Lion's Temptation

Chapter 14

“Why did we leave so early?” tanong niya habang hila-hila siya nito palabas ng mansion. Halos madulas pa siya sa marmol na sahig sa klase ng pagkakahila nito sa kanya. Matulis pa naman ang takong ng suot niyang sapatos.

       “Don’t ask,” tipid nitong sagot sa kanya nang tuluyan na silang makalabas sa dambuhalang front door. Tumigil sa tapat nila ang isang mamahaling sasakyan. A Chevrolet Corvette. Lumabas roon ang butler ng mansion at ibinigay kay Zeon ang susi ng kotse.

       “I want everything settled, Mr. Dom,” malamig at seryosong wika ditto ni Zeon.

       The man on his late forties bows down his head. Hula niya ay malapit lang edad nito kay Sir Amedeus. The man has Asian features ngunit hindi niya matukoy kung saang bansa. Maybe he is Turkish or Indian? “I already did what I needed to do, Master Funtellion. Expect that everything will be ready on the next two days.”

       Hindi sumagot si Zeon bagkus ay muli siya nitong hinila palapit sa sasakyan. Hindi siya nito pinagsalita nang buksan nito ang pinto para sa kanya. Agad lamang nitong sinarado iyon at naglakad patungo sa driver’s seat.

       Wala siyang nagawa kundi tanawin ang mansion sa side mirror ng kotse nang umandar ang sasakyan palayo sa mala-palasyong bahay. Wala sa loob na nayakap niya ang sarili at nai-sandig ang ulo sa bintana ng sasakyan.

       Ayaw niya munang kulitin si Zeon sa pagkakataon na iyon. Umukilkil sa isipan niya ang sinabi ng isa sa mga bisita na maatang sa balikat niya ang responsibilidad bilang mistress of the mafia sa oras na magpakasal sa lalaking nasa tabi niya.

       Wala iyon sa plano niya. Ang plano niya lamang ay bwisitin si Zeon Funtellion hanggang ito na mismo ang magpalaya sa kanya. And if the destiny and time permits, papatayin niya rin ito. Hindi nawala sa isipan niya ang kanyang misyon para makuha niya ang impormasyon kay Samael. Wala siyang balak na akuin ang responsibilidad na iaatang sa kanya ng mafia.

       Isa lang naman ang puno’t dulo ng lahat ng ito. Ang makuha niya ang hustisya para sa kanyang ama.

       “Where are we?” tanong niya nang mapansing tumigil ang kotse sa harap ng isang estiblisyemento. They already in the city but she’s sure that they are not in front of their hotel.

       “Gusto mong magkulong sa hotel sa buong durasyon ng pamamalagi natin sa bansang ito?” tanong nito sa kanya at inalis ang pagkakakabit ng seatbelt. “I can ask someone to send you back to the hotel.”

       “H-Hindi. Sasama ako,” sagot niya at bahagyang sinilip ang malaking pangalan ng establisyemento na nasa harapan nila. It was written in Greek but she understands the English word. Its say’s ‘club’. Biglang may kung anong nabuhay sa dugo niya. Hindi na kasi siya nakakagala simula nang mapunta siya sa poder ni Zeon.

       Hindi niya gusto ang mga club pero mas gugustuhin niya kahit papano na pumunta doon kaysa makulong na naman siya hotel o kaya sa apat na sulok ng kwarto ni Zeon sa mansion. Nababagot din siya. Wala siyang ginawa kundi tumunganga.

       Nakita niya ang pagguhit ng ngisi sa labi ni Zeon dahil sa sinabi niya. Tumango ito at itinaas hanggang sa siko ang laylayan ng sleeves ng damit nito. Napatingin siya sa coat na suot niya at napangiwi. Hinubad niya iyon at isinabit sa upuan.

       Inayos niya ang kanyang suot na damit at pagkatapos ay hinawakan ang handle ng pintuan para buksan iyon. Ngunit bago pa man niya mabuksan ang pintuan ay hinawakan siya ni Zeon sa braso. Nagtatakang nilingon niya ito and she couldn’t help but to frown nang makita niyang masama na naman ang tingin nito sa damit niya—sa hubad niyang likod.

       “Wear your coat.”

       Natawa siya sa sinabi nito. “Baliw ka ba? Papasok ako sa club na iyan na naka-coat? Ang baduy naman!” malakas na reklamo niya ditto.

       “Then, let’s not go there anymore. Bumalik na tayo sa hotel.”

       “You’re crazy. Kung gusto mong bumalik, mag-isa ka!” wika niya at inirapan ito. Tuluyan na niyang binuksan ang pinto ng sasakyan at lumabas ng sasakyan.

       Agad naman sumunod si Zeon sa kanya at katulad kanina, agad na pumulupot ang kamay nito sa kanyang baywang.

       “Don’t leave my side kung ayaw mong may mamatay sa loob ng gusaling iyan.”

       Nagtatakang napatingin siya ditto. Ano naman ang kinalaman niya sa pagkamatay ng kung sino na nasa loob ng club? Minsan talaga, ang weird din mag-isip ng lalaking ito.

       Gayunpaman, nagkibit-balikat na lang siya at hindi na sumagot. The bouncers instantly let them in as they reach the entrance of the club. Mukhang kilala ng mga ito si Zeon dahil bahagya pang yumuko ang mga ito sa lalaki at pinapasok sila.

       Narinig niya pa ang reklamo ng ilang tao na nasa labas at nakapila. Mukhang punuan ng gabing iyon.

       Malakas na rock music at paiba-ibang kulay ang agad na sumalubong sa kanila nang tuluyan silang makapasok sa loob. Napapikit pa siya ng kaunti dahil hindi nagugustuhan ng kanyang mga mata ang paiba-ibang kulay ng ilaw.

       “Hey,” wika niya nang aksidenteng naitulak siya ng kung sinong tao dahil maraming nagsasayaw sa dinadaanan nila. Napakapit siya kay Zeon and he put his other hand on her shoulder. More on like, hugging her to protect her.

       Marami kasing tao sa loob ng club. Most of them are socialites, she thought. Maayos naman kasi ang suot ng mga ito at halata na may masasabi sa buhay. Nagsasayawan ang mga ito sa dance floor, some of them are making out in the couch that made her blush. Halos hubad na ang babae na nakahiga sa couch habang nasa ibabaw nito ang lalaking kahalikan at kung saan-saan bahagi ng katawan napupunta ang kamay nito.

       Nai-iwas niya ang tingin mula sa mga iyon nang makita niyang pumasok sa loob ng dress ang kamay ng lalaki. Alam niya kung saan patungo iyon.

       Ilang sandali pa ay pumwesto sila na medyo malayo sa dance floor. Medyo madilim din ang kinaroroonan nila dahil tanging ilaw lamang sa dance floor ang nagbibigay liwanag. Zech Leon let her sit on one of the couches.

       Umupo ito sa tabi niya and immediately, the waiters served them drinks and finger foods to munch. Agad siyang kumuha ng nuts and green peas sa bowl at isinubo iyon sa bibig. Habang si Zeon naman ay ekspertong binuksan ang inumin.

       Alam niyang alcoholic drinks iyon dahil sa amoy. Napalingon sa ito sa kanya nang kumuha din siya ng isang bote ng inumin at tinangkang buksan iyon.

       “Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?” tanong nito at saka inagaw sa kanya ang bote.

       “Iinom. Ikaw lang ang may karapatan?” Inikotan niya ito ng mga mata.

       “No,” bawal nito sa kanya at bahagya nitong inilayo sa kanya ang mga bote na nasa mesa.

       Humalukipkip siya at hinarap ito. “As far as I remember, ikaw ang magmamaneho sa ating dalawa kaya ikaw ang bawal uminom.”

       “I’m sure as hell that I can bring you back to the hotel safely.”

       “Ang yabang mo. And that’s not fair,” reklamo niya at tinangkang agawin ang bote mula sa kamay nito.

       “No, Mira.” Inilayo nito ang kamay. “Ordered some drinks that has no alcohols. You are forbidden to drink this.”

       Napipikon na sinimangutan niya ito at muling umayos ng upo. Ang lagay, ito lang ang pwdeng uminom niyon. Bakit ba siya nito pinagbabawalan? Minsan talaga hindi niya maintindihan ang lalaking ito. Mali, madalas pala na hindi niya maintindihan. Curious pa naman siya kung anong lasa ng inumin na iyon.

       “Fine,” sabi ng lalaki sa tabi niya matapos niyang marinig itong bumuntong-hininga. “But only one bottle. Hindi ka na pwedeng umulit kapag naubos mo na iyan.” Ito na mismo ang nagbukas at inilagay sa harap niya.

       Iningusan niya ito. “Hindi ako umiinom ng alcoholic drinks maliban sa wine or champagne.”

       “I know. But you are really curious all the d*mn time,” nailing nitong komento.

       Hindi niya pinansin ang komento nito at inilapit sa bibig ang bote. Kumusot ang ilong niya nang maamoy niya iyon nang malapitan. Gayunpaman, uminom pa rin siya. Napangiwi siya sa lasa niyon. Humulma sa dila niya ang kapaitan at gumuhit sa kanyang lalamunan ang init na dala niyon. Napa-ubo pa siya at nasapo ang bibig.

       “I told you. Your curiousity will really kill you, Mirethea.” Zeon tride to get her bottle from her but she slapped his hand and took the bottle away from him.

       “I’m fine,” matigas ang ulo niyang sabi.

       “T*ngina, ang tigas ng ulo mo.” Wala itong nagawa kundi bumalik sa dating pwesto ng pagkaka-upo at uminom din.

       Sumubok ulit siya. And as the time goes by, nasasanay na ang dila at lalamunan niya sa lasa niyon. Ngunit habang papaubos na ang laman ng kanyang bote, saka naman niya naramdaman ang naiinitan. Nahihilo din siya at namimigat ang talukap ng kanyang mga mata.

       Humarap siya kay Zeon at wala sa sariling ikinulong niya sa magkabilang palad ang mukha. “Bakit ang sama mo?” simula niya at parang tangang ngumisi kay Zeon na walang kaemo-emosyon ang mukha. “Bakit ako pa ang napiling mong pakasalan at…at magdala ng anak mo?”

       Natawa siya at inalog-alog pa ang mukha ng lalaki. Lasing na talaga siya. Kasalanan iyon ng alak na iyon.

       “Pero, wala na akong paki-alam doon,” kumamot siya sa kanyang noo, “kasi, kailangan akong manatili sa tabi mo. Papatayin pa kita para makuha ko ang impormasyon na kailangan ko.”

       She’s blabbering her mouth. Hindi na niya na alam ang mga lumalabas sa bibig niya.

       “Tapos,” she chuckled at tinapik-tapik pa ang pisngi ng lalaki. “Pinagbantaan mo pa na papatayin ang mga mahal ko sa buhay kapag tumakas ako sa ‘yo. Gago ka ba? Alam mo bang sila na lang ang natitirang pamilya ko?”

       “I know,” tahimik na sagot ni Zeon.

       “Iyon naman pala, eh. You are heartless and I hate you,” bulalas niya habang diretsong nakatingin sa mga mata nito.

       “I know. You wouldn’t forgot about me if you don’t.” Hindi niya alam kung dala lang ba iyon ng kalasingan niya dahil nakita niya ang kalungkutan at sakit sa mga mata ni Zeon nang banggitin nito ang mga salitang iyon. And there was a tear forming in his beautiful green eyes.

       “Did you really hate me that much that you choose to forgot about me? Did you really hate me that much that you choose to forgot all our promises and memories together?”