Prologue
Prologue
Steven Fajardo POV
“We missed you.”
Kunot ang noo kong binabasa ang sexy text messages ng girlfriend ko nang may inilahad na papel sa akin si Kuya Manuel. Isang sulyap lang ang ginawad ko sa kanyang tingin bago muling ibinaba ang tingin sa sinend nito. Inilapit ko pa ito sa akin para makita ng buo ang malulusog niyang mga dibdib.
“Mamaya na ang babae, Steve.” palatak niya. “Ito ang report ng inventory at kita ng shop nitong buwan.” Umupo siya sa katapat kong upuan. Sinamaan ako ng tingin. Being his businessman stare. Focus kung focus. Istrikto kung istrikto.
“Kuya, hindi mo na kailangan pa ipaalam sa akin ‘yan.”
“Steven, sa business, hindi pwede ang ganyang attitude. Kahit na may tiwala ka sa mga empleyado mo, dapat alam mo pa rin ang pasikot-sikot lalo na sa ganyang information.”
“Kuya, hindi kita empleyado.”
“Tsk! Kasosyo lang?” banat niya at ngumisi. “E, ‘di mas kailangan mo ako bantayan at malaman ang mga ganyang bagay. Pwede kong itangay ang pera mo ng ‘di mo nalalaman.” Sumimsim siya sa kanyang kape.
Nandito kami sa garden ng bahay nila. Tinawagan niya ako kanina para papuntahin dito. Kinansel ko ang naka-schedule na date namin ng girlfriend ko dahil nakiusap siya sa akin. At bilang ganti niya, she’s sending me her boobs. It makes me turn on, big time. Akala ko pa naman makakaisa ako ngayon after a busy week sa school at sa negosyo namin ni Kuya Manuel.
“I know you won’t do that!” Sa lahat ng mga pinagkakatiwalaan ko, siya iyon. Mula pagkabata, kilala ko na siya. Siya ang tumayong kuya sa akin. Sinuportahan lahat ng mga plano ko. Maging ang mga kagaguhan ko, inayos niya. Pinagtatakpan niya ako sa mga magulang ko.
“Daddy!” Agaw pansing sigaw ng pinaka-cute na nagawang tao sa buong mundo. “Daddy, I had a beautiful nightmare last night.”
Tumakbo ito palapit sa amin at agad na yumakap sa kanyang amang nagni-ningning ang mga mata ng makita siya.
“Oh? Ano naman ang napanaginipan ng mahal naming prinsesa?” Kinandong niya ito at binigyan ng halik sa kanyang maumbok na pisngi.
Napapalatak ako ng mag-baby talks si Kuya Manuel. Ang panget pakinggan! Naiiling kong binaling ang tingin sa tasa ng kape ko.
“My prince charming took me in a beautiful and shining castle. There are also lots of cars and servants.” panimulang kwento ng bata. Ikinumpas pa niya ang kanyang maliliit na kamay habang nagku-kwento ito. Nakikinig naman ang kanyang amang tuwang-tuwa sa kanya. Kinuha ko ang tasa ng kape sa aking harapan. Itinuon ang pansin sa kanilang dalawa.
“E, bakit sad ang princess ko?” Bigla itong napanguso. Pasulyap niya akong tinignan sa ilalim ng kanyang mahahabang pilik-mata.
“Kasi, wala po kayo doon. And si Uncle Steve. . . ” nilaro niya ang suot na bracelet nito na binigay ko sa kanya.
Sabi niya, it’s her favorite. Kasi meron iyong disenyong starfish at iba pang makikitang sea creatures. She loves under the sea. Kaya nang panuorin namin ang pinikulang, ‘The Little Mermaid,’ she estatic. Tutok na tutok sa pinapanood. To the point na, sampung beses namin iyon pinanood sa buong maghapon.
“Nasaan napunta si Daddy?” malambing na aniya sa anak.
Umiling ito. Iniwasan ang tingin ng kanyang ama.
“What about Uncle Steve?” Napangiti si kuya Manuel ng itaas niya ang tingin sa akin.
“He’s one of the servants. So, dirty and poor. He doesn’t even have a shirt to put on in his sweaty body. Then. . . ”
Tumingala siya para tingnan ako. And those eyes. Lumamlam ang mga mata ko. She’s so cute and adorable. Limang taon palang ito yet nakukuha na niya lahat ng loob ng mga taong mapalapit sa kanya. Even me. Hindi ko alam na I’am fond of kids.
May mga nakakabata naman akong mga pinsan and si Georgina na maraming pamangkin pero lahat ng mga iyon pinakikisamahan ko lang. Naiirita ako sa mga bata. Ang kukulit at ang iingay. Pero bakit ang batang ito gustong-gusto kong makita lagi?
Naghintay ako sa dahilan na sasabihin niya. “He took my prince charming away.” malungkot na aniya. Tumawa kami ng kanyang ama sa kanyang sinabi.
Oh, Baby Girl! Ako lang kasi ang prince charming mo. . .
What the!?
Napakurapkurap ako, inabot ang kape. Gusto kong kutusan ang sarili sa naisip. She’s just a f*****g child!
“Uncle Steve, pwede mo naman akong iwan dito. Manunuod lang po kami ng sine ng mga friends ko.” Nilingon ko ang mga kaibigan niya sa kanyang likuran.
Nandito kami sa parking lot ng isang mall. I suggest na ako na lang ang susundo sa kanya dahil may surprise ako para sa kanya. But suddenly her friends came and asked her to joint them.
Huminga ako ng malalim. “Okay, just call me. Update me. Maliwanag ba, Lianne?” Pagbalik ng tingin ko sa kanya, nakakagat labi ito at nakatingin sa akin. s**t!
“Opo, Uncle Steve!” Nagulat ako sa biglaang kilos nito. Patalon niya akong dinamba at niyakap ang dalawang kamay nito sa leeg ko. “You’re the best talaga, Uncle Steve! I love you.” saad nito na nagpahinto sa akin.
I love you too, Lianne.
Fifteen na siya at nasa high shool. Proud na proud ako sa kung ano siya ngayon. Honor student, president ng kanilang club, isang scholar at higit sa lahat, mabait na bata.
Ako pa rin ang madalas niyang nakakasama. Her babysitter mula noon. Pero Damn! She’s not a baby anymore. Dalaga na siya at— ubod ng ganda.
Hindi ko alam kung kailan ko naramdam ito. Kahit anong iwas ko. Kahit na anong gawin kong ibaling sa ibang babae ang nararamdaman ko, hindi ito mawala. Hindi ko mapigilan.
I tried. Mula noon, hanggang ngayon. Hindi ko alam kung ano ang kakahinatnan ng nararamdaman ko. But I’m willing to take good care of her kahit na para sa kanya isang lang akong Uncle niya.
Kulang na lang mapatay ko na si Kuya Manuel dahil sa ginawa niya. Ang gago! Pinatulan ang sekretarya ng kasosyo nito. At ngayon, lubog na lubog sa utang, ang gago! Pinaghahanap siya ng mga armadong mga lalaking iyon. Worse, dinamay pa ang kanyang mag-ina. Hindi pa ba siya nasiyahan sa ginawa niya sa kanyang asawa? How about Lianne? Paano ang kinabukasan niya? Paano na ang pamilyang akala niya perpekto?
Binigyan ko ng isang malakas na suntok si Kuya Manuel. Wala akong pakialam kung mabungi man siya o isumpa ako. He deserved this. And I’m willing to volunteered to do it. Kinuwelyuhan ko siya. Sinandal sa pader ngunit sinipa nito ang tiyan ko dahilan para mapaatras ako. Ginawa niya itong pagkakataon para gantihan ako ng suntok.
Kapwa kami mga pagod, duguan at hinihingal. Pinunasan ko ang duguan labi ko. Nakahandusay siya ngayon sa sahig. Hawak ang kanyang tiyan. Namimilipit sa sakit mula sa natamong sipa ko.
Hindi na siya ang kuyang iniidulo ko. Hindi na siya ang kuyang sandalan ko sa lahat ng bagay. He’s wasted. Broke and Evil. Ibang iba na ang itsura niya. Pumayat ito, malayo sa dati nitong matipunong pangangatawan. Kalbo at halatang ‘di naliligo dahil sa ayos ng kanyang pananamit.
I hate it na nakita siya ni Lianne sa ganitong itsura. Nakita ko ang pangungulita sa kanyang mga mata. Pinaiyak niyang muli ang kawawang anak. Ang anak niyang. . .
“Hindi pa ba sapat ang mga binigay ko sa ‘yo? Magkano pa?”
Pinigilan kong hindi sumigaw. Nandito kami sa library ko sa bahay. Nasa taas lang sila Lianne at ang kanyang ina. Ayaw kong marinig niya ang pagpapatayan namin ng kanyang ama.
Nilakad ko ang table ko. Nilabas sa kaha ang perang kita ng shop ko ngayong araw. “Hundred thousand. Umalis ka na.” Agad niyang pinulot ang perang hinagis ko sa kanya. Hindi ko maatim na makita siyang ganito kauhaw sa salapi. Hundred thousand? Barya lang sa kanya iyon noon. Para siyang isang maamong hayop sa pera ngayon.
Kahit nahihirapan, umupo siya at pinagmasdan ang pera na kanyang naipon. “Ito lang?” Naningkit ang mga mata ko sa narinig mula sa kanya. Madahas niyang tinapon ito pabalik sa akin at mabangis akong tinignan.
“Akin na ang anak ko, Steven. She’s more than that.”
Tinawid ko ang pagitan naming dalawa at kinuwleyohan siya patayo.
“Anak mo na inabanduna mo dahil lang sa mga bisyo mo. Tingnan mo nga ang asawa mo? Ano ang binigay mo sa kanila ngayon? Nanganib ang buhay nila dahil sa ‘yo.” Nanggigigil na saad ko sa kanyang mukha. Ang kapal ng mukha niyang pumunta dito at sabihing kukunin niya ang anak niya sa akin.
“Tsk! Bakit kinama mo na rin ba ang asawa ko? Bakit ganyan ka magsalita?”
Muli ko siyang sinuntok. Napadama siya. Dumura ng dugo sa sahig. Namaywang ako. Pilit pinapalma ang sarili.
“Magkano ang kailangan mo para iwanan mo na ang mag-ina mo sa akin?”
“Tsk! Come on, Steve. Anak ko ang kailangan ko. Sa ‘yo na si Luisa. Bed her, or. . . whatever you want. Sa akin na ang anak ko!”
Peke akong tumawa. Tinignan siya ng masama. “Hindi. Hindi mo sila makukuha sa akin. Hindi mo sila madadamay sa buhay na pinili mo kuya Manuel. Hindi!”
Sisiguraduhin ko iyan.
Tumawa siya ng mala-demonyo. Hindi ko maintindihan bakit iyon ang naisip niyang paraan. Sa dami na nang ibinigay ko sa kanyang tulong at pag-asa, ito pa rin ang napuntahan nang lahat ng iyon.
“Mapapabuti ang buhay niya kung sasama siya sa akin. Doon, mababalik ko ang buhay na meron kami dati. Hindi siya maghihirap. Hindi na niya iisipin ang mga problemang. . .”
Naiiling na binato ko sa kanya ang mga bagay na malapit sa akin. Naglikha iyon ng malakas na lagapak sa sahig.
“I’ll give you the money you want. Isasalba ko ang mga negosyo mo para sa mag-ina mo. Is 10 million is enough?”
“At anong kapalit? Tsk! Million? Bakit? Ganoon mo na ba kamahal ang asawa ko para bilhin sila sa akin?”
“Ibibigay ko sa ‘yo ang pera. Basta lalayuan mo lang ang mag-ina mo. Huwag ka nang magpapakita sa kanila kahit anino mo man lang. Ako na ang bahala sa lahat. Ako na ang bahala kay Lianne, she’s mine and she will be my wife. Not that f*****g hoodlum!”