ได้ฟังความจริง…6/2
1160 Words
คลิปเสียงที่ธรรศกรพูดกับเพื่อนในวันนั้นถูกเปิดให้กระยาหงันได้ฟังในวันนี้ เชษฐวุฒิตั้งใจบันทึกสิ่งที่เพื่อนรักพูดไม่ใช่เพื่อแบล็กเมลมัน แต่เพราะเขาไม่อยากให้กระยาหงันต้องมาเสียเวลาอยู่กับธรรศกรต่อไปให้ยืดเยื้อ เชษฐวุฒิไม่ใช่เพื่อนรักที่หักเหลี่ยมโหดของธรรศกร เขาอยู่กับมันมาตั้งแต่ประถมรู้นิสัยมันดี ผู้หญิงคนนี้เขาก็เป็นคนติดต่อให้มันเอง และชายหนุ่มก็รู้ดีว่ากระยาหงันเป็นคนดี เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่หวังจะปีนกิ่งไม้สูงคิดจะเกาะเกี่ยวคนรวย แค่พื้นหลังที่เป็นเด็กกำพร้าต้องดิ้นรนต่อสู้ฝ่าฟันอุปสรรคสารพัดก็น่าเห็นใจมากแล้ว เขาจึงไม่อยากให้เธอต้องมาทนทุกข์ใจเจ็บปวดจากการกระทำของธรรศกรอีก
“คุณไหวมั้ยกิ้น”
เขาเห็นเธอก้มหน้า บีบมือตัวเองแน่น
“ไหวค่ะ กิ้นไหว ขอบคุณนะคะที่บอกกิ้น และขอบคุณสำหรับมัตจะแก้วนี้”
พูดจบหญิงสาวก็ลุกขึ้นเดินออกจากร้านไปเร็ว ๆ ยกมือขึ้นมาปาดดวงตาที่พร่ามัวด้วยหยาดน้ำที่รื้นขึ้นมา
‘สงสาร แต่ก็ไม่อยากเก็บไว้เป็นภาระเหรอ เขาเห็นว่าเธอเป็นภาระแล้วใช่มั้ย’
กระยาหงันกลับมาทำใจอยู่ที่ห้อง สิ่งที่ได้ฟังจากเชษฐวุฒิวันนี้ทำเอาเธอชาไปทั้งตัว ชอกช้ำไปทั้งโพรงอก รู้ถึงเจตนาที่เขาเข้าหาเธอตั้งแต่วันแรกเพียงเพราะอยากได้ผู้หญิงที่ประกอบอาชีพแอร์โฮสเตส มันดูเร้าใจดี!
หญิงสาวล้มตัวลงนอนสะอื้นกับตัวเองบนโซฟาตัวใหญ่ภายในห้องกว้างที่ให้ความรู้สึกอ้างว้างมากในตอนนี้ เขาคงอยากให้เธอย้ายออกเต็มทนเพื่อจะได้ไปคุยกับผู้หญิงคนนั้นอย่างไม่ต้องมีเธอมาขวาง
กระนั้นถึงจะต้องไปหญิงสาวก็ยังอยากคุยกับเขาเป็นครั้งสุดท้าย เพื่อไม่ให้ต้องมีอะไรติดค้าง ต่างคนจะได้เดินทางของตัวเองเสียที ตอนนี้กระยาหงันเพิ่งผ่านอายุยี่สิบห้าปีมาไม่นาน ของขวัญในวันพิเศษเธอก็ไม่ได้จากเขา ทว่าหญิงสาวก็ไม่ได้เรียกร้องอะไรเพราะในวันนั้นเป็นวันที่เธอเองก็ติดงาน ที่ผ่านมาเขาเลี้ยงดูเธอดีอย่างที่เขาบอกกับเพื่อนจริง มีบัตรไม่จำกัดวงเงินให้ใช้ มีรถให้ขับไปทำงาน ตอนนี้เธอพร้อมจะคืนของพวกนั้นให้เขาทุกเมื่อ
เช้าวันต่อมาที่กระบี่...งานโพรโมตโรงแรมที่ไฮโซสาวปานวาดเป็นผู้ถือหุ้นมีสื่อและคนดังมาร่วมทำกิจกรรมปล่อยเต่าทะเลที่อนุบาลไว้ลงสู่ทะเล และมีการทำกิจกรรมช่วยเหลือสังคมตามแบบฉบับ ทุกคนมีสีหน้าอิ่มสุขกับการเข้าร่วมกิจกรรมรวมถึงธรรศกรที่เริ่มเห็นความน่ารักของผู้หญิงที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ตลอดเวลา
“พรุ่งนี้ก็กลับไปทำงานแล้ว เฮ้อ แตมอยากอยู่ที่นี่นาน ๆ จังค่ะพี่เท็ม”
“อยากอยู่ก็อยู่สิ ใครว่าอะไรล่ะ”
“ฮื่อ พี่เท็มอะ แต่เราก็ต้องกลับไปทำงานนี่คะ แตมก็ต้องเข้าบริษัทกับพี่เท็ม ว่าแต่ แตมขอเข้าสายสักวันนึงได้มั้ย นะนะนะ”
ชายหนุ่มมองหน้าคนที่กำลังอ้อนขอเหมือนลูกแมว ไม่ปฏิเสธว่าเขาเป็นผู้ชายประเภทแพ้ลูกอ้อนผู้หญิง เห็นแล้วใจอ่อนยวบ
“อืม”
“เย่ พี่เท็มใจดีจัง ว่าแต่เรื่องของพี่เท็มกับผู้หญิงคนนั้นที่เป็นกิ๊กกับ...เอ่อ สามีพี่วาด พี่เท็มจะจัดการยังไงคะ”
สีหน้าของธรรศกรเปลี่ยนไปเล็กน้อย
“แตมไม่อยากยุ่งเรื่องนี้หรอกนะคะ ถ้ามันไม่เกี่ยวกับพี่วาดที่เป็นญาติของแตม ผู้หญิงที่มายุ่งกับสามีชาวบ้านจนคนในออฟฟิศรู้กันหมดมันดีเหรอคะ พี่วาดเธอไม่ได้คิดไปเองนะคะ มีหลักฐานที่สองคนนั่นแอบคุยกันมานานแล้ว มาพร้อมกันกลับพร้อมกันทุกครั้ง แอบไปคุยกันในที่ลับตาก็บ่อย คนอื่นก็รู้ก็เห็น ไม่รู้ว่าพี่เท็มอยู่กับผู้หญิงคนนี้มาได้ยังไงโดยที่ไม่รู้”
คนที่ทำตัวหน้าซื่อตาใสกับคนอื่นโปรยเชื้อไฟ
วันต่อมากระยาหงันมีไฟล์บินสี่แลนด์ในวันนี้ ช่วงบ่ายเธอบินกระบี่เป็นไฟล์ตบินสุดท้ายของวันในใจเธอไม่ปรารถนาที่จะเจอคนกลุ่มนั้น แต่มันก็คงเลี่ยงไม่ได้เหมือนถูกจับวางไว้แล้ว เมื่อสายตามองเห็นใบหน้าที่เชิดอย่างทะนงของปานวาดที่สวมแว่นตากันแดดสีดำกรอบหนาเดินคล้องแขนสามีกำลังเดินมาที่ประตูหน้า
กระยาหงันสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ พนมมือสวย ๆ กล่าวเสียงหวานต้อนรับ
“สวัสดีค่ะ วีสกายยินดีต้อนรับค่ะ”
อานัสหันไปพยักหน้ายิ้มให้ เขาจะไม่สนใจดวงตาขุ่นเขียวของภรรยาที่จ้องผ่านเลนส์แว่นสีดำ ส่วนธรรศกรกับเฌอลิตาที่เดินมาคู่กันก็ทำหน้าเฉย โดยเฉพาะชายหนุ่มที่นิ่งขรึม มีเพียงหางตาที่ชำเลืองมองดูแวบหนึ่ง
กระยาหงันอยากมีโมเมนต์นั่งเครื่องบินไปไหนสักที่กับเขาสองคน จะภายในหรือต่างประเทศก็ได้ทั้งที่ได้ตั๋วฟรีในหลายเที่ยวบิน ตั้งแต่คบกันมาไม่เคยมีสักครั้งที่ความฝันของเธอเป็นจริง อย่างมากเขาก็พาเธอนั่งรถไปเที่ยวตามต่างจังหวัดใกล้ ๆ
จนกระทั่งผู้โดยสารนั่งประจำที่เรียบร้อย ประตูเครื่องบินโดยสารปิดลง เครื่องบินทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าและกลับถึงกรุงเทพฯ ในเวลาบ่ายสามโมงตรง ทุกอย่างราบรื่นดีแต่มีไม่กี่คนที่กำลังจะเจอพายุลูกใหญ่พัดถล่มชีวิต
เที่ยวบินเรียบร้อยไม่มีปัญหาลูกเรืออย่างเธอก็เดินทางกลับบ้านเช่นเดียวกับคนอื่น พอกลับมาถึงห้องก็ยังพบกับความว่างเปล่าเมื่อธรรศกรยังไม่กลับมา
กระยาหงันเตรียมที่จะย้ายออกจากคอนโดของธรรศกรกลับไปอยู่คอนโดของเธอที่ซื้อไว้ตั้งแต่ตอนทำงานปีแรก แล้วปล่อยให้คนเช่าเดือนละแปดพันห้าร้อยบาทเมื่อย้ายออกมาอยู่กับธรรศกร เป็นจังหวะที่ผู้เช่าไม่ต่อสัญญา เธอจึงจะย้ายกลับไปอยู่ที่เดิม แต่ก่อนจะย้ายก็ต้องรอให้ถึงสิ้นเดือนซึ่งก็เหลือเวลาอีกห้าวัน อีกทั้งหากมีเรื่องทะเลาะกับเขาตอนนี้เกรงจะกระทบกับเรื่องงาน เพราะเธอมีไฟลต์บินติดกันสามวัน รอให้ถึงวันหยุดก่อนค่อยเคลียร์เรื่องทั้งหมด
อดทนแค่อีกสองวันเท่านั้น
^
^
^
***โปรดติดตามตอนต่อไป ช่วยส่งกำลังใจมาให้กิ้นด้วยน้าาาา
ต้องการหัวใจไม่จำกัดจำนวนค่า
- Writer
