Prolog
"Ben seni kardeşimden iyi sikerim buna şüphen olmasın!"
Korkuyla titredi karşısında. Daha bir aylık evli olduğu sevdiği adam öldürüldü ve onun kardeşiyle evlenmek zorunda bırakıldı. Üstelik kardeşi zalim, ve kendi öz kardeşinden nefret ediyordu. Nefretini çıkarmak için de bu evliliği seve seve kabul etti.
Ölen kardeşinden intikam almak için, onun karısını silmeyi kendine borç bildi. Üstelik bir zamanlar yengesi olan kadın şimdi pek güzeldi. Daha da olgunlaşmıştı görmeyeli.
Tam onun ağzına layıktı.
"Ağam ne dersin sen? Ben kardeşinin karısıyım! O senin kardeşini benim ise sevdiğim adam! Daha yedisi bile çıkmadan neler dersin öyle?"
Gözlerinden yaşlar süzülürken kendini nasıl savunacağını ve nasıl anlatacağını bile bilmiyordu. Korkudan bedeni titredi.
"Sikimde mi lan? Onun karısı olduğun için zaten böyle konuşuyorum yat kalk dua et! Çünkü hayatımı sikip atan, sevdiğim kadının ölümüne sebep olan tam olarak kardeşimdi! Kendi eden kendi bulur senden benden bulacaksın nasibini. Şimdi konuşmayıp bırak da çıkar şu üstündeki paçavrayı. Sikilmek nasıl oluyor göstereceğim sana!"
Korku, endişe, tedirginlik hepsi kanına karıştı Zühre'nin. Canı yanıyordu çünkü sevdiği adam öleli daha 2 gün olmuştu. Evlendikten sonra çok değişmişti kocası ama yine de o bir ay öncesine kadar onu deli gibi seven adamdı. Şimdi ne yapacaktı?
"Çıkar demedim mi lan sana?" diye bağırdıktan sonra yeni kocası hemen dibinde bitti ve tek bir hareketle elbiseyi yırtıp düğmelerin etrafa dağılmasını sağladı. Şimdi iri göğüsleri olduğu gibi onun karşısındaydı.