ตอนที่ 2...

1580 Words

“ว๊ายยยยย!” รองเท้าที่เปียกปอนจากการวิ่งผ่านฝนมาเมื่อครู่ ทำให้นาราภัทรที่กำลังเดินเข้าห้องเรียนทรงตัวไม่อยู่ และกำลังจะล้มลงกับพื้น “ระวังครับ!” เสียงทุ้มดังขึ้นจากด้านหลัง และเข้ามารับร่างของเธอไว้ สายตาทั้งคู่ประสานกันโดยไม่ตั้งใจ ดวงตานาราภัทรเบิกกว้างด้วยความตกใจ เธอจำหน้าผู้ชายคนนี้ได้แม่น คนที่เธอเจอที่หลังร้านวันนั้น และในขณะเดียวกันกับที่สายตาทั้งสองจ้องมองกันเพียงเสียววินาที แก้วน้ำปั่นในมือที่เหวี่ยงไปตามแรงโน้มถ่วงของโลกก็พุ่งเข้าไปเต็มๆ ที่หน้าของคนที่ช่วยเธอเอาไว้ “ขอโทษค่ะ” นาราภัทรรีบดันตัวเองออกจากอ้อมแขนของชายแปลกหน้า “ทิชชู่ค่ะ เช็ดหน้าก่อนนะคะ” เธอรับกระดาษทิชชู่ที่เพื่อนส่งมาให้เขา “เฮ้ย!” ณัฐพลอุทานออกมา จนทุกคนหันไปมอง “อะไรจูโน่” นิรดาตกใจกับท่าทางผีเข้าผีออกของเพื่อน “เป็นอาจารย์ใหม่ที่จะมาสอนเราวันนี้หรือเปล่าครับ” ณัฐพลเอ่ยถาม คนที่กำลังเช็ดหน้าตัวเองอยู่ “ใช่ครับ ถ้าพวกคุณเป็นนักศึกษาปีสี่ คณะเกษตรนะ” “อาจารย์!” เพื่อนรักทั้งสี่คนตะโกนออกมาพร้อมกันด้วยความตกใจ เพราะหน้าตาของเขาดูเหมือนเป็นนักศึกษารุ่นเดียวกันด้วยซ้ำ “ครับ ผมอาจารย์ปิติภัทร จะมาสอนพวกคุณแทนอาจารย์สมปอง” “หนูขอโทษค่ะอาจารย์ ไม่ได้ตั้งใจค่ะ” นาราภัทรรีบยกมือไหว้ด้วยความรู้สึกผิด แค่ทำน้ำหกเต็มหน้าเขาก็รู้สึกผิดมากพออยู่แล้ว แล้วยิ่งรู้ว่าเขาเป็นอาจารย์คนใหม่ด้วย เธอยิ่งรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่ หนำซ้ำเธอยังก่อคดีไว้กับเขาเมื่อเดือนก่อนอีก “ผมขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อก่อนนะ” เขารับไหว้และสบตากับผู้หญิงที่สร้างความเดือนร้อนให้เขา ก่อนจะหันหลังเดินกลับไป นาราภัทรรู้สึกร้อนวูบวาบไปกับสายตาที่เขาส่งมาให้เธอ มันเต็มไปด้วยความไม่พอใจ แต่ก็มีความเจ้าชู้ปะปนมาด้วย “ซวยแล้วมะนาว นี่มันคนที่แกเจอที่หลังร้านวันนั้น แกจำได้ไหม” ณัฐพลบอกทันทีที่ปิติภัทรเดินห่างออกไป “จำได้สิแก เมื่อกี๊เค้ามองฉัน จนฉันเสียวสันหลังไปหมดแล้ว ไม่รู้ว่าเค้าจะหายโกรธฉันหรือยัง” “เออ ใช่จริงๆ ด้วยว่ะ ฉันจำหน้าหล่อๆ ของเค้าได้แล้ว” นิรดาบอกอย่างมั่นใจ “คนนี้เหรอวะที่พวกแกเจอ เค้าจะมาเป็นอาจารย์เรา แถมยังเป็นเกย์ด้วย แล้วพวกแกดูดิ แต่งตัวก็สะอาด ดูภูมิฐาน ไม่เห็นจะเข้ากับแปลงผัก ต้นไม้ หรือใบหญ้าตรงไหนเลย” นิลวรรณส่ายหัวอย่างไม่เชื่อความคิดตัวเอง “นั่นดิ ดูดีเกินไปว่ะ ฉันนึกภาพเค้าถือจอบขุดดินไม่ออกเลย ฉันเห็นแต่ภาพเค้านั่งเซ็นเอกสารเท่ๆ ใส่สูทหล่อๆ มากกว่า” นิรดาบอกด้วยสีหน้าเพ้อฝัน “จะมีก็แต่ผิวแทนๆ ของเค้านั่นแหละ ที่ทำให้ฉันพอจะเชื่อได้บ้าง” ณัฐพลก็ทำหน้าไม่ต่างจากนิรดาเลย “โอ๊ย! พวกแกหยุดวิเคราะห์ก่อนได้ไหม ห่วงฉันดีกว่า ว่าฉันจะโดนหักคะแนนหรือเปล่าเนี่ย” นาราภัทรน้อยใจที่เพื่อนๆ เอาแต่สนใจอาจารย์คนใหม่ “มันไม่เกี่ยวกันหรือเปล่าวะ นั่นมันเรื่องส่วนตัว นี่มันเรื่องเรียน” “เออ ไม่เป็นไรหรอกมะนาว เช็ดพื้นก่อนดีกว่า” ทั้งสี่คนช่วยกันหาอุปกรณ์ความสะอาดพื้นจนเสร็จเรียบร้อย โชคดีที่ตอนนี้ยังไม่มีเพื่อนคนไหนเข้ามาในห้องเรียน ทั้งสี่จึงปรึกษาเรื่องอาจารย์คนใหม่กันอย่างออกรส แต่เมื่อเพื่อนร่วมชั้นเริ่มเข้ามา ทั้งสี่ก็หยุดการสนทนาไว้ พร้อมๆ กับที่อาจารย์คนใหม่เดินเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง และเสื้อเชิ๊ตแขนยาวที่ถูกเปลี่ยนเรียบร้อยแล้ว นาราภัทรหลบหน้าเขาทันที เมื่อสายตาของเขามองตรงมาที่เธอ “เค้าแทบจะกินเลือดแกแล้วมะนาว” นิลวรรณกระซิบบอก “เค้าจะฉีกแกเป็นชิ้นๆ แล้วเว้ย” ณัฐพลก็รับรู้ได้ถึงสายตานั้นเช่นกัน “ฉันว่างานนี้มีคนติดเอฟชัวร์ๆ” นิรดาหน้าเครียด เพราะมันอาจจะรวมถึงเธอ “เราซวยกันหมดแน่ วันนั้นพวกแกจิกตาใส่อาจารย์ด้วย” นาราภัทรออกความเห็นไปคนสุดท้าย พร้อมกับเสียงไมค์ที่ดังขึ้น “สวัสดีครับนักศึกษาทุกคน” ปิติภัทรกล่าวทักทายนักศึกษาทุกคน เขามองไปรอบๆ ห้องเรียน ก่อนจะหยุดสายตาอยู่ที่กลางห้อง ซึ่งมีนาราภัทรและเพื่อนๆ นั่งอยู่ “ผมขอแนะนำตัวก่อนเลยนะครับ ผมชื่อปิติภัทร จะมาเป็นอาจารย์สอนวิชาการปลูกพืชสวน แทนอาจารย์สมปองตลอดสองเดือนที่เหลือของเทอมนี้นะครับ ผมจะดูแลการสอนในส่วนของทฤษฎีทั้งหมด ส่วนการปฏิบัติ ผมจะดูแลแค่บางกลุ่มเท่านั้น ส่วนกลุ่มที่เหลือ อาจารย์สมปองจะเป็นคนดูแลนะครับ เดี๋ยวคงมีประกาศรายชื่อออกมานะครับ ว่าใครจะได้อยู่กลุ่มไหน และใครจะเป็นคนดูแล” ปิติภัทรพูดจบ ก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย จนสาวๆ ในห้องเรียนต่างพากันกรี๊ดกร๊าดให้กับความหล่อของอาจารย์คนใหม่ ยกเว้นพวกแค่นักศึกษาชายและกลุ่มของสี่สาวเท่านั้นที่มีอาการเคลิบเคลิ้มใดๆ “กรี๊ดกันเข้าไปเถอะ ถ้ารู้ว่าเป็นเกย์แล้วจะหงายเงิบ” ณัฐพลใช้กระดาษปิดปากคุยกับนาราภัทรที่นั่งอยู่ข้างๆ “เซ็นชื่อเข้าเรียนให้ผมด้วยนะครับ” ปิติภัทรชูกระดาษรายชื่อนักศึกษาขึ้นเหนือหัว ก่อนจะส่งให้นักศึกษาที่นั่งอยู่ด้านหน้า “เริ่มเรียนกันเลยนะครับ” ปิติภัทรเริ่มเปิดสไลด์สื่อการสอน ตลอดสองชั่วโมง เขาถ่ายทอดความรู้ให้นักศึกษาด้วยการพูดจาที่ชวนฟัง ข้อมูลต่างๆ ที่ดูซับซ้อนและวุ่นวาย เขาก็อธิบายได้อย่างละเอียด และสามารถเข้าใจได้ง่าย ทำให้นักศึกษาต่างตั้งใจฟังและได้รับความรู้กันไปอย่างเต็มที่ “เหลือเวลาอีกหนึ่งชั่วโมง ผมสั่งการบ้านให้พวกคุณตามสไลด์บนหน้าจอนี้นะครับ ระหว่างที่จดการบ้าน ผมขอเช็คชื่อไปด้วย เผื่อว่ามีใครโมเมไม่เข้าเรียน แล้วให้เพื่อนเซ็นชื่อให้” ปิติภัทรขานชื่อนักศึกษาที่มีอยู่เกือบห้าสิบคนไปเรื่อยๆ “ณัฐพล” “ครับ” เจ้าของชื่อชูแขนขึ้นอย่างกล้าๆ กลัวๆ ปิติภัทรสบตากับเขาเพียงเสี้ยววินาทีและขานชื่อต่อไป จนมาถึงหมวดอักษร น. หนู “นาราภัทร” “ค่ะ” เจ้าของชื่อยกแขนตอบอาจารย์ ปิติภัทรมองหน้าคนที่มีชื่อลงท้ายเหมือนกับเขา ก่อนจะเผลอยิ้มมุมปากออกมา และขานชื่อต่อไป “นิรดา” “ค่ะ” “นิลวรรณ” “ค่ะ” นาราภัทรพยายามจับสังเกตว่าเขามีปฏิกิริยายังไงกับชื่อของเพื่อนทั้งสามคนของเธอ แต่เขาก็มีสีหน้าเรียบเฉย เหมือนกับชื่อของคนอื่นๆ ยกเว้นก็แต่เธอเท่านั้น “วันนี้ผมเข้าสอนวันแรก จะใจดีให้เลิกคลาสก่อนเวลานะครับ เจอกันสัปดาห์ พร้อมกับการบ้านที่ผมสั่งนะครับ” “ขอบคุณค่ะ / ขอบคุณครับ” นักศึกษายกมือไหว้อาจารย์ปิติภัทรและเก็บของใส่กระเป๋าอย่างอารมณ์ดี “คุณนาราภัทร ตามไปพบผมที่ห้องพักอาจารย์ด้วยนะครับ” เขาหยิบไมค์ขึ้นมาพูดอีกครั้ง ก่อนจะเดินออกจากห้องไป โดยไม่สนใจคนที่เขาต้องการพบเลย นาราภัทรตาโตด้วยความตกใจและหวาดกลัว เขาต้องเรียกเธอไปว่ากล่าวตักเตือนไม่เรื่องใดเรื่องหนึ่งแน่ๆ “พวกมึง... กูกลัว” เธอบอกเพื่อนรักทั้งสามคนจากความรู้สึกที่แท้จริง “ไม่ต้องกลัวเว้ย ถ้าเค้ากลัวว่าแกจะเปิดเผยเรื่องนั้น แกก็บอกเค้าไปเลยว่าเราจะไม่บอกใคร” ณัฐพลให้กำลังใจ “ใช่ เดี๋ยวพวกฉันไปรอหน้าห้องด้วย ถ้าเค้าจะเอาเรื่องแก แกก็ร้องขึ้นมาดังๆ” “พอแกร้องส่งสัญญาณ ฉันจะให้อีจูโน่ ถีบประตูเข้าไปเลย” “จะดีเหรอวะ ทำลายทรัพย์สินนะเว้ย” นิลวรรณกังวล “เอางี้ดีกว่า อย่าเพิ่งตื่นตูมไป อีมะนาวทำตัวมั่นๆ เข้าไว้ เราเหนือกว่าอยู่แล้ว ฉันว่าเค้าไม่กล้าทำอะไรแกหรอก เราถือไพ่เหนือกว่านะเว้ย คิดดูดีๆ สิ เรารู้ว่าอาจารย์เป็นเกย์ เรารู้ว่าอาจารย์เที่ยวกลางคืน ถ้าเกิดเราปล่อยข่าวนี้ออกไป เรื่องต้องไปถึงพวกอาจารย์อาวุโส แล้วอาจารย์พวกนั้นก็จะต้องพิจารณาในตัวอาจารย์ ซึ่งอาจมีพฤติกรรมไม่เหมาะสม” ณัฐพลบอกให้เพื่อนคิดตาม “เออจริงด้วย อย่าไปแคร์ค่ะ อย่าไปอ่อนแอให้เห็น ไปเว้ย! ลุย!” ทั้งสี่วางมือทับกันไว้ เพื่อเป็นการให้กำลังใจนาราภัทร “เอาวะ! ถ้าจะเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับเรื่องเรียน คงต้องสู้กันหน่อย” เธอมองหน้าเพื่อนทีละคนด้วยสายตามุ่งมั่น ก่อนจะก้าวเท้าเดินออกไป “ว่าแต่... ห้องอาจารย์อยู่ตรงไหนวะ” นาราภัทรหันมาถามเพื่อนๆ เพราะเขาไม่ได้แจ้งว่าห้องพักของเขาอยู่ตรงไหน “โอ๊ย! อีบ้า ก็ชั้นที่อาจารย์คณะเราอยู่เยอะๆ นั่นแหละ จูนหน่อย สมองน่ะ” ณัฐพลบีบขมับเพื่อนรัก ก่อนจะเป็นฝ่ายเดินนำ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more