พลาดรักนายสายฟ้า

“พวกมึงรู้มั้ยว่ากูเป็นใคร ถ้าไม่อยากให้ผับถูกสั่งปิดก็ให้ยัยนั่นมานั่งบริการกูซะ” เควินหนุ่มไฮโซหน้าหล่อที่ชอบเที่ยวกลางคืนพูดโวยวายขึ้นอย่างหัวเสียเมื่อโดนการ์ดของผับมาขวางไม่ให้เขาจับพนักงานเสิร์ฟแสนสวยมานั่งบริการ “ขอโทษจริงๆ ครับ ร้านของเราไม่มีบริการให้พนักงานเสิร์ฟไปนั่งดื่มกับลูกค้าครับ รบกวนคุณลูกค้าทำตามกฎของร้านด้วยนะครับ” การ์ดของผับพูดกับลูกค้าด้วยน้ำเสียงสุภาพ “ทำไมกูต้องทำ กูเป็นลูกค้ากูต้องการอะไรพวกมึงก็ต้องทำให้กูสิ กูจ่ายเงินให้พวกมึงนะ หรือจะให้กูสั่งปิดผับพวกมึง โอ๊ยย!” เควินถึงกับร้องเจ็บออกมาขณะที่กำลังชี้หน้าด่าการ์ดอย่างอารมณ์ไม่ดีก็โดนจิกผมกระชากเดินไปทางหลังร้านเมื่อมาถึงหลังร้านก็โดนเหวี่ยงทิ้งจนล้มลงพื้นแล้วกระทืบจนสลบคาที่โดยที่เควินยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนที่กระทืบเขาเป็นใคร “ลุงนิกคะ เอามันไปส่งที่โรงพยาบาล แล้วสืบว่ามันเป็นลูกใครมาให้วาด้วย” เอวาสาวสวยวัยยี่สิบสองปีเอ่ยสั่งลุงนิกลูกน้องคนสนิทพ่อของเธอที่เป็นทั้งพี่เลี้ยงและผู้ช่วยของเธอมาตั้งแต่เด็ก “ให้สืบทำไมหรอครับคุณหนู” นิกถามคุณหนูตัวเองด้วยความสงสัย “เห็นมันบอกว่าพ่อมันใหญ่ วาเลยอยากรู้ว่ามันจะใหญ่แค่ไหน เผื่อมันกลับมาหาเรื่องวาจะได้เล่นถูกครอบครัว” เอวาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจังสายตามองเควินด้วยสายตานิ่งเรียบแต่แผ่รังสีอำมหิตออกมาจนนิกได้แต่คิดในใจว่าแววตาของเอวานั้นเหมือนกับอคินเจ้านายของเขาไม่มีผิดแถมนิสัยก็เด็ดขาดไม่ยอมคนและยังรอบคอบจัดการศัตรูได้อย่างเลือดเย็น “รับทราบครับคุณหนู คุณหนูครับ พรุ่งนี้ตอนเย็นให้ผมขับรถพากลับบ้านมั้ยครับ” “มีอะไรหรอคะ ทำไมต้องกลับบ้านหรอคะ พรุ่งนี้ไม่ใช่วันหยุดนิ” เอวาถามนิกด้วยสีหน้างงๆ เมื่อพูดเรื่องกลับบ้านเพราะปกติเธอจะกลับวันหยุดเสาร์อาทิตย์ซะส่วนใหญ่ “เอ่อ คุณหนูลืมวันเกิดนายหรอครับ” นิกพูดขึ้นด้วยความสงสัย “อร๊ายย! วาลืมเลยค่ะลุงนิก ลืมได้ไงเนี่ย ตายๆ มัวแต่จัดการไอ้พวกไม่มีมารยาทเกือบทุกวันจนลืมวันเกิดคุณพ่อเลย ขอบคุณนะคะลุงนิกฝากจัดการไอ้หมอนี่ด้วยนะคะ” พูดจบเอวาก็เดินกลับเข้าไปในร้านทันที นิกจึงสั่งให้กัสลูกชายของตัวเองพาเควินไปส่งที่โรงพยาบาลตามคำสั่งของเอวา “คุณเอวาโคตรเลือดเย็นเลยว่ะ ไม่มีเจรจา ไม่ตักเตือน เดินมาซัดไม่ยั้งเลย สมกับเป็นสายเลือดของคุณอคินและคุณมาวินจริงๆ พ่อกูบอกว่าสมัยหนุ่มๆ ทั้งสองท่านโคตรโหดเลยนะมึง” กัสเล่าให้ลูกน้องอีกคนฟังขณะที่กำลังจัดการเควินอยู่ “จริงหรอพี่ นี่ขนาดคุณเอวาเป็นผู้หญิงยังขนาดนี้ถ้าเป็นผู้ชายจะขนาดไหนเนี่ย ไหนจะคุณเจเดนกับคุณเจด้าสองคนนั้นก็โหดใช่ย่อยเลย ผมล่ะสงสารคนมาก่อเรื่องเลยจริงๆ” ลูกน้องอีกคนพูดขึ้นพร้อมกับท่าขนลุกเมื่อนึกภาพเหล่าเจ้านายทั้งสามจัดการลูกค้าที่มีเรื่องอย่างเลือดเย็น “หึ นี่ยังไม่ครบนะ มึงต้องได้เห็นคุณราชันย์กับคุณดารินโหดไม่ต่างจากเจ้านายสามคนของเราเลย” กัสพูดขึ้นอีกครั้ง “คุณราชันย์ผมเชื่ออยู่หรอก เพราะเห็นนิ่งขรึมไม่ต่างจากคุณเจเดนเลย แต่คุณดารินโหดด้วยหรอพี่ ผมว่าคุณดารินดูเรียบร้อยมากนะพี่” ลูกน้องพูดขึ้นด้วยความสงสัย “หึ มึงรู้จักคุณดารินน้อยไปซะแล้ว มึงไม่สังเกตหรอว่าทำไมคุณเจเดนที่ชอบเถียงกับคุณเอวาแต่ไม่เคยเถียงคุณดารินเลยสักครั้งแถมยังเชื่อฟังคุณดารินทุกอย่างทั้งที่คุณเอวากับคุณดารินก็อายุเท่ากัน เห็นนิ่งๆ แบบนั้นพอมีเรื่องฝีมือก็ไม่ต่างจากคุณเอวาเลยล่ะ” กัสเล่าให้ลูกน้องฟังจนลูกน้องถึงกับอึ้ง “โคตรน่ากลัว แล้วแบบนี้จะมีใครกล้าจีบเจ้านายเรามั้ยเนี่ย” “เลิกสนใจเรื่องเจ้านายได้แล้ว ทำงานๆ” กัสพูดขึ้นแล้วหันมาจัดการเรื่องเควินต่อ ทางด้านเอวาเมื่อขึ้นมาในห้องทำงานแล้วก็มาตรวจเช็คเอกสารงานที่เจเดนเอามาให้ตรวจซ้ำอย่างละเอียด เอวาเป็นลูกสาวคนเดียวของอคินและแพรวาซึ่งตอนนี้เรียนวิศวะคอมพิวเตอร์ปีสี่แล้วโดยมีดารินลูกพี่ลูกน้องของเธอเรียนห้องเดียวกัน เอวาเป็นสาวสวยหน้าหวานแต่การแต่งตัวออกจะแซ่บถึงพริกถึงขิงผิวขาวเนียนหุ่นดีราวกับนางแบบผมสีแดงยาวสลวยจนหนุ่มๆ ต่างก็มองไม่วางตา แต่เอวากลับไม่สนใจใครเลยสักคน ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากมีแฟนแต่เพราะยังหาคนที่เข้ากับเธอไม่ได้ มีคนมาจีบตลอดแต่พอเจอด่านพ่อเธอเข้าไปก็ถอยกันทุกคนเพราะพ่อของเธอนั้นหวงลูกสาวมากเวลามีคนมาจีบก็มักจะทดสอบด้วยการท้าชกเพราะอยากรู้ว่าจะสามารถปกป้องลูกสาวตัวเองได้มั้ย บางคนแค่ได้เห็นสายตาที่ดุดันของพ่อเธอก็ยกธงขาวไม่กล้าจีบเลยก็มีแต่เอวาก็ไม่ได้โกรธพ่อตัวเองเลยสักนิด กลับชอบที่พ่อมาทดสอบให้แบบนี้เพราะวันข้างหน้าถ้าเข้ากับพ่อเธอไม่ได้ชีวิตคู่ก็อยู่ยาก ก๊อก ก๊อก ก๊อก “ยุ่งมั้ยวันนี้” เอวามองไปที่ประตูทันทีเมื่อมีคนเคาะห้องแล้วเปิดประตูเข้ามาก็เห็นดารินเดินเข้ามาแล้วเอ่ยถามเธอด้วยรอยยิ้ม “ไม่อะ ทำไมจ้ะ วันนี้อยากตี้หรอ ลงไปออกสเต็ปสักเพลงมั้ยล่ะ” เอวาปิดเอกสารแล้วถามดารินด้วยรอยยิ้ม “ไม่อยากตี้แต่อยากดื่มในห้องนี้ ได้มั้ยล่ะ” ดารินพูดขึ้นแล้วไปนั่งที่โซฟา “ได้อยู่แล้ว” พูดจบเอวาก็ลุกขึ้นไปหยิบเครื่องดื่มในตู้ออกมาให้ดารินจากนั้นก็นั่งลงที่โซฟาตรงข้าม “ทำไมวันนี้มาที่นี่ล่ะ” เอวาถามดารินด้วยความสงสัยเพราะส่วนมากดารินจะอยู่ที่สนามแข่งรถตลอด “วันนี้ว่างก็เลยอยากมาดื่ม” พูดจบดารินก็กระดกเหล้าหมดแก้วทีเดียว “ขอความจริงค่ะสาว” เอวาถามขึ้นอย่างรู้ทันเพราะรู้ว่าดารินกำลังอารมณ์ไม่ดี “ฉันแค่เซ็ง โดนเด็กปฏิเสธมา” ดารินพูดขึ้นอย่างอารมณ์ไม่ดี “อย่าบอกนะว่าน้องนักแข่งคนนั้น” เอวาถามขึ้นด้วยความตกใจ “อือ” ดารินตอบสั้นๆ แล้วกระดกเหล้าเข้าปากอีกครั้ง “ฮ่าๆ เอาน่า ตื๊อไว้ค่ะสาวเดี๋ยวผู้ชายก็แพ้เอง” เอวาพูดปลอบใจดารินด้วยน้ำเสียงกวนๆ “ว่าแต่แกเถอะ ยังไม่เจอคนที่ชอบหรอเอวา หนุ่มๆ มาจีบแกเยอะมากเลยนิ” ดารินถามเอวาด้วยความอยากรู้ “ยังอะ สงสัยเนื้อคู่ยังไม่เกิด อ้อ! ฉันลืมบอกแกว่าฉันลงเรียนวิชาเลือกภาษาจีนด้วยนะ เห็นมีชั่วโมงว่าง” เอวาพูดเรื่องเรียนขึ้นมาทันทีเมื่อนึกขึ้นได้ “เรียนมาเกือบสามอาทิตย์แล้วยังลงได้ด้วยหรอ” ดารินถามเอวาด้วยความสงสัยเพราะเทอมนี้เรียนมาสามอาทิตย์แล้ว “ตอนแรกฉันก็คิดว่าไม่น่าได้เลยลองไปถามอาจารย์ดู เห็นว่าเป็นวิชาเลือกเลยสามารถลงเพิ่มได้แล้วจ่ายค่าหน่วยกิตทีหลังน่ะ” เอวาตอบดารินไปตามตรงแล้วยกแก้วขึ้นดื่ม “งั้นหรอ ก็ดีนิแกก็ชอบภาษาจีนอยู่แล้ว แต่ได้ยินว่าห้องเราไม่มีใครลงเรียนวิชานี้เลยนะ ให้ฉันลงเรียนเป็นเพื่อนมั้ย” ดารินถามเอวาด้วยความเป็นห่วง “ไม่เป็นไร เทอมที่แล้วแกลงเรียนหนักมาแล้วเทอมนี้พักบ้างเถอะ ฉันไปเรียนคนเดียวได้ เผลอๆ อาจจะได้เพื่อนใหม่มาก็ได้ เอ๊ะ! หรือจะได้ผู้ชายมารึเปล่าน๊า อิอิ” เอวาพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดีจนดารินได้แต่หัวเราะออกมานี่คือสาเหตุที่ดารินมาหาเอวาเวลามีเรื่องเครียดเพราะเอวามักจะทำให้เธอนั้นลืมเรื่องเครียดตัวเองได้ตลอด เอวาและดารินนั่งดื่มพูดคุยกันอย่างอารมณ์ดีจนดึกดารินก็กลับส่วนเอวาก็รอเช็คความเรียบร้อยหลังปิดร้านแล้วค่อยกลับคอนโด