Birbirlerine bir nefes kadar yakındılar. Bedenleri ateş almış, aralarındaki çekim doruğa ulaşmıştı. Arabada otururken göz göze geldiler; Serkan’ın gözlerinde karanlık bir arzunun yansıması vardı.
Ancak aniden geri çekildi. Başını koltuğa yaslayıp derin bir nefes aldı ve ellerini saçlarının arasından geçirdi.
“Offf… Bu kadın beni öldürecek. Allah’ım, sen görüyorsun, ben suçsuzum,” diye mırıldandı, gözlerini kapatarak.
Ece, dudaklarında muzip bir gülümsemeyle onu izledi. “Bak ya, ben suçlu oldum şimdi! Gelmezsen gelme,” diyerek kapıyı açıp indi.
Serkan hızla kendine gelip arabadan çıktı. Araç kilidini kapatırken peşinden seslendi: “Gelmem mi hiç, birtanemm… Güzelimm…”
Ece apartmana doğru ilerlerken arada kaçamak bakışlar atıp gülümsüyordu. Serkan’ın gözleri ondan bir an bile ayrılmıyord
