Nişan merasiminin üzerinden iki hafta geçmişti. İki haftadır her hafta sonu doyasıya eğlenmiş, şehir dışına kaçamaklar yapmışlardı. Ortak frekansları gezmekti; ruhlarını aynı ritimde atan iki kalp gibi hissediyorlardı kendilerini. Ece, bu deli dolu duyguların akışına kapılmış, hiç düşünmeden kendini o rüzgara bırakmıştı.
Günün sonunda işten çıkan Ece, eve gitmek için yan caddeye yöneldi. Karşıya geçti, çantasından kulaklığını çıkardı ama tam takacağı sırada telefonunun çaldığını fark etti. Bilinmeyen bir numaraydı. "Reklam mı acaba?" diye mırıldanarak telefonu açtı.
— İyi günler, merhaba. Ece Türkoğlu ile görüşmek istemiştim.
— Evet, buyurun, benim.
— Merhaba Ece Hanım, ben A Bankası insan kaynakları yetkilisiyim. Yaklaşık bir yıl önce bize yaptığınız iş başvurunuz hala geçerli, acaba
