-DURU
Mutfağa geçtiğimde kalbim deli gibi çarpıyordu. Sanki
benimle alay ediyor gibiydi. Söylediği hiçbir şey inandırıcı ya
da içten değildi. Vicdanını rahatlatmak için mi yoksa bu
oyunu alt üst ederim diye korkusundan mı böyle yapıyordu
bilmiyordum. Her ne olursa olsun onunla bu kadar çok bir
arada olmak zorunda kalacağım aklıma gelmemişti. Oysa
bana bir daha bu konunun açılmayacağını, bir araya gelmek
zorunda olmayacağımızı söylemişti. Aptal bir fotoğraf çekimi
ile her şeyin biteceğini sanmıştım! Ne kadar da aptaldım!
Şimdi sürekli dibimdeydi. Ya gerçeği ya da hayali! Bu durum
bana öfke nöbetleri geçirtecekti.
Sanki delirmişim gibi o mesajları düşünüp duruyordum. Bu
da yetmezmiş gibi düşündükçe anlam veremediğim bir baş
ağrısı sarıyor beynimi. Okuldaki kızlar,
