Parang gumuho ang mundo ko sa mga sinabi nila. Sunod-sunod na tumulo ang luha sa mga mata ko habang nakatingin sa tatlong tao akala ko pamilya ko, ngunit hindi pala. Ang tatlong taong nagpasakit sa'kin simula bata ako.
Hindi ko na alam ang gagawin ko. Sobrang daming tanong at sobrang sakit ang nararamdaman ko ngayon. Ni hindi ko nga alam paano ko nakayanan lahat ng nangyari.
"D-Dad, please… don't say that."
I was begging now. Para akong binagsakan ng langit at lupa. Mugto na ang mga mata ko sa kakaiyak simula noong nakaraang linggo pa tapos ito naman ngayon ang mangyayari.
Dad looked at me like he didn't care at all. Walang emosyon ang mga mata niya habang nakatingin sa'kin.
He's just staring at me with no emotion."That's true, Celeste," he said without unabashed. "nakita ka lang na
