“ก็บอกว่ามาเองได้ พี่จะตามทำไมนักหนาอ่ะ” มัดหมี่บ่นมาวินออกมาอย่างเซ็งๆ
“นิ ผัวเดินตามมันจะทำไมครับ” มาวินพูดออกมาอย่างหมั่นไส้
“หยุดเลย คนตั้งเยอะไม่กลัวเป็นข่าวหรือไงคะ”
“เป็นก็ไม่ติดนะ”
“ชิ ไม่พูดกับพี่แล้ว” มัดหมี่ บอกออกมาแล้วเดินหนีมาวินเข้าร้านชุด ที่เธอเล็งเอาไว้
“คุณแม่” มัดหมี่บอกออกมาอึ้งๆ เพราะคนที่เธอเจอในร้านคือแม่ของพี่มาวิน
“สวัสดีครับคนสวย” มาวินเดินมากอดและหอมมารดา
“ สวัสดีค่ะเด็กๆ”คุณมีนาทักทายบุตรชาย และว่าที่ลูกสะใภ้
“ร้านของคุณแม่เหรอคะ” มัดหมี่ถามออกมาอย่างที่เธอคาดเดา
“ไม่เชิงจ๊ะ ร้านนี้เดิมที่เป็นร้านของคุณย่าของมาวิน แม่มาสานต่อ” คุณมีนาบอกออก ตามความเป็นจริง
“คนสวยครับ อยากได้ชุดคู่ไปทะเล” มาวินบอกมารดาออกมายิ้มๆ
“ได้สิคะเด็กๆ เดี๋ยวแม่ให้พนักงานเอามาให้เลือก”คุณมีนาบอกออกมาอย่างใจดี
“มาครับนั่งก่อน” มาวินจูงแขนน้องเข้าไปนั่งด้านใน
“ไปไงมาไงลูก หรือ
