เฉยชาขึ้นทุกที…4/1
1153 Words
คืนนี้หญิงสาวได้รับข้อความจากเขาว่าไม่ต้องรอ เลิกงานแล้วจะไปต่อกับเชษฐวุฒิ ถ้าตอนกลับมาแล้วเห็นว่ายังนั่งรอบ่นเป็นแม่ เขาจะไม่คุยกับเธอ อ่านข้อความแล้วกระยาหงันก็ได้แต่ยู่หน้าใส่โทรศัพท์
“ใครจะรอคุณ กิ้นบินเช้ามืดไม่รอหรอกค่ะ จะรีบนอนเลยต่างหาก เชิญไปปาร์ตี้ให้สนุกเถอะ”
จากนั้นหญิงสาวก็รีบเข้านอนทำตัวเองให้สดใสมีพลังสำหรับการทำงาน เวลาตีสามหญิงสาวก็ลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวแต่งหน้าได้ยินเสียงก๊อกแก๊กอยู่ข้างนอกก็เปิดประตูห้องนอนออกไปดู เห็นร่างหนากำลังเดินเข้ามาแล้วล้มตัวนอนตรงโซฟา
“คุณเท็ม เพิ่งกลับเหรอคะ”
ได้ยินเสียงคุ้นหู เปลือกตาที่เพิ่งจะปิดก็เปิดขึ้น
“กิ้น” เอ่ยเสียงเข้ม “บอกว่าไม่ต้องรอไง”
“กิ้นไม่รอ กิ้นกำลังจะออกไปทำงานต่างหากคะ”
เพราะไม่ได้เปิดไฟกลางห้องภาพหญิงสาวตรงหน้าจึงไม่ชัดนัก กระยาหงันทอดถอนหายใจก่อนจะเดินไปสวิตช์ไฟให้สว่างกลางห้องจนเขาต้องหรี่ตาลง พอมองอีกทีก็เห็นหญิงสาวแต่งตัวเกือบเต็มยศ หน้าผมเรียบร้อย
“กิ้นกำลังจะไปบินแล้ว วันนี้บินไฟลต์อินเตอร์ออกเช้าหน่อย”
คำว่า ‘อินเตอร์’ ของเธอคือไฟลต์บินต่างประเทศที่ใช้เวลาบินไม่เกินสองชั่วโมง พูดพลางร่างบางในชุดยูนิฟอร์มสีฟ้าของสายการบินวีสกายแอร์ไลน์ก็หมุนตัวจะเดินกลับเข้าห้องไปแต่งตัวให้เสร็จ ทว่าอยู่ดี ๆ เธอก็ถูกรวบตัวเข้ากับกำแพง
“อื้อ จะทำอะไร”
“อยาก”
“ไม่ได้ กิ้นแต่งตัวแล้ว อยากทำไมไม่มาตั้งแต่เมื่อคืน”
“ก็เพิ่งกลับมานี่ไง”
“ไม่นะ กิ้นรีบ”
“รู้ว่ามีเวลาเหลือเฟือ”
เขารู้ว่ากระหยาหงันจะเผื่อเวลาออกไปทำงานถึงสองชั่วโมงทุกครั้ง
“แต่กิ้นไม่มีอารมณ์” เธอแหว
“เดี๋ยวทำให้มีเองน่า”
ว่าแล้วเขาก็จับร่างเธอพลิกมาข้างหน้า สบตา กระหยาหงันหายใจหอบแรงเมื่อเห็นสายตาดุดันแต่เรียกร้อง มันมีความตื่นเต้นเร้าใจเกิดขึ้นในช่วงเวลานี้ไม่ใช่แค่เขาคนเดียว ก่อนหน้านี้เวลาที่เธอจะออกไปทำงานบ่อยครั้งที่ทั้งคู่ก็มีอะไรกันก่อน มันช่วยทำให้ร่างกายผ่อนคลายได้ไม่น้อย
ธรรศกรเคลื่อนตัวลงต่ำจนใบหน้าอยู่ในระดับกลางกายสาว ดวงตาคมตวัดขึ้นมอง ยกยิ้มร้ายที่มุมปากก่อนจะเลิกกระโปรงเข้ารูปขึ้นแล้วแนบทั้งใบหน้าลงตรงนั้น กระยาหงันสูดเอาลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่ มือพลางจิกกลุ่มผมเขาไว้ก่อนจะปล่อยใจให้ล่องลอย หากแต่ก็ไม่ลืมเวลาปล่อยให้มันเลยเถิด
4
เฉยชาขึ้นทุกที
หลังเลิกงานในเย็นวันศุกร์เฌอลิตาได้นัดเจอกับลูกพี่ลูกน้องคนหนึ่งที่รู้จักกันเป็นอย่างดีที่ร้านอาหารกึ่งบาร์ จากที่ไม่ค่อยมีเวลาได้เจอกันนักพอได้เจอในรอบปีก็โผเข้ากอดกันตามประสาสาว ๆ
“ไงจ๊ะคุณน้องไม่ได้เจอกันนานเลย ชีวิตแฮปปีดีมั้ยจ๊ะ”
ปานวาดเอ่ยถาม เท้าแขนข้างหนึ่งกับเบาะโซฟานุ่ม
“ก็ดีค่ะพี่วาด ตอนนี้แตมก็กลับมาอยู่ไทยแล้ว แล้วก็กำลังเริ่มฝึกงานในบริษัทของพี่เท็ม พี่วาดรู้จักพี่เท็มใช่มั้ยคะ”
“แหม ก็ต้องรู้จักสิจ๊ะ คนในกันทั้งนั้น เมื่อวันก่อนคุณแม่พี่ก็เพิ่งไปออกงานเจอกับคุณเมธาวีกับลูกชายคนโตเขาอยู่เลย ว่าแต่เราไปฝึกงานกับบริษัทคุณเท็มได้ยังไงบริษัทตัวเองก็มีไม่เข้าไปฝึกล่ะจ๊ะ ฮึ?”
ลูกผู้พี่สาวยิ้มมองอย่างมีนัย
“ก็ไม่อะไรหรอกค่ะ แตมแค่อยากรู้จักพี่เท็มให้มากขึ้นกว่าเดิม มากกว่าตอนที่เรียนด้วยกัน”
“จริงสิ เขาเคยตามจีบแตมนี่นา” ปานวาดก็รู้เรื่องนี้เช่นกัน
“มันก็นานมาแล้วล่ะค่ะ ตอนนี้เหมือนพี่เท็มจะไม่ค่อยชอบหน้าแตมเท่าไหร่เลย”
เฌอลิตาทำหน้าเศร้า
“ทำไมคิดอย่างนั้นล่ะ มีสาวสวยมาอยู่ใกล้ ๆ แบบนี้เป็นพี่ก็ต้องหวั่นไหวตามแน่ ๆ น้องแตมของพี่ออกจะสวยน่ารักเพียบพร้อมแบบนี้หาได้ง่าย ๆ ที่ไหนจ๊ะ”
ญาติผู้น้องส่ายหน้า พูดออกมาเบา ๆ
“ไม่รู้สิคะ เขาอาจจะไม่ได้ชอบแตมแล้วจริง ๆ ก็ได้ค่ะ เขาถึงไม่ค่อยสนใจแตม จะพูดคุยด้วยก็เรื่องงาน เวลาแตมถามอะไรเขาก็ตอบแค่นั้น”
“แหม ก็ไอ้เราตอนนั้นก็ไปหักอกเขาไว้ไม่ใช่เหรอ เขาอาจจะยังฝังใจเจ็บก็เลยยังไม่ยอมรับเราง่าย ๆ แต่พี่ว่านะ จริง ๆ ก็คงหวั่นไหวแหละเหมือนในซีรีส์ไง ยังไงถ้าคนมันเคยรักเคยชอบอยู่ใกล้กันขนาดนี้ก็ต้องมีใจแหละ เชื่อพี่” ปานวาดวิเคราะห์และประเมินจากซีรีส์ที่ดูผ่านตาบ่อย ๆ
“พี่วาดคิดแบบนั้นจริง ๆ เหรอคะ”
“จริงสิ คุณน้องสวยซะขนาดนี้ ถ้าอยากให้เขากลับมาชอบละก็มารยาหญิงใช้ให้เป็นสิคะ”
เฌอลิตายิ้ม ก่อนจะหันมองไปทางอื่นเมื่อยกแก้วก้านยาวขึ้นจิบเครื่องดื่มสีสวยโดยไม่ได้บอกญาติผู้พี่ว่าธรรศกรมีผู้หญิงคนนั้นแล้ว
“นี่ อาทิตย์หน้ามีวันหยุดยาว ชวนคุณเท็มของเธอไปเที่ยวรีสอร์ตของพี่ทางใต้สิ พี่จะโพรโมตรีสอร์ตเชิญคนดังมาร่วมปล่อยเต่าสู่ทะเล”
“ชวนพี่เท็มไปกับแตมเขาจะไปเหรอคะ ขนาดชวนไปกินข้าวกลางวันด้วยกัน ยังไม่ไปเลยค่ะ” หลังจากวันแรกที่เข้าไปชวนเขา วันต่อมาเธอก็พยายามอีก แต่ธรรศกรบอกว่ามีนัดประชุมออนไลน์กับคู่ค้าตอนบ่ายโมง ไม่สะดวกออกไปกินข้างนอก หลังจากนั้นก็ไม่มีโอกาสอีก เพราะบอสหนุ่มมีนัดหมายออกไปพบคู่ค้าหรือไม่ก็ติดประชุม
“แหม คุณน้าฤดีกับคุณเมธาวีสนิทกันดีไม่ใช่เหรอ ก็ให้คุณน้าฤดีชวนคุณเมธาวีสิ ไปซักสามวัน”
เฌอลิตานัยน์ตาเป็นประกาย “จริงด้วย แตมจะบอกคุณแม่ ให้คุณแม่ชวนคุณป้าเมกับพี่เท็ม”
“นั่นแหละ ชวนให้ได้นะจ๊ะ ส่วนเรื่องตั๋วเครื่องบินไม่ต้องห่วง เดี๋ยวพี่จัดการเอง”
^
^
^
***อยากอ่านอีกตอนวันนี้ ขอหัวใจมาให้หน่อยน้า ดันกิ้นให้หน่อยค่าาาา พลีสสส
- Writer
