เด็ดปีกอีกา…8/1
1099 Words
ได้ยินชื่อนี้จากปากปานวาดกระยาหงันก็เจ็บลึกในใจ พวกเขาอยู่ในเครือเหง้าเดียวกันหรอกหรือ
“หึ พูดความจริงก็เถียงไม่ออก เงียบปากเชียวนะ ก็นี่ไงที่ฉันเปรียบเธอว่าเป็นแค่อีกา อย่าริอาจมาเป็นหงส์ผู้งามสง่าเหมือนพวกฉัน แม้หงส์จะบินไม่สูงแต่ก็เป็นสัญลักษณ์ของความสง่างาม ยิ่งใหญ่ สูงค่า ไม่เหมือนกับอีกาอย่างพวกเธอ สมองของเธอพอจะคิด วิเคราะห์ ได้รึยัง”
“ได้ค่ะ ดิฉันเข้าใจในสิ่งที่คุณเปรียบ แต่ที่ฉันบอกว่าไม่เข้าใจที่คุณพูดเพราะว่า ดิฉันเข้ามาทำงานในสายอาชีพนี้จุดประสงค์ไม่ใช่เพราะต้องการพบเจอผู้ชายค่ะ ที่ดิฉันมาทำเพราะรักในอาชีพการบริการ”
อีกามันใช้ชีวิตของมัน มันไม่เคยนึกอยากเป็นหงส์อย่างที่ใครพยายามกดให้มันเป็น
เธอตอบฉะฉาน เหมือนกับวันที่เข้ามาสัมภาษณ์งาน แต่คนฟังที่ไม่มีอำนาจใดในบริษัทนอกจากการเป็นลูกสาวของผู้บริหารใหญ่ยังเหยียดปาก
“ตอแหล ดูสายตาเธอก็รู้” ปานวาดเบะปาก
“ดิฉันยืนยันในความบริสุทธิ์ของตัวเองค่ะว่าไม่ได้เป็นอย่างที่คุณพูดถึง”
กระยาหงันไม่เคยมีความคิดที่จะใช้อาชีพนี้เพื่อหาผู้ชายอย่างที่โดนสบประมาท เธอรักในอาชีพนี้จริง ๆ และทำงานอย่างมีความสุขทุกครั้ง ไม่ว่าไฟลต์นั้นจะต้องเจอกับผู้โดยสารที่ไม่น่ารักขนาดไหนก็ตาม
“ถ้าแกยังไม่เลิกยุ่งกับคุณเท็ม แกได้ตกงานแน่ แกก็รู้ว่าฉันทำได้ ไม่ใช่แค่ขู่”
เธอรู้ดีว่าปานวาดทำได้แน่ การเป็นลูกสาวของผู้บริหารใหญ่ของสายการบินนี้ให้อภิสิทธิ์หล่อนไม่น้อยทีเดียว ถึงจะไม่ได้เป็นผู้สั่งการโดยตรง แต่มีหลายร้อยหลายพันวิธีที่ปานวาดจะทำให้พนักงานตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งต้องกระเด็นออกไปได้ อีกอย่างแค่พนักงานคนเดียวออกไปสายการบินก็ไม่ได้สะเทือน การจะหาคนใหม่มาแทนไม่ได้ยากอะไรเลย
“ดิฉันขอเรียนว่า ดิฉันไม่ได้ติดต่อกับกับผู้ชายคนนั้นแล้วค่ะ”
“ให้มันจริงเถอะ” ปานวาดเหยียดมองแอร์สาวตรงหน้า “ไม่ติดต่อกับคุณเท็มแต่กับผัวฉันนี่ ยังจะอ่อยอยู่ใช่มั้ย”
“ดิฉันไม่เคยทำแบบนั้นเลยสักครั้งค่ะ ดิฉันไม่ทราบว่าคุณทราบข่าวแบบนั้นมาจากไหน แต่อยากจะเรียนว่ามันไม่เป็นความจริง”
“เธอนี่มันหน้าไม่สลดเลยนะ ใคร ๆ เขาก็รู้ก็เห็นกันทั้งนั้น อย่ามาทำท่าเป็นเป็นใสซื่อไร้เดียงสา ถ้าไม่มีไฟควันมันจะมาจากไหน หึ เธอได้เห็นดีกับฉันแน่”
คนที่ถือว่าตนมีอภิสิทธิ์เหนือกว่าคนอื่นจ้องมองพนักงานต้อนรับสาวคนสวยด้วยสายตาเกลียดชัง ไม่อยากเห็นหน้าเธอในสายการบินที่พ่อตัวเองเป็นใหญ่ รอยยิ้มของเธอที่เป็นพริเซนเตอร์ซึ่งติดอยู่ที่หน้าบริษัทนั้นสำหรับตนแล้วมันดูตอแหลเหมือนกำลังอ่อยผู้ชายทุกคน ก่อนที่เจ้าตัวจะสะบัดหน้าเดินจากไป
กระยาหงันที่ยังยืนกุมมืออย่างสุภาพหลับตาลงถอนหายใจยาว รู้ชะตาชีวิตของตัวเอง
“ถึงเวลาต้องหางานใหม่แล้วสิกิ้น”
ร่วมสัปดาห์ที่ธรรศกรไม่ได้กลับมาที่คอนโดซึ่งเคยมีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ร่วมกับเขามากว่าสี่ปี เขาให้เวลาเธอเก็บข้าวของเพื่อย้ายออกเมื่อทั้งคู่จบความสัมพันธ์กันแล้ว เธอขอเวลาสามวันและนี่ก็เลยมาหลายวันแล้วหวังว่าเธอจะทำตามอย่างที่พูด
ชายหนุ่มกลับมาดูที่คอนโดมิเนียมที่มีมูลค่าหลายสิบล้าน ถึงเขาจะเป็นสายเปย์ให้เธอมาตลอดแต่ก็ไม่ถึงขนาดยกห้องที่เคยอยู่ร่วมกันเป็นของขวัญปลอบใจให้เธอ มันดูจะมากเกินไป ก็แค่จบความสัมพันธ์มันก็เรื่องธรรมดาของโลก จะคิดมากทำไม ที่ผ่านมาเขาพูดได้เต็มปากว่าดูแลเธอดีมากจนถึงมากที่สุด แม้กระยาหงันจะไม่เคยเรียกร้องอะไรนอกจากเวลาที่บอกว่าอยากไปเที่ยวด้วยกันก็ตาม
ซึ่งคำขอสุดท้าย เขาก็ไม่สามารถพาเธอไปได้
“คุณกลับมาก็จะไม่เห็นกิ้นอีก”
ประโยคนี้ดังขึ้นมาในหัว เขาไม่เห็นเธอแล้วภายในห้อง
ห้องทั้งห้องเงียบสงบเมื่อเปิดประตูเข้ามา ความวูบโหวงปะทะเข้ากับใบหน้าจนต้องขมวดคิ้วกวาดสายตามองไปรอบ ๆ เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นยังอยู่ที่เดิมแต่ในความรู้สึกเหมือนมีบางอย่างเท่านั้นที่ขาดหายไป และหายไปอย่างไม่มีวันกลับมาอีก เขาก้มหน้าลงเล็กน้อยพร้อมกับระบายลมหายใจออกมาเบา ๆ ยามเดินเข้ามาสำรวจภายในห้องนอน มองไปที่ผืนเตียงกว้างเห็นความเรียบร้อยของผ้าปูที่นอนที่ถูกดึงจนเรียบตึงหมอนข้างใบหนึ่งวางอยู่ตรงกลาง ผ้าม่านทึบแสงถูกรูดปิดไว้เปิดเพียงช่องเล็ก ๆ ให้แสงลอดผ่าน เดินผ่านวอล์กอินโครเสตของในนั้นก็บางตาลงจนเกือบจะไม่มีอะไร ที่เหลืออยู่ก็เป็นของใช้ที่ใช้ร่วมกันบางชิ้นที่กระยาหงันไม่เก็บไปด้วย บนลิ้นชักข้างหัวเตียงมีกุญแจรถยนต์กับบัตรเครดิตที่เขาให้เธอใช้วางคืนไว้ ที่ผ่านมากระยาหงันแทบไม่ได้ใช้จ่ายเงินผ่านบัตรนั้นเลยเธอไม่ได้เป็นคนใช้สินค้าแบรนเนมราคาแพง ๆ ด้วยซ้ำ เสื้อผ้าก็สวมใส่ได้หมด มีแต่เขาที่ประโคมซื้อให้อย่างเอาใจในช่วงปีแรกที่คุยกันเธอก็ใช้มันมาถึงทุกวันนี้ เขายังรู้สึกดีใจนะที่ของพวกนั้นเธอนำติดตัวไปด้วย
เขายอมรับว่ามีความรู้สึกเสียใจที่มันต้องจบลง แต่ถ้ายังฝืนไปต่อสักวันมันก็เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอยู่ดี แล้วอีกอย่างเขาเองก็ไม่อาจอยู่กับผู้หญิงที่ทำให้ครอบครัวคนอื่นมีปัญหาได้ ไม่คิดว่าลับหลังเขากระยาหงันจะอ่อยผู้ชายคนอื่นด้วย
...มีเสียงระบายลมหายใจเบา ๆ ออกมา
^
^
^
***เรื่องนี้อ่านจบได้ที่เว็บ xxx นะคะ
เป็นกำลังให้กิ้นต่อไปด้วยนะคะ
- Writer
