และแล้วมาวินก็ตัดสินใจพามัดหมี่ นอนค้างอีก 1 คืน ตอนนี้เขาเดินขึ้นมาปลุกมัดหมี่ เพื่อจะตามน้องลงไปกินอาหารมื้อเย็น
มาวินเดินเข้ามาภายในห้อง แล้วมองมัดหมี่ที่ยังคงนอนหลับอยู่อย่างเอ็นดู เขาเดินเข้าไปเอามืออังหน้าผากน้องอย่างเป็นห่วง
"ตัวไม่ร้อน น่าจะไม่เป็นอะไรมาก" มาวินพึมพำออกมาก่อนจะแตะตัวของน้องเบาๆ
มัดหมี่ลืมตามองพี่ แล้วลุกขึ้นนั่ง
"เป็นยังไงบ้าง ดีขึ้นบ้างหรือยัง" มาวินถามออกมาอย่างเป็นห่วง
"น่าจะดีขึ้นนะคะ " มัดหมี่บอกพี่ออกมาน้ำเสียงแผ่วเบา
"ไปครับ ไปล้างหน้าให้สดชื่น แล้วลงไปทานข้าวเย็นกัน"
"ข้าวเย็นเหรอคะ"
"ครับ 6 โมงเย็นแล้ว"
"นี่หนูนอนนานขนาดนี้เลย" มัดหมี่พูดออกมาอย่างอึ้งๆ
"ก็เราไม่สบายนี่ครับ "มาวินบอกออกมาอย่างอบอุ่น
มัดหมี่พยักหน้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปล้างหน้า มาวินนั่งรอน้อง เพื่อจะรอลงไปพร้อมกัน ไม่นานมัดหมี่ก็เดินออกมาจากห้องน้ำ
"อ่าวนึกว่าพี่ลงไปแล้ว"
