Korsan ve Kraliçe

Bölüm 8- Hoş Geldin Ritüeli

Meltem, villanın ağır kapısından içeri adım attığında ilk dikkatini çeken şey loş ışıklar oldu. Koridorun gölgelerinde, ellerinde tuhaf aksesuarlar taşıyan gençler birden etrafını sardı. Sanki korsan filmi setinden kaçıp buraya sığınmış gibiydiler. Yüzlerindeki abartılı ciddiyet ise manzarayı daha da gülünç hale getiriyordu.

Arka tarafta, kollarını göğsünde kavuşturmuş Altan onları izliyordu. Dudaklarının kenarında hafif bir kıvrım vardı; “birazdan kahkahaya boğulacağım” diye bağıran bir gülümseme…

Öne çıkan kara yağız bir delikanlı paslı bir kepçeyi havaya kaldırıp bağırdı:

— “Dur bakalım! Bu villaya öyle elini kolunu sallayarak giremezsin. Önce korsan yeminini edeceksin!”

Arkasında duran başka bir çocuk telefonundan film müziği açmaya uğraşıyordu. Derken salon dramatik melodilerle doldu.

— “Tek ayağının üstünde zıplayıp ‘Ben denizlerin kraliçesi Meltem!’ diye bağırmadan geçemezsin,” diye ekledi.

Meltem şaşkınlıkla etrafa baktı. Altan meltemin yüz ifadesini görünce, gülmemek için yüzünü başka yana çevirdi. Bir anlık tereddüdün ardından Meltem saçlarını savurup dramatik bir ses tonuyla haykırdı:

— “Ben denizlerin kraliçesi Meltem! Korsan yeminini ediyorum!”

Kepçeli çocuk saygıyla başını eğip kenara çekildi. Arkasındaki esmer delikanlı elini göğsüne götürerek:

— “Ben Anahtar,” dedi.

Hemen yanında duran, daha neşeli görüneni ise elini uzatarak:

— “Ben Gözcü.”

Sıra sarışın, beyaz tenli, ince yapılı bir gence geldi. Elinde buruşturulmuş bir kâğıt vardı. Gözlerini kısıp ciddi bir tonla sordu:

— “Şifre sorusu: Eğer Altan bir balık olsaydı, hangi tavadaydı?”

Meltem gözlerini Altan’a çevirip alaycı bir bakış gönderdi, sonra dudaklarında ince bir gülümsemeyle cevap verdi:

— “Ama tavada değil… ızgarada pişiririm bu balığı!”

Bu cevabın ardından Tayfa kahkahayı bastı. Çocuk reverans yapıp kenara çekilirken köşeden kısık bir ses geldi:

— “Ben Sessiz…”

Son olarak uzun boylu, yakışıklı bir genç öne çıktı. Diz çöküp eline süpürge sapını aldı. Suratındaki ciddi ifade Meltem’in gülmesine sebep oldu.

— “Kutsal süpürgeye dokunmadan bu kapıdan geçemezsin!”

Meltem teatral bir hareketle eğildi, süpürgeye selam verdi:

— “Ey kutsal süpürge, bana geçiş hakkı ver!”

O anda salon kahkahalarla doldu . Birkaç saniye sonra hep bir ağızdan tempo tutarak bağırdılar:

— “Kraliçe hoş geldiiiiinnn!”

— “Yeter artık çocuklar, kız daha kaçmadıysa şanslıyız,” dedi.

Meltem oyunbaz bir gülümsemeyle eğilerek selam verdi:

— “Teşekkür ederim tebaam! Kraliçeniz olarak ilk emrim… Bu saçmalıklara devam edin!”

— “Emredersin Kraliçem!” diye haykırdı Tayfa hep bir ağızdan.

Kahkahalar yavaşça dinerken Meltem’in gözleri gençlerin üzerinde dolaştı. Her birinde ayrı bir enerji, ayrı bir hikâye gizliydi. Bu absürt eğlencenin ardında nasıl bir hayat saklıydı?

Altan, gözlerinde gururla gençlere baktı. Ellerini birbirine vurup:

— “Tamamdır, iş başı!” dedi.

Meltem’i peşine takarak geniş salona yöneldi. Oval biçimde dizilmiş beş masa vardı. Her birinin üzerinde bilgisayarlar, kablolar ve türlü aksesuarlar… Ama içlerinden biri boştu; sanki Meltem’i bekliyordu.

— “Ne bu şimdi?” dedi Meltem şaşkınlıkla. “Korsanlıktan vaz mı geçtiniz? Bu ne böyle… Yuvarlak Masa Şövalyeleri mi?”

Meltem ise ağzından çıkan sözü fark edince kıpkırmızı oldu.

— “Hadi bakalım, işimize koyulalım,” dedi Altan, gülümsemesini saklamadan.

Meltem boş masaya oturdu. Ekranda akıp giden semboller, rakamlar ve harfler bir şifreleme gibiydi. Yanına yaklaşan Gözcü kulağına fısıldadı:

— “İlk görevini başarırsan artık bizdensin.”

Anahtar ciddi bir ifadeyle ekledi:

— “Bu kodu çözmelisin. Düşman mesajı olabilir.”

Sessiz, buruşturulmuş bir kâğıt uzattı. Üzerinde yalnızca tek bir cümle yazıyordu: “Sakın açlıkla savaşılmaz.”

Meltem ekrana baktı, karmaşık satırlar arasında gezinirken birden tuhaf bir detay fark etti: “margherita_12, sucuk_extra, large_size.”

Gözleri büyüdü, ardından kahkahaya boğuldu.

— “Bu… pizza siparişi mi?!”

Tüm Tayfa kahkahayı bastı. Gözcü elini şaklattı:

— “Görev başarıyla tamamlandı!”

Altan ona bakıp:

— “Tebrikler Kraliçe. İlk görevini geçtin… Karnımızı kurtardın,” dedi.

Meltem içten içe fark etti ki: Bu evde yalnızca ciddi işler değil, dostluk, kahkaha ve çılgınlık da vardı.