CHAPTER 127

1006 Words

AVA POV "Don't worry, I can eat by myself. But before anything else, pwede ko bang malaman ang pangalan mo?" I asked. "Just call me Andrew, two years na akong doctor and now, naka destino ako sa Makati hospital, pero nadedestino din ako sa iba pang mga hospitals. Sige kumain ka muna, nasa labas lang ako, need ko pa kasing isampay ang mga nilabhan kong damit. If you need anything, then just shout my name." "Thank you doc Andrew, utang na loob ko sayo ang buhay ko, I did not know what I am going to do kung wala ka. Habang buhay kitang pasasalamatan sa pagliligtas mo. I thought I was gonna die!" I refrain from crying even though I am getting emotion. Ang hirap lang labanan ng emosyon ko after everything that happened to me. Totoo nga ang sinasabi nila, there is always a rainbow after t

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD