Hottest Revenge (SSPG/R18)

Chapter 1 Ruined

Rossa’s POV

“Finally! Nahanap din kita. Akala mo ba talaga ay makakatakas at makakapagtago ka sa akin nang matagal?”

Nanginig ang mga kalamnan ko nang marinig ang isang malalim na tinig. Madilim ang buong silid ngunit sadyang napakalamig dahil fully air-conditioned ito.

“Sino po ba kayo? Bakit ni’yo po ako dinukot?” umiiyak kong tanong. Nakaupo ako sa isang sulok at yakap-yakap ko ang mga hita ko. Kahit anong pigil ko ay hindi ko maawat ang sariling umiyak dahil sa matinding pagkatakot.

Ngunit tila kulog na humalakhak ang lalaking hindi ko maaninag ang mukha. Gayunpaman ay alam kong matangkad siya at malaki ang pangangatawan.

“Playing innocent now, huh? Never, not even a single moment, that someone had the guts to scam me. But you, who do you think you are? Akala mo ba talaga ay matatakasan mo ako ng gano’n-gano’n lang? Now I will punish you for what you did to me!” galit na galit na sumbat niya kaya lalo lang akong nanlamig. Malakas pa nga akong napasinghap dahil hindi ko namalayan ang paglapit niya sa akin at bigla akong hinila.

“Hindi ko alam ang pinagsasasabi mo. Pakawalan mo na ako, please!” patuloy ang pag-iyak at pakiusap ko ngunit tila walang pinakikinggan ang kung sino mang lalaking ito.

“Save your fake crying to yourself. Hindi mo na ako malolokong muli!” asik niya sa akin at walang pakundangang sinira ang suot kong damit. Lalong nanginig sa takot ang buong katawan ko.

“Huwag po! Parang awa ni’yo na, huwag po!” lumakas ang iyak ko at pagmamakaawa sa kaniya.

“Why? Don’t worry, I am really good in bed. Susulitin ko lang ang perang ibinayad ko sa iyo. I saw your face already. You are so pretty. Very pretty actually that I was smitten. At ginamit mo ang kagandahang iyan para lokohin ako pagkatapos mong makuha ang pera ko!” angil niya at mabilis akong sinibasib ng halik.

Nanigas ang buong katawan ko dahil hindi ko iyon inaasahan. Mahigpit ding yumakap ang malabakal na braso niya sa baywang ko kaya kahit anong gawin kong pagpupumiglas ay wala akong maipangontra sa lakas niya.

“Hmmppp… t-teka, pakawalan mo ako! Hindi kita niloko, ni hindi nga kita kilala!” giit ko habang patuloy niyang inaangkin ng marahas ang mga labi ko.

“f**k! You taste so good,” narinig kong ungol niya. Napasigaw ako nang kagatin niya ang labi ko. Hindi siya nakikinig sa akin at mas naging madiin pa ang mga halik niya. Ngayon ay nalalasahan ko na ang dugong nagmula sa nasugat na mga labi ko.

Binuhat niya ako at pahagis na ibinagsak sa kama, saka siya mabilis na dumagan sa akin. Bigla na lang ay pinunit niya ang suot kong blusa. At tumindi pa ang takot ko nang isunod niyang sirain ang bra ko. Kaya ngayon ay nakabuyangyang na sa harapan niya ang malulusog na dibdib ko. Tila naglalaway naman siyang napatitig sa mga ito. Muli akong nagmamakaawa sa kaniya pero tila lalo siyang nahahayok sa ginagawa niya sa akin.

Sino ba ang lalaking ito at bakit galit na galit siya sa akin? Wala akong natatandaan na may niloko akong tao. Hindi ako manloloko. At kahit minsan ay hindi ko gagawin ang manloko ng sinuman.

“Huwag! Ahh!” malakas akong umiyak at sumigaw nang marahas at madiin niyang kulungin ng mga palad niya ang dibdib ko.

“f**k! I like your breasts. They are firm and more than a handful. You are so f*****g beautiful, Rossa. Ito ba ang ginagamit mo kaya marami kang nalolokong mga lalaki, ha? Now, we’ll see kung hanggang saan ang kaya mo. I will f**k every fiber of your body. I will f**k you hard even if your p***y bleed while doing so!” galit pang banta niya. Bawat pananalita niya ay punong-puno ng pang-iinsulto at pangmamaliit sa p********e ko.

“Demonyo ka! Hindi ako masamang babae. Wala akong alam sa mga sinasabi mo. Hayop ka! Pakawalan mo ako!” galit ko na ring sigaw sa kaniya. Sino ang nagbigay ng karapatan sa kaniyang gawin sa akin ang lahat ng ito?

“Yes. I am a devil, but only to those who are more evil than me. Like you. Scamming people is one of the things I hate the most!” saad niya lang at tuluyan nang sinira ang natitirang saplot ko sa katawan.

Umalis siya sa pagkakadagan sa akin kaya mabilis akong bumangon at umatras. Binalot ko ng kumot ang buong katawan ko.

Nasanay na sa dilim ang mga mata ko kaya kitang-kita ko kung paano siya unti-unting naghubad sa harap ko. Umiwas ako ng tingin at sinubukang sipatin ang paligid.

Sa hitsura ng kuwartong ito ay tila himala lang talaga kung makatakas pa ako.

“Please po, maawa na kayo. Hindi ko talaga alam kung ano ang sinasabi mo. Hindi kita niloko. Please, maniwala ka!” patuloy kong pagsusumamo kahit tila wala naman iyong epekto sa kaniya. This man is so ruthless. He is cold and merciless. He had nothing in mind but to ravage me and took his vengeance on something which I know nothing about.

“Bakit, naawa ka ba noong lokohin mo ako? Ngayon naman ay ipaparamdam ko sa iyo na nagkamali ka ng taong binangga!” singhal niya sa akin at marahas na hinila ang dalawang paa ko. Napasigaw ako at napatihaya sa ibabaw ng kama. Buong lakas niyang tinanggal ang kumot na tumatakip sa hubad na katawan ko.

“Please… tanggalin mo na. Masakit talaga,” mahinang pagsusumamo ko nang ibinaon niya sa kaselanan ko ang ulo ng kaniyang p*********i. Ang sakit-sakit na talagang sumisigid hanggang sa puson ko at paakyat sa ulo ko. Parang hinahati sa dalawa ang katawan ko at maging ang mga hita ko ay lalong nanginig.

“No! I paid a big sum for this. If you’re a virgin, then I deserve this for paying twenty million for you,” sagot lang niya at tuluyan nang ipinasok ng buo ang alaga niya sa kaloob-looban ko. Muli akong humiyaw sa pagsirit ng hindi malirip na sakit. Buong akala ko talaga ay mawawalan na ako ng malay.

Dumagan siya sa akin at inangkin ang mga labi ko. Sa pagkakataong ito ay banayad na ang mga halik niya at wala na ang dahas. Ipinagpapasalamat ko na lang na hindi pa siya gumagalaw. Pakiramdam ko, sa laki ng nakabaon sa akin ay mawawalan na talaga ako ng ulirat kapag gumalaw siya.

“Damn! I want to move. But I will give you time to adjust,” bulong niya. Bumaba ang halik niya sa panga ko, sa pisngi at hanggang sa leeg. Nagtayuan ang mga balahibo ko nang dilaan niya ang pawisan kong leeg. Ngunit muli akong dumaing nang pumintig siya sa loob ko.

“Tama na please,” patuloy lang ako sa pagluha at mahihinang daing dahil sa sakit. Gusto ko siyang itulak at pagsusuntukin. Gusto ko siyang saktan dahil sa pagyurak niya sa p********e ko.

Inalagaan ako ng mga magulang ko, at inalagaan ko ring mabuti ang sarili ko. Inihanda ko ito para sa fiancé ko. Inireserba ko ang virginity ko para sa wedding night namin. Nirespeto ako ni Austin at hindi kami lumampas sa halikan at paminsan-minsang pagdama niya sa katawan ko.

Ngunit ang lalaking ito na napakalupit ay walang pakundangang inaangkin ang katawan ko sa marahas na paraan. Sinira niya ang pinakiingat-ingatan kong puri dahil lang sa galit niyang hindi ko alam kung saan nanggagaling. Sabi niya ay niloko ko siya sa halagang dalawampung milyon, ngunit wala akong nalalaman sa mga pinagsasasabi niya.

“Ahh…” muli kong daing nang kagatin niya ang balikat ko. Bawat halik niya ay tila may panggigigil at maging ang mga pagpisil niya sa katawan ko ay nakapanghihilakbot sa akin.

“I will move now. Tiisin mo lang muna. Mawawala din ang sakit,” sabi niya sa akin kaya nanlaki ang mga mata ko. Bago pa ako makapagprotesta ay nagsimula na siyang umatras abante na nagpatindi ng kirot sa p********e ko.

Muling umagos ang mga luha ko. Mahigpit akong kumapit sa balikat niya para ituluak siya. Ngunit kinuha niya ang dalawang kamay ko at inilagay sa may ulunan. Pagkatapos ay sinimulan na niyang bumayo nang mabilis.

“Huwag! Stop! Oh, God, it’s hurting so much!” I pleaded crying. But there was no way he would stop. Rather he plunged himself deeper and faster. He was groaning loudly, bathed with so much pleasure as he continued to torture my body with his rough f*****g.

“Damn! So tight and so good! f**k!” he was grunting loudly, ignoring my pleas. He was enjoying himself so much. Wala siyang pakialam kahit nasasaktan na ako basta ang mahalaga ay ang sarili niyang kaligayahan.

“Stop, please. Hindi ko na kaya. Tama na!” ako naman ay patuloy sa pag-iyak at pagmamakaawa. Ngunit imbes na bumagal o kahit magdahan-dahan man lang sana ay tila lalo pa siyang ginaganahan. Punong-puno ang pakiramdam ko at parang may sugat na ang loob ng p********e ko.

“Oh f**k! This is the best f*****g I’ve ever had!” malakas at mabangis niyang ungol at nanginig siya sa ibabaw ko, kasabay nang pagbulwak ng katas niya sa loob ko. Napaigik ako dahil sa sunod-sunod na mabibilis at sagad niyang mga pag-ulos.

Nang maibuhos na niya ang lahat ay hinugot niya ang p*********i mula sa akin. Maging iyon ay nagdulot pa rin ng sakit sa p********e ko. Umagos ang katas na idineposito niya sa loob ko palabas ng lagusan ko. Humalo iyon sa dugo na galing sa nawasak kong kabasalan.

Tumagilid ako at muling yumugyog ang buong katawan ko sa masaklap na pag-iyak. Narinig ko ang muling pagbibihis niya at maging ang pagtataas ng zipper ng pantalon niya.

Napasinghap ako nang lumapit siya sa akin at halikan ang pisngi ko.

“From now on, you’re mine! Get ready for our wedding tomorrow!” bulong niya na muling nagpatindig ng mga balahibo ko. Masakit na masakit ang buong katawan ko lalo na ang p********e ko pero nagawa ko pa rin siyang harapin.

“Ano? At bakit ako magpapakasal sa iyo? Pagkatapos mo akong gahasain, ngayon naman ay pipilitin mo akong magpakasal sa iyo? Patayin mo na lang ako, hayop ka!” asik ko sa kaniya. Malalaking butil ng luha ang muling dumaloy mula sa mga mata ko.

“Hindi kita ginahasa dahil bayad ka na sa serbisyo mo sa akin. At kapag hindi ka pumayag magpakasal sa akin bukas, uubusin ko ang pamilya mo at isa-isa kong iaalay sa iyo ang mga ulo nila!” galit na banta niya. Muli akong suminghap at natigilan. Hindi ako nakapagsalita dahil hindi ko alam kung ano’ng sasabihin pagkatapos niya akong takutin ng gano’n.

Nang wala siyang makuhang sagot mula sa akin ay iniwan na niya akong mag-isa sa silid. Wala na akong ibang nagawa pa kung hindi ang umiyak nang umiyak. Ni hindi ko namalayang nakatulugan ko na rin ang paghihinagpis.

Nagising akong parang minamartilyo sa sakit ang ulo ko. Parang binugbog at nahati ang buong katawan ko. At sobrang sakit talaga ng mga kalamnan ko. Muli na naman akong naiyak sa kapalarang hindi ko akalaing sasapitin ko. Bakit nangyari sa akin ang lahat ng ito?

Unti-unti akong bumangon. Maluwang at sadyang napakaganda ng kuwartong ito. Ngunit para sa akin ay isa itong impyerno at isang demonyo ang nakatira rito.

“You’re awake! Good!” napalingon ako sa may pintuan. Natigilan ako nang makita ang matangkad na lalaking pumasok.

Saglit akong natulala sa taglay niyang kaguwapuhan. Ang kapal ng kilay niya at malalim ang kulay abo niyang mga mata. Matangos ang ilong at tila may lipstick ang mga labi na alam ko namang wala. Siya ba talaga ang nanamantala sa akin sa nakaraang gabi?

“Am I that handsome that you are already smitten? Don’t worry, I am all yours since you will be my wife beginning today!” nanunudyong deklara niya habang nakangisi. Nagising ako sa reyalidad at nanumbalik ang matinding galit na nararamdaman ko. At sa sobrang galit ay bumuhos na naman ang mga lintek na luha kong ayaw magpapigil.

“Hindi ako magpapakasal sa iyo! Nakuha mo na ang gusto mo, kaya pakawalan mo na ako. Ikaw ang pinakamasamang taong nakilala ko!” sigaw ko sa kaniya.

Mabilis namang nabura ang ngisi niya at agad na lumapit sa akin at hinaklit ang braso ko. Napangiwi ako sa sakit dahil ang higpit nang pagkakahawak niya roon.

“Hindi mo pa nakikita ang kabuuan ng kademonyohan ko kaya huwag na huwag mo akong gagalitin. Sige, maligo ka na at darating na iyong mga mag-aayos sa iyo. I have to warn you again, don’t you dare defy me or there will be consequences!” padarag niyang binitiwan ang braso ko kaya halos matumba ako sa kinatatayuan. Pero masamang-masama ang loob ko at labis-labis akong naguguluhan sa mga nangyayari.

“Ano ba talaga ang problema mo? Sinabi ko nang wala akong kasalanan o kinalaman sa ibinibintang mo sa akin! Bakit ba hindi ka nakikinig?” hirap na hirap kong sumbat sa kaniya. Bakit ba niya ginagawang miserable ang buhay ko gayung wala naman akong ginagawang masama sa kaniya?

“Not today, Rossamae! Not today! Huwag mong sasagarin ang pasensya ko kung ayaw mong tamaan ka sa akin!” matalim ang mga tinging pagbabanta niya sa akin. Natigilan ako dahil bigla akong natakot sa hitsura niya. Pagkatapos ay tinalikuran na niya ako at pabalagbag pang isinara ang pintuan ng silid kaya napapitlag ako.

Iika-ikang tinungo ko ang banyo. Kasabay ng pag-agos ng maligamgam na tubig mula sa shower head ay parang gripong bumuhos din ang mga luha ko. Sobrang naninikip ang dibdib ko at mariin akong nakapikit habang umiiyak.

Sinabon ko ang katawan ko ng ilang beses ngunit pakiramdam ko hindi nababawasan ang dumi. Diring-diri ako sa sarili dahil parang ang dumi-dumi ko. Hindi ko akalaing sa ganitong paraan lang mayuyurakan ang dangal ko. Paano ko ba mapapaniwala ang demonyong lalaking iyon na wala talaga akong kasalanan sa kaniya?

Hindi ko alam kung gaano ako katagal sa paliligo ngunit hanggang makalabas ako ng banyo ay hindi nauubos ang mga luha ko. Isang unipormadong katulong ang naghihintay sa labas. Bumaba ang tingin ko sa kama kung nasaan ang isang simple ngunit napaka-eleganteng wedding gown. Binaha na naman ng takot ang dibdib ko. Kahit hirap ako ay agad kong nilapitan ang katulong.

“Ate, tulungan ni’yo po ako. Dinukot lang po nila ako. Ayaw ko pong magpakasal sa demonyong iyon!” pakiusap ko rito. Halata naman ang matinding gulat sa mukha nito. Umawang ang mga labi niya at tila naawang napatitig sa akin.

“Naku, Ma’am, pasensiya na po kayo. Hindi po ako puwedeng makialam sa inyo. Nagdala lang po ako ng pagkain ninyo rito. Saka kung ako po sa inyo, huwag na huwag ninyong gagalitin si Sir. Baka po kung ano pa ang mangyari sa inyo,” nahihintakutang sagot nito sa akin. Lalo akong napatda at hindi nakaimik agad sa sinabi niya.

“B-Bakit po? Ano po bang klaseng tao ang lalaking iyon?” kinakabahang tanong ko. Naalala ko ang banta niya kagabi na kapag hindi ako pumayag na magpakasal sa kaniya ay ihahatid niya sa akin ang mga ulo ng pamilya ko. Napalunok ako at nanlamig kahit sa kaisipang iyon pa lang.

Umiwas naman ito ng tingin kaya lalong gumapang ang pangamba sa buong katawan ko. Maging ang mga ngipin ko ay parang mangangatal na. Nag-umpisa na ring manlamig ang mga kamay at paa ko.

“Kumain na po kayo, Ma’am. Lalabas na po ako,” mabilis na paalam nito. Namilog naman ang mga mata ko.

“Teka. Tinatanong pa kita saka–”

Pero hindi na niya ako pinansin pa at tuloy-tuloy nang lumabas ito ng silid. Nilingon ko ang dinala niyang pagkain. Masasarap ang mga iyon pero imbes na magutom ay para akong nasusuka. Nakakadiri ang lalaking iyon, kaya pati ako ay nandidiri na rin sa sarili ko.

Napasinghap ako nang muling bumukas ang pintuan. Bumalik na muli ang demonyo. Pero sa pagkakataong ito ay mukhang mas galit na ang hitsura niya.

“Hindi ka pa rin pala kumakain hanggang ngayon? Ginagalit mo ba talaga ako?” tila napipikon niyang tanong. Umiwas ako ng tingin. Naiiyak na naman ako dahil sa matinding takot. Bakit ganoon na lamang ang reaksyon ng katulong kanina? Ano bang klaseng tao ang lalaking ito?

“Hindi ako nagugutom,” malamig kong tugon. Halos hindi na ako humihinga pero ayaw ko nang muling umiyak. Ayaw ko nang maging mahina pa sa paningin niya.

“Really? Bakit? Kulang pa ba ang ginawa natin para hindi ka gutumin? Gusto mo bang ulitin natin iyon? Mas masarap na ngayon dahil hindi ka na gaanong masasaktan,” nang-uuyam niyang pahayag kaya napaatras ako. Mabilis akong umiling dahil baka totoohananin niya ang sinabi niya.

Masakit na masakit pa rin ang buong katawan ko at damang-dama ko ang pamamaga at tila sugat sa loob ng p********e ko kaya hindi puwedeng maulit iyon. At ayaw ko nang may mangyari pa ulit sa amin.

“Kung ayaw mong gawin natin ulit iyon, kumain ka na. Nasa ibaba na ang mag-aayos sa iyo. Mamayang ala-una ang kasal,” masungit na saad nito at saka naupo sa may sofa. Pagkatapos ay sinenyasan na akong maupo na rin para kumain. Napalunok na naman ako. Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Hindi birong kaba ang nararamdaman ko ngayon.

Gayunpaman ay naupo ako sa harap ng pagkain. May nginig ang mga kamay ko nang kunin ang toast. Bumigat ang dibdib ko dahil sa pagguhit ng sunod-sunod na hapdi ngunit sinikap kong huwag maiyak. Natatakot ako sa kung anong maaaring gagawin niya sa akin kapag magalit siya.

“Kumain ka ng maayos, Rossamae,” babala niya kaya napasinghap ako. Muntik ko nang mabitiwan ang hawak ko.

“Bakit mo ako kilala? Bakit alam mo ang pangalan ko?” matapang kong tanong kahit hindi na ako makahinga sa takot.

“Huwag ka nang magmaang-maangan na hindi mo alam kung bakit,” masungit niyang sagot saka matiim na tumitig sa akin. Sumandal siya sa sofa at humalukipkip.

“Tinatanong ko dahil hindi ko alam,” nagtatagis ang mga ngiping giit ko. Ngunit muli ay nakakaloko siyang tumawa. Nalito na naman ako sa inaakto niya. Para bang lahat ng sinasabi ko sa kaniya ay walang kuwenta at dapat lang pagtawanan.

“Just eat. Baka hindi ako makapagpigil sa iyo. Ang bango-bango mo pa namang tingnan ngayon,” nakangising sambit niya. Nanumbalik ang matinding takot ko at hindi na ako tumingin sa kaniya ulit. Ipinagpatuloy ko ang pagkain kahit labag iyon sa kalooban ko.

“Alam ba ng mga magulang ko ang tungkol sa nangyayari sa akin ngayon?” maya-maya ay naisipan kong tanungin. Hindi ako nakauwi kahapon kaya sigurado akong nag-alala na sila ngayon. Si Austin. Siguradong magtataka iyon kung bakit hindi niya ako makontak.

“Yes. They already knew,” tila balewalang sagot niya. Ngunit sa akin ay para iyong isang malakas na pasabog.

“Ano’ng ibig mong sabihin? Ano ang reaksyon nila?” naguguluhang tanong ko. Sa pagkakataong ito ay muli siyang tumitig sa mukha ko.

“I turned off your phone after sending them that text. I only told them that you’re with me and that we’re getting married today,” pabalewalang sagot niya. Natigilan ako at hindi makapaniwalang tumitig sa kaniya.

“Nagpadala ka ng mensahe gamit ang cellphone ko? No! Look, kung sino ka man–”

“Romano,” putol niya sa akin.

“What?” kunot noong tanong ko naman.

“My name is Romano Mikelle Almeda. You should at least know the full name of your future husband, right?” nanunuyang sagot niya.

“Look, Romano. I am engaged to be married that’s why I can’t marry you. Please, pakawalan mo na lang ako. Wala talaga akong kinalaman sa ibinibintang mo sa akin!” pagmamakaawa ko na naman sa kaniya. Pero mabilis ko ring nakagat ang pang-ibabang labi ko nang tumalim na naman ang mga tingin niya.

“Wala akong pakialam. Gaya nang sinabi ko, bayad na kita para magpakasal sa akin. Kapag inulit ko pang muli ang mga sinabi ko tatamaan ka na talaga sa akin!” galit na niyang pagbabanta.

Wala na akong nagawa kung hindi ang manahimik na lamang. Sinagilihan na naman ako ng takot sa kung anong gagawin niya sa akin kapag tumindi ang galit niya.

Sumapit ang oras ng kasal at lalong ayaw nang huminto sa pagbalong ang mga luha ko. Takot, galit at kawalang pag-asa ang nararamdaman ko sa oras na ito. Kami lang dalawa at ang judge na magkakasal ang naririto.

“Twenty-two pa lang ako kaya kailangan ng consent ng mga magulang ko,” masama ang loob na paalala ko sa kaniya. Pero nginisian niya lang ako.

“Nagawan na iyan ng paraan. Just do what you should at huwag na huwag mo akong ipapahiya sa harap ni Judge kung ayaw mong samain sa akin,” mariing bilin niya. Nanindig na naman ang mga balahibo ko at dalawang beses akong napalunok.

“Napakasama mo!” gigil kong asik sa kaniya.

“At least, I don’t scam people for money like you. The only good thing about this situation is at least you’re a virgin. Sulit pa rin ang pera ko, hindi ba?” nang-iinsultong pahayag na naman niya. Sumidhi na naman ang galit ko pero pinigil ko ang sariling sagutin siya. Kahit naman anong paliwanag ang gawin ko ay hindi siya naniniwala. At hindi ko rin alam kung paano ko ba siya mapapaniwalang wala talaga akong kasalanan.

Natapos ang buong seremonya ng kasal na nagpupuyos ang kalooban ko. Gustong-gusto ko siyang sumbatan sa ginawa niyang ito sa akin. Gusto ko rin siyang saktan sa pananakit na ginawa niya sa akin. Pero lahat ng iyon ay nilunok ko.

Tiniis ko ang hapdi ng dibdib ko at masaklap na umiyak lang nang umiyak habang pinipirmahan ang lintek na marriage contract na iyon. Bumaha ang luha ko dahil hindi lang dangal ko ang nawala kung hindi maging ang kalayaan ko. Ngayon ay kailangan kong kalimutan ang lalaking gusto ko at makisama sa isang demonyo.

Pagbalik namin sa silid niya ay naupo ako sa gilid ng kama at namimighati sa kamalasang dinanas ko. Nakatingin lang ako sa kawalan at ninanamnam ang pait ng kapalarang ni sa hinagap ay hindi ko inakalang sasapitin ko. I felt like I was cursed to have this tragic fate.

I am Rossamae Lopez. I just graduated from college with a degree in interior design. Marami akong pangarap at isa roon ang maging Mrs. Austin Harrison. I am engaged with him, but now, I am nothing but a devil’s wife. I was forced to do it and now I have to live with more consequences in the future.

****

Yehey, finally mauumpisahan ko na rin ang entry ko sa Hot 40s Collaboration series. Si Romano po ay pinsan ni Sandro De Cena sa Heavenly Fathers, Amen at childhood best friend ni Lennon Salcefuedez ng Wildest Touch! Sana po ay suportahan din ninyo ang iba pang series ng Hot 40s Collaboration.