Fix and Restore

Una

Nagising ako dahil sa ingay na nariring ko mula sa labas. Nang tingnan ko ang orasang nasa pader ay ala siyete palang ng umaga. Ganito ba kaaga gumigising ang mga tao dito? The heck I was still sleepy!

I just washed my face and fix my hair. I don’t even bother to change my clothes before I go out. I was wearing a shirt and a cotton short.

Pagbaba ko sa second floor ay nakita ko iyong isang mechanic at isa pang lalaki na naghahabolan.

“Hoy, Berto hubarin mo ‘yang brief ko. Kalalaba ko lang niyan suot mo na naman.” Sigaw noong isang lalaki na long hair habanf hinahabol iyong kalbo na berto ang pangalan.

"Ibabalik ko din mamaya. Lalabhan ko nalang ulit. Hindi pa kasi ako nakakauwi.” Sigaw din nito.

Kahit ilang minuto na akong nakatayo doon ay wala pa ring pumapansin sa akin. Noong akala ko ay papansinin na nila ako nung tumingin sila sa akin ay napangiwi nalang ako ng magtinginan sila at magsalita tungkol sa akin na parang wala ako doon.

“Berto iyan ba ‘yong englishera?” Cardo ask.

I was going to say hi to them but they turn their back on me and started whispering on each other.

Hello I can understand tagalo for heaven’s sake.

“Naku, oo alam mo ba nahawakan ko ang paa niyan kahapon” sabay lingon sa akin. “Bigla ba namang sumigaw. Akala yata manyakis ako. Sa gwapo kung ito?” he said like I did something horrible on him. Sa talaga namang nakakagulat siya.

“Tanga, mukha ka namang talagang manyakis kaya nga lagi kang iniiwan ‘di na?”

“Excuse me. I can hear you.” Sabay nila akong tiningnan at nagkatinginan silang dalawa.

“Ano daw sabi?” Berto.

“Excuse me daw.”

“Luh! Dadaan ka ba? Wrong way ma’am. Ano ngang english noong hindi dito?” kakamot na tanong ni Berto kay Cardo. Pigil na pigil ang pagtawa ko habang pinapanood silang mag-isip. Gusto ko ng sabihin na naiintidihan ko naman sila pero ang cute lang kasi.

“Private property ma’am. No enter. Hay naku tawagin mo nga doon si Teo at siya ang kumausap dito sa bisita ni Diego.” Utos ni Cardo kay Berto.

Pero maya-maya din ay pumasok na si Teo na mukhang pagod na pagod. At inutosan ng dalawa na kausapin ako kasi sumasakit daw ang ulo nilang kausap ako.

“Are you okay?” I cant help but ask him when he stop near me. He just smiled and told me that my breakfast were downstairs.

Umalis din ito agad pagkakuha ng isang puting tshirt. Mukha busy kaya nagmamadali, ni halos hindi nga ako nito tingnan. Iyong dalawa naman ay sumunod na din sa kanya pababa.

Kung busy sila sino maghahanda ng pagkain ko? Hala, wala nga pala akong katulong dito. Bumaba ako at mas lalong lumakas ang ingay doon nang sumilip ako sa pinto ay busy silang at maraming tao at sasakyan doon kumpara kahapon.

“What the hell are you doing here?” pakiramdam ko pati balahibo ko sa katawan ay nagtaasan dahil sa sigaw niyang ‘yon.

Halos dumagundong ang boses ni Diego ng sumigaw ito mula sa tabi ko. Napapikit ako ng halos lumipad yata ang earwax ko sa lakas ng sigaw niya.

“W-what did I do?” I asked cluelessly.

“Tiningnan mo ba ang sarili mo sa salamin bago ka bumaba dito? Alam mo ba kung ilang lalaki ang nandito ngayon at ganyan ang itsura mo?” galit na galit niyang singhal sa akin.

Napatingin ako sa sarili ko. Wala namang mali sa akin nakadamit naman ako may short din naman ako. Pero kung sigawan ako ng lalaking ito akala mo aatakehin sa puso.

“I look fine. What’s wrong with me?”

“Panginoon ko! Sakit ka talaga sa ulo.” Bulong niya bago hinubad ang tshirt na suot at isuot sa akin. Umurong pa ako kasi kadiri baka mamaya ay napawisan na niya ‘yon tapos didikit sa katawan ko.

Eww… its so grossed.

But seeing how his body looked like, I’m drooling over his muscles. How his abs and biceps flex when he take off his shirt? I feel like I’m watching bay watched right now.

“You call this fine? Yeah maybe in the place where you came from its fine. Pero dito sa pinas ang babaeng naglalakad ng walang bra ay iba ang ibig sabihin. Look at your n*****s its visible even your shirt is baggy.”

And that it hit me. I forgot to wear my brassiere.

Wala sa sariling nayakap ko ang katawan ko ng magsink in sa akin ang sinabi niya. Walang sabi-sabi ay hinila niya ako papasok ng bahay.

“Let go. You’re hurting me.” I hissed trying to pull my arms on his grip.

“Pwede bang isipin mo naman ang mga kilos mo. Wala ka na sa inyo at hindi lahat ng tao dito open minded. And for heaven’s sake Fabania, mga lalaki ang mga kasama mo dito magkaroon ka naman ng kaunting hiya.” He yelled at me and walk out.

I was going to call him for his shirt, but I think he’ll get mad again if he sees my n****e again.

Wala akong nagawa kundi ang maupo doon sa couch. Madami pa sana akong itatanong sa kanya pedro mukhang mainit na ang ulo niya sa akin. Kailan niya ba ako ihahatid kay Kuya ng hindi naman ako nagmumukhang tanga dito.

“Miss ayos ka lang? Ay hindi ka pala nakakaintindi ng tagalog.” A girl with short and kinky hair showed in front of me.

“No… no, its fine I can understand you. I mean naiintidihan kita.” I smiled on her.

“Mabuti naman. PInapunta kasi ako dito ni Kuya Diego para tingnan kung ayos ka lang.” napanguso ako sa sinabi niya. May pakialam pala eh ba’t ang sungit-sungit niya.

“Thank you! Ganoon ba talaga siya kasungit?”

“Naku, hindi naman. Mabait at makwela ‘yon si Kuya. Kaso lately yata nagiging bugnotin kasi ‘yong first love niya ikinasal na.”

Wala tuloy sa sarili akong napatango sa sinabi niya. Pero parang nature niya naman ang pagiging masungit niya.

“Kumain ka na Miss—”

“Just, Abba. You what’s your name?”

“Ah ako pala so Pamela. Ako ang kahera nila dito tapos Tatay ko naman ang head mechanic dito. Kumain ka na Ate Abba, habang nagluluto ako ng pagkain kasi mamaya magmimeryenda na sila.”

She look young to work here. I guess she’s just eighteen or something. She looks jolly and friendly.

Sumunod ako sa kanya papunta sa kusina at tiningnan ang pagkaing nakahain sa lamesa. It looks like a heavy meal. I don’t eat heavy meals on the morning, coz I cant exercise unlike at night I run to burn some calories.

“Uhm, Pamela wala ba kayong fresh milk lang or yogurt something. I don’t eat rice at morning."

"Ay naku, Ate Abba walang ganoon dito. Puro boys ang nakatira dito at walang nagdadiet.”

“Ganon ba. Sige magtutubig nalang ako. Hindi ba maaga pa para mag- meryenda sila? And their meryenda is rice again?” hindi makapaniwalang tanong ko sa kanya na ikinatawa niya.

“Pag gising po nila nagkakape na ‘yan sila yong iba kumakain ng kanin. Pero mostly sa kanila lalo na si Kuya Diego ay kakain ng kanin ng mga ganitong oras. Lalo na pag marami silang ginagawa kailangan nila ng kanin.” Paliwanag ni Pamela. Hindi ko mapigilang matuwa sa kanya kasi mukhang gusto niya rin naman ang ginagawa niya.

Magluluto daw siya ng sinigang for them its my favorite so I volunteered to help her cooked. Yeah I know how to cook. When I was studying in Paris I leave alone, so I learned how to cook for myself and even to washed my own clothes and cleaned the house. At my first year there I was leaving with someone but everyday she’s scolding me for being so makalat and lazy. So I have no choice but to find my own room coz nobody wanted to live with me.

I even work for my rent coz Mum wont give me extra money for the rent. She said its my fault that I got kicked out from the dorm.

“Wow, Ate Abba ang sarap mo naman magluto. Paano mo natutonan 'yan? Diba foreigner ka?” tanong niya habang manghang-manghang nakatingin sa niluto ko.

“I told you, I leave alone on the states so I learned how to make myself alive.”

Nang matapos kaming magluto ay iniwan ko na siya at umakyat sa kwarto ko. Pakiramdam ko kasi ang lagkit-lagkit ko na dahil sa dobleng suot ko. Mabuti nalang at may banyo na dito kaya hindi ko na kailangang bumaba pa.

Mabuti nalang at hindi ko na kailangan ng hot water habang naliligo. I forgot to ask Paloma if theu have her a soap or even shampoo for girls. All the toiletries here were for boys.

I wondered who use this coz it smell nice.

I just used all what I can use in there. Pagkatapos ko magshampoo ay inabot ko ang sabon para masabonan ko na din ang katawan ko. Pero laking gulat ko ng may lumipad papunta sa dibdib ko. Halos magkandadulas-dulas ako kakataboy dito pero talagang lumilipad siya.

I hate cockroaches.

“Oh my god! Oh my god. Jesus, please help me.” I was screaming and running away from the bathroom.

I wasn crying while screaming. I don’t care if everybody can hear me. But I think I’ll die any moment. I can still feel the cockroach walking on my arms. Oh god!

I screamed when someone hold my arms.

Nagulat pa ako ng makita ko si Diego na hingal na hingal habang nagtatakang nakatingin sa akin.

“Bakit? Ba’t ka sumisigaw?” but I cant sustain my tears. I just keep on crying in fears. “s**t, magsalita ka ba’t ka umiiyak?”

“T-There’s a c-cockroach inside the bathroom.” Turo ko dito habang nanginginig at pilit pinipigilan ang pag-iyak ko.

“Ipis lang pala kung maka-iyak ka akala ko nagahasa ka na.” He said before he left me and check the bathroom.

But its not just an ipis lang. Its my fear. I don’t like it I, actually I hate it. I feel like I’m hyperventilating thinking that it may fly on me any moment.

“Ayos ka lang Ate?” Pamela hugged me and gave me a water. I tried to calm myself as Pamela help me to sit.

Napatayo ako ng makita kung lumabas si Diego ng kwarto. “Wala ng ipis pwede mo ng tapusin ang paliligo mo.”

“Pero—madami sila baka bumalik ulit.”

“Anong gusto mong gawin ko? Bantayan sila kung babalik pa o hindi? Damn it, Nia busy din ako. Hindi ka baby na kailangan ko pang alagaan, puro nalang pag-iinarte ang alam mo. Tang’nang buhay ‘to oh!”

Napayuko ako sa sinabi niya. Wala akong nagawa kundi pilitin kung ihakbang papasok ng kwarto ang mga paa ko. Kahit kinakain na ako ng takot ko ay pumasok parin ako lalo na ng naglakad na ito paalis.

Hindi naman ako nag-iinarte lang. Talagang may phobia ako sa ipis ever since I was a child. Pero para sa kanya pag-iinarte lang to. Kaya wala akong ibang magagawa kundi tulongan ang sarili ko.

Binuksan ko lang ang pintoan ng banyo para kapag may lumipad ulit ay makakatakbo agad ako. Halos dali-dali pa nga ang pagbuhos ko at panay linga sa paligid dahil baka binabantayan lang nila ako.

Pinilit kung tapusin ang pagligo ko kahit puno ng takot at pangamba na baka bumalik pa sila.

Kung anong bilis ng pagligo ko ay ganoon din ang pagbibihis ko. Bigla din kasi akong nakaramdam ng lamig baka dahil ang tagal kung nakatayo sa labas habang nakatuwalya lang. Para ding biglang nagluluha ang mata ko nasobrahan na yata ako kakaiyak ko kanina.

Sa labas nalang muna ako magstay o kaya sa second floor baka kasi kapag natulog ako bumalik sila. Pero pagbukas ko ng pinto ay nagulat ako ng makita kung nakasandal sa gilid ng pader si Diego.

Tamad na tamad siyang nag-angat ng tingin sa akin bago napapailing na tumalikod.

Susundan ko sana siya pero agad akong napahawak sa pinto ng bigla akong makaramdam ng hilo. Akala ko ay mawawala agad ngunit unti-unti na ring nagdidilim ang paningin ko hanggang sa mawalan ako ng malay.

Narinig ko pang tinawag ni Diego ang pangalan ko bago ako bumagsak.

He’s really gonna hate me more.