THEODORO RAVONTE III [SPG]

It's been five years. Limang taon na simula nang magmahal ako. That was the love I thought would last forever. The kind of love that I thought whatever would happens to us, our love will keep us together. But I was wrong. Dahil 'yong pagmamahal na 'yon ang rason bakit hanggang ngayon nasasaktan ako. I'm still hurting because I'm the reason why we broke up. And I hate to admit it, but that's the truth. Ako ang may kasalanan bakit kami naghiwalay. For five years, kinailangan kong lumayo dahil sobrang sakit na kung pagpipilitan at pagsisiksikan ko ang sarili sa kanila. Kagaya na lang kung paano ako pagtabuyan ng mga magulang ko noon. "Celeste Linnaea, come on! We're gonna late for our flight!" ramdam ko ang inis sa binitawang salita ni Trevis. Bumaba ako ng hagdan dala ang dalawang malaking maleta. I looked at him, raising my one eyebrow. "Maybe you want to help me with my things?" I sarcastically said. Nagsalubong ang makapal niyang kilay bago umirap sa'kin. Lumapit siya t'saka binaba ng walang kahirap-hirap ang mga maleta. Natawa ako kaya tumingin siya sa'kin. I just smiled at him sweetly. "Stop being flirty, Celeste Linneae. Hindi tayo talo!" his baritone voice made my smile grew, sweetly. Napakagwapo niya sa suot na blue long sleeve na nakatupi hanggang siko, black slacks at itim na sapatos. Matikas na matikas ang tingkad niya lalo na't mas nadedepina ng suot niya ang maganda niyang katawan. Trevis is my childhood friend. Bata pa lang ako siya na ang sandalan ko everytime na may problema ako dati. Kahit hanggang ngayon, nandiyan siya para sa'kin. And I'm happy for that, because even after what happened to me in the past years, he's the one who stayed beside me. "Hindi talaga tayo talo, Trevis. You're not my type!" I jokily rolled my eyes at him. He chuckled. "Come on, let's go! Lauren and Thea are already at the airport. I know you already miss Thea." Dahil doon sa sinabi niya, para akong nabuhayan ng loob kahit na wala pa akong tulog dahil sa trabaho kagabi. Miss ko na ang batang 'yon! And I know she misses me too! Kagabi pa lang habang nasa shoot ako, tawag na nang tawag. Asking what time we'll be going to the Philippines. I'm a model, not really a famous one. Sideline ko lang 'yon since I moved here in L.A. "I'm gonna miss Los Angeles," malungkot na sambit ko habang nasa eroplano na. "You're tired and you need to sleep. You need a lot of energy para sa Sunday," mapanuyang sabi sa'kin ni Trevis bago ako binigyan ng nakalolokong ngiti. Bumuntong hininga ako sa sinabi niya. "I think I'm going to break down, Trevis," saad ko. "Hey, don't be! Ipakita mo sa kanila na okay ka pagkatapos lahat ng ginawa nila sa'yo dati! You're here because you're a strong woman, Celeste! Taas ang noo palagi!" anang niya bago ako binigyan ng champagne. "You're right!" pagsang-ayon ako. "Mama, I'm sleepy!" rinig kong tili ng isang batang papalapit sa'ming kinauupuan. Nasa VIP suite kami ng eroplano. Nakangiti akong humarap sa kanya at ang kulay asul niyang mata ang tumama sa paningin ko. She's wearing a her pink floral dress and pink sandals too. Nakatali ng dalawahan ang kulay itim niyang buhok. "Kanina pa 'yan paikot-ikot. Buti napagod," natatawang sambit ni Lauren bago pumunta sa tabi ni Trevis. Trevis wrapped his hands around her waist before kissing her on the lips. I smile looking at them. They're look so in love! "Come here!" masayang sabi ko sa bata. Lumapit sa akin ang bata at kinarga ko. "you're growing really fast, baby!" "Even though I'm turning six, I know I'm still your baby forever." she giggled as she put her small arms around my neck to hug me. I kissed her chubby cheeks. "You'll always be my baby." Napatingin ako sa dalawang magkasintahan. They're both looking at us with a smile plastered on their lips. Masaya sila para sa'kin. I already know that. Lagi silang nandiyan simula pa noong una. Maging masaya man ako o malungkot, nandiyan sila. Handa para yakapin ako sa oras ng pangangailangan ko. "Mama, since we're now going to Philippines it means I'm gonna see Papa, right? You said he's working there?" sunod-sunod na tanong niya sa'kin. Natigilan ako sa sinabi niya. Hindi alam kung paano o anong isasagot sa tanong ng anak ko. Thea is my five years old daughter. Siya ang bunga ng pagmamahal na hanggang ngayon hindi ko makalimutan. Hindi naman ako nagsisi sa lahat ng nangyari sa'kin noon. Sa nakaraan na sobra akong nasaktan, pero ayos lang dahil siya naman bunga noon. She's now asking about her Father and I don't know kung paano siya sasagutin. Na ayaw na siyang makita ng Tatay niya? Na kahit kailan, walang pakialaman sa amin ang Tatay niya? Simula nang umalis ako sa Pilipinas limang taon na ang nakaraan, wala na 'kong balita pa sa kanya. Ang huling balita ko'y iyong email niya sa'kin na hindi niya pananagutan ang pagbubuntis ko at ikakasal na siya. I know I hurt him, pero ayokong pagpilitan ang sarili sa mga taong ayaw sa'kin. Sawang-sawa na 'ko sa ganoon! "I think you should tell Thea about her Father, Celeste," malumanay na sabi ni Trevis sa'kin. Thea's with Lauren. Bumuntong hininga ako. "Paano ko sasabihin kung ikakasal na siya sa kapatid ko? Siya na rin nagsabi na wala na siyang pakialaman sa amin," malungkot na sagot ko. "But still, Thea is Theo's daughter after all. Kahit anong pagtatago ang gawin mo sa anak niyo, maghahanap at maghahanap ng Tatay ni Thea," usal niya. "sa Sunday, may meeting ang company ninyo 'di ba? Talk to him. Gampanan man lang niya ang pagiging Tatay niya kay Thea, if he won't, then he's really an asshole." Makakaya ko ba 'yon? Nakausapin siya pagkatapos lahat ng nangyari sa'min? Nasaktan ko siya, alam kong galit siya sa'kin. Pero nasaktan din niya ako. We're both got hurt. "Well, unless you really want him back. I can see it in your eyes, Celeste Linneae. You're still in love with him. Grabe! Pagkatapos lahat ng nangyari, you're still into him?" his lips twisted. He's now mocking me. "I hurt him, Trevis. Alam mo 'yon at nakita mo ang sakit sa mga mata niya nang gabing 'yon!" ngumiti ako nang malungkot ng maalala ang mga masasakit na sinabi ko sa kanya noon. "maybe that's why he choose na 'wag panagutan ang pagbubuntis ko." "Anak niya pa rin si Thea! Kung talagang mahal ka niya tulad ng sinabi niya, gagawa siya ng paraan para sa inyo ni Thea but instead, he choose to be with your sister! Five years na ang lumipas, alam niyang buntis ka pero ni nihoy-nihay wala siyang ginawa para puntahan ka or kumustahin man lang!" singhal niya. Ramdam ko ang galit niya. I understand him. He knows everything."parehas kayong may mali, pero sana para sa anak niyo maayos niyo 'yan ngayon! Kahit para kay Thea na lang, Celeste." dugtong pa niya. Bumuntong hininga lang ako bago natulala sa kawalan. I was too young and naive back then to fight. I was just nineteen when I got pregnant. Ni hindi ko natapos ang pag-aaral ng kolehiyo dahil buntis ako at kailangan may panggastos kami ni Thea nang maipanganak ko siya. Nandiyan sila Trevis at magulang niya na tinanggap ako ng buong-buo kahit na alam kong pabigat ako sa kanila. Trevis had to go with me and help me in my pregnancy. Ayaw malayo nila Tita Mavis at Tito Trevor sa anak, pero para sa'kin hinayaan nila si Trevis. Sila lang ang taong tinanggap ako ng buo, kahit na hindi ko sila kadugo. Kasi ni minsan hindi nagawa ng totoong pamilya ko 'yon sa'kin. Bata pa lang ako, ramdam ko na iba ang pakikitungo nila sa'kin. Sino ba naman kasi ang gugustuhin ang isang tulad ko? Eh, isa lang naman akong hamak na walang kwentang tao. Walang ginawang matino, hindi ako kasing galing at talino ng Ate Farah! Sobrang layo kaya siguro ikinahihiya ako ng magulang ko tapos maaga pa akong nabuntis. Malungkot akong ngumiti. Wala nga talaga akong ginawa sa kanila kundi kamalasan. I was always left out. Kahit sa mga party at events hindi nila ako sinasama dati dahil wala naman akong ipagmamalaki. I've never felt loved by my own family. Kasi nga, ampon lang ako! Iyan ang paulit-ulit na sinisigaw ng utak ko tuwing naalala ko ang nakaraan. Kaya nila nagawa 'yon sa'kin kasi hindi nila ako totoong anak! Kaya nga siguro, na in love ako sa kanya. Sa lalaking alam kong bawal na, pero minahal ko pa rin. Anong magagawa ko? Eh, siya lang ang nagparanas sa'kin kung paano makaramdam na may nagmamahal, nag-aalaga, at may nag-aalala sa'yo. Kahit na mali dahil kay Ate Farah siya nakatakdang magpakasal at gusto siya ng Ate ko, sinaway ko 'yon. Kaya rin siguro ako kinakarma ng ganito. Theo was my everything back then. My love for him was so pure, innocent but real. He made realized that I'm not dumb like what everyone says. He made me realized that I can stand on my own even though people are doubting about me. Ang sarap ng ganoong pagmamahal, pero sinira ko 'yon! I still remember everything from him. The way his thick eyebrows furrowed, his blue hooded eyes, his narrow nose, kissable lips and how his jaw clenched when his mad or jealous. He may look hard to resist, but to me he's the most gentleman, nice and kindest man in the world. Pero ngayon, nag-iba ang tingin ko. Para akong kabute na hindi mapakali sa upuan ko habang kaharap siya. He's looking at me attentively. Nagbabaga sa galit ang mga mata niyang nakatuon sa'kin. The gentle of his face are now gone, it become ruthless and heartless. "This marriage of Farah and Theo has been postponed for a long time. Kailangan na nating pag-usapan ang nalalapit nilang kasal para sa Ravonte Group of Company at Cohan's Cosmetic Products," anunsyo ni Mommy habang nakaupo katabi sila Daddy sa kaliwa at sa kanan si Ate Farah. I'm sitting beside my sister. "Yes, that's why we are here for today. My son, Theo, has something to say about this," nakangiting sabi ni Tita Camaille. Napayuko ako dahil parang hindi man lang nila ako kasama. Hindi lang parang, dahil wala talaga silang pakialaman sa presensya ko. Ni hindi man lang nila ako matingnan. Kung titingin man, they looked disgusted at me. I don't even know why I am here anyway. My Dad's says Theo wanted me to be here. Mas lalo akong na curious kung bakit gusto niya na narito ako. Gusto ko na lang matapos ang meeting na 'to para makausap ko siya kay Thea. Our daughter wants see him. Naawa na ako sa anak ko. Palaging hinahanap ang Papa niya. "Theo, I'm excited to our upcoming wedding!" malambing na sambit ng Ate ko. A saw a ghost smile on his lips as he stares at me. Nailang tuloy ako. "Ravonte and Cohan's family are friends for a long time. It'll be great for both companies to have each other. Lalo na't kung kasal ang pag-usapan," he announced as he stares at me once again "kung kasal ang reason para sa ikagaganda ng dalawang kompanya, then I'm okay with that. But... I have my made my own decision." "Whatever you want, Theo. As long as you and Farah are happy. We're okay with that!" masayang sambit ni Mommy. "I'm going marry your daughter, but it's not Farah. I'm going marry your youngest daughter," ma-awtoridad niyang sabi niya habang hindi napuputol ang tingin sa'kin. "Celeste Linneae Cohan." Lahat ng tao sa loob ng opisina ay napasinghap sa sinabi niya. Even me! Now, all of them noticed my presence. They all looked mad. Kahit ako naguguluhan na tumingin sa kanila at kay Theo na seryosong nakatingin din sa akin. "This can't be, Theo! I'm the only one for you! Ako ang nakatakdang mapapangasawa mo bata pa lang tayo at hindi ang disgrasyadong babaeng 'to!" galit na singhal ni Ate Farah sa kanya. Galit na galit ang mga mata nito sa akin. Nanlilisik ito sa sobrang galit. "Theo, please reconsider your decision. Farah is perfectly for you—" "No one's gonna change my decision. I'm going marry Celeste and right after our marriage, she'll be working to our company," seryosong sambit niya. "This can't be, Son!" sigaw ni Tita Camaille, Theo's Mother. "you want to marry her?! She had a child for God's sake! Anong sasabihin sa mga tao sa'yo? Nagpakasal ka sa babaeng disgrasyada!" Napayuko ako. Wala akong ibang marinig sa kanila kundi ang insultuhin ako. Gustong kong maiyak dahil sa panliliit nila sa'kin. Na parang kasalanan ko ang desisyon ni Theo na kahit ako nagulat. Hindi ko alam ang tumatakbo sa utak niya. He's very unreadable! "If you want my company's help, then the marriage is on if Celeste is my bride," he said with full authority. "now, I want all of you to leave because I want to talk to Celeste alone." Ayaw pang magpatalo nila Mommy at Ate Farah pero walang nagawa ang mga ito. Before they went outside the office, they looked at me with angry on their eyes. Kung pwede lang akong mamatay sa titig nila ay kanina pa ako nakahandusay dito. Nang makaalis ang lahat, naging tahimik ang apat na sulok ng opisina. Nakayuko lang ako habang marahan na hinihimas ang dalawang kamay dahil sa nerbyos. I know he's looking at me because I can feel it. "Why are you doing this?" I whispered. Mapakla siyang natawa. "Why? I thought you will agree to my decision since you went here from Los Angeles. Come on, Celeste, huwag kang magmaang-maangan pa!" Nagtaas ako tingin sa kanya. "Pumunta ako dahil may gusto rin akong sabihin sa'yo, pero hindi ganito, Theo!" Nagsalubong ang mata namin. His eyes were burning with anger. Hindi ko kayang tingnan ang galit sa asul niyang mga mata. "Kaya bakit ako ang papakasalan mo kung matagal na kayong engaged ni Ate Farah! Alam kong galit ka sa'kin kaya mo lang 'to ginagawa!" "Yes! I am angry with you!" napaigtad ako sa sigaw niya. Hinampas niya gamit ang dalawang palad ang lamesa at galit na tumingin sa'kin. "why can't I marry you!? Dahil ba masyado mong mahal si Trevis para pumayag sa gusto kong mangyari?! Huh!" his voice echoed. "oh, well! I'll make sure you're not going to run away again because of him! We only have three weeks to get marry and I want to meet your daughter first." Natigilan ako sa sinabi niya. "Y-you want... you want to meet Thea?" nauutal na tanong ko. "Yes! Your daughter! Ang anak niyo ni Trevis at dahilan bakit mo ako iniwan dati!" matalim ang bawat titig niya habang sinasabi 'yon. Napakunot ang noo ko sa mga sinabi niya. Hindi ko siya maintindihan! Iniwan ako siya, pero alam niyang hindi si Trevis ang ama ni Thea! "Don't look at me like that na parang wala kang alam," sabi niya. May hinanakit ang boses niya ngayon. Nawala ang galit. "ikaw na ang sabi na hindi mo ako mahal noon! That's why you left the country because you're pregnant with his baby!" "Theo, m-mali ka. Oo, sinaktan kita noon, pero alam mong—" "Don't give me nonsense explanation, Celeste! Alam ko ang lahat! Lahat ng panloloko mo sa'kin noon!" "N-no! Thea is—" "Shut up! You can't fool me now!" singhal niya sa pagmumukha ko. Halos mapapikit ako sa sigaw niya. I wanted to cry because of all he said is not true! Saan niya nalaman na si Trevis ang ama ni Thea kung sinabi ko sa kanya noon na siya ang ama ng dinadala ko. "I'm gonna destroy you, Celeste, just like how you destroyed me before. You, Trevis and even your daughter!" madiin ang bawat salitang binitawan niya. "P-please, Theo, if you want a revenge, ako na lang ang saktan mo… huwag si Thea." I begged to him. "Sisirain ko ang pamilya mo, tandaan mo 'yan! I'm going to make you feel what I've felt when you hurt and leave me hanging here habang ikaw masaya kasama ang lalaki mo!" matalim na sabi niya bago diretsong umalis sa opisina. Here I am, sitting alone while crying. Halos lahat ng sakit bumalik sa 'kin. Lahat-lahat! Don't hurt Thea, Please. She's our daughter. She's your child, Theo. And she needs you right now!