesn’t want to explain why. Kung ayaw niya, ayaw niya. No more explanations.
Dahil nga sa ayaw na nitong Makita siya ng kanyang ama na umaaligid sa department ng mga orphan students, palihim itong tumatakas kapag breaktime. Ayaw din niyang makarating ito sa kaniyang ama kaya ingat na ingat siya. Crush niya si Annie, ang senior high school na pinakamaganda sa school para sa kanya.
Nagdaan ang ilang buwan at nalalapit na ang kanilang graduation. At siyempre, pareho silang gagraduate ni Annie.
"Sana kahit magkahiwalay na tayo. Hindi mo ako makalimutan bilang kaybigan”
Malungkot na hayag ni Paul sa dalaga habang magkatabi sila sa lilim ng punong kahoy.
“Oo naman, may f*******: naman e, o kaya tawagan mo ako.”
“Wag kang titingin sa ibang lalake ha?”
“Aba! Bakit? Masama ba? May mata naman naman ako ah. Bakit mo naman ako pinagbabawalan? Bf ba kita?”
“Hindi paba?”
Napatayo si Annie mula sa pagkakaupo. Akmang aalis na ito ng pigilan siya ni Paul.
“Teka sandali, nagbibiro lang naman ako e. Alam ko namang mga bata pa tayo.”
Hindi umimik si Annie.
“Maghihintay ako, kahit gaano katagal.” Dugtong pa nito.
Lumulundag sa tuwa ang puso ni Annie sa narinig.
“Sige una na ako”
Paalis na si Paul ng yakapin ni Annie sa likod.
“Thank you. Thank you kasi kahit magkaiba ang mundo natin at hindi kita maabot, kusa kang lumalapit saakin para ipadama kung gaano ako kaespesyal. Sorry kasi hindi ko maipakitang gusto rin kita.”
It felt like he’s in cloud nine hearing those words. She loves him. Humarap ito sa dalaga.
“Kahit patago, mahal kita at mahal mo ako. Ito ang panghahawakan nating dalawa.”
Tugon nito habang nakahawak ang kanyang mga palad sa mapupulang pisngi ng dalaga.
“forever?”
“Yes, forever…”
Three years silang walang communication. Paul studied abroad and Annie got a new family. Inampon siya ng isang matandang dalagang fashion designer. Paul’s father did everything to separate them. His phone was changed and he got grounded when he was studying in US. Annie got busy also on her studies and she became an interior designer.
Paul got his first business meeting. He is meeting interior designers for his building as a new branch of their business in New York. His father gave this assignment to him as a newly graduate.
And it was just a coincidence.
Annie was one of them...
- Writer
