บทที่ 5 เมียหรือแรด..3
1150 Words
“เผื่อแกหายตัวไปไง ฉันจะได้สงสัยสามีแกเป็นคนแรก เพราะจากที่แกเล่ามา เขาอาจจะอุ้มฆ่าแกเหมือนในหนังก็ได้”
“ก็จริง”สิริมนตราคิดตามที่กีรตาพูด มันก็จริงอย่างที่เพื่อนเธอว่าถ้าเธอทำไรไม่ถูกใจเขาก็อาจเป็นได้ที่เธอจะโดนเหมือนที่เพื่อนเธอบอกโดนอุ้ม
“งั้นพรุ่งนี้พวกเราจะไปบ้านแกแล้วกัน”
“แกไปบ้านข้างๆได้เลย ฉันต้องย้ายไปอยู่ที่นั่น”
“โอ้ย ปวดหัว”สิริมนตราตะโกนเสียงดังด้วยความที่เธอคิดไม่ตกเรื่องที่ไอ้ปีศาจพูดเมื่อตอนเย็น มันทำให้เธอประสาทจะกิน
“ใจเย็นนะ ยังไงแกก็เป็นเมียเขาแล้ว แกไม่ลองเปิดใจให้เขาหน่อยละ”
“พอ แค่แกพูดฉันก็ขนลุก ให้ฉันเปิดใจรักมัน แกฆ่าฉันให้ตายตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่า”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ขนาดนั้นเลยเหรอ เขาอาจจะแซ่บ
ก็ได้น๊า”
“ไม่รู้แล้ว เลิกพูดๆ”
“ไปเต้นกันดีกว่า”กีรตาชวนคนเมาให้ออกไปเต้นเป็นเพื่อนตน
“ไม่เอาไม่มีอารมณ์”สิริมนตราบอกขึ้นด้วยความเบื่อหน่าย วันนี้เธอไม่มีอารมณ์จะทำอะไรทั้งนั้น เธออยากจะดื่มให้มันหลับไปเลย เผื่อพรุ่งนี้เธอตื่นขึ้นมาเรื่องทั้งหมดอาจจะเป็นแค่ฝันร้ายก็ได้
“อย่ามาทำหน้าเซ็งนะแก มาเหอะเต้นกัน”
สิริมนตราจำใจต้องลุกขึ้นจากเก้าอี้ตามแรงดึงของกีรตา ถึงแม้เธอจะไม่อยากทำอะไรแค่ไหน แต่เธอก็ไม่อยากให้เพื่อนไม่สบายใจไปกับเธอด้วย
“เห็นไหมล่ะสนุกออก อย่าเครียดไปเลยมันอาจจะไม่มีอะไรเลวร้ายก็ได้”
“ใช่ เขาอาจจะหลงรักแกก็ได้ แกออกจะน่ารัก สวย แถมเก่งงานบ้านงานเรือนอีก หญิงไทยขนาดนี้จะหาได้จากที่ไหนอีก”พิมพ์ดาวเสริมคำพูดของกีรตาเธอไม่อยากให้เพื่อนคิดมากไป เธออาจจะคิดไปเองก็ได้ว่าชีวิตคู่มันเลวร้าย ของอย่านี้ไม่ลองก็ไม่รู้
สิริมนตราปล่อยอารมณ์ไปตามจังหวะของเพลง ก็คงอย่างที่เพื่อนเธอว่า เธออาจจะคิดเองว่าหลังจากนี้ชีวิตเธอมันจะเลวร้าย แต่ให้ตายเถอะอีกใจนึ่งเธอก็อดคิดไม่ได้ปกติไอ้ปีศาจก็ร้ายกับเธออยู่แล้ว จะมาทำดีกับเธอเพราะเราจดทะเบียนกันเนี่ยนะคงเป็นไปไม่ได้ ปวดหัวชะมัด ไหนจะคำพูดตอนเย็นนั้นอีก ถ้ามันทำจริงขึ้นมาเธอจะทำยังไง
“ขอโทษนะครับ ขอไลน์หน่อยได้ไหมครับ”ระหว่างที่สิริมนตรากำลังเต้นพร้อมใช้ความคิดอยู่มีชายหนุ่มแปลกหน้าเดินเข้ามาโอบเอวบางของเธอไว้ เขากระซิบข้างหูเธออย่างแผ่วเบา ทำให้เธอตกใจ รีบหันตัวกลับไปหาชายหนุ่มแปลกหน้าแบบอัตโนมัติ ทำให้เธอและเขาหน้าแทบจะชนกัน แถมเธอยังจะเหยียบเท้าเขาเข้าไปเต็มๆ
“ขอโทษค่ะ คุณเจ็บไหมคะ”ด้วยความที่ข้างในนี้เสียงเพลงดังมาทำให้เธอกับชายหนุ่มแปลกหน้าต้องคุยกันแบบใกล้ๆ ส่งผลให้ตอนนี้คนที่ยืนมองเหตุการณ์ทั้งหมดจากชั้นสองของผับถึงกับหัวร้อนแบบบอกไม่ถูก
“หึ เพิ่งจดทะเบียนไปเมื่อเช้า กลางคืนก็แรดเลยเหรอ เธอนี่มันร้ายกว่าที่ฉันคิดจริงๆยัยหนู”
“มองอะไรอยู่วะ กูเห็นมึงยืนจ้องอยู่นานละ”เทวินที่เห็นคาร์ลอสยืนมองไปยังโซนด้านล่างของผับอยู่นานหลายนาทีเอ่ยถามขึ้น
“มองเมียแรดๆอยู่”
“ห๊ะ!!! เมีย” ความรู้สึกตกใจที่ไม่ต่างจากเหล่าเพื่อนสาวของสิริมนตราเมื่อครู่
“มึงไปมีเมียตั้งแต่ตอนไหน”ไอแวนเอ่ยถามขึ้น
“เมื่อเช้า”
“ไวขนาดนั้นเลย อะไรยังไงเล่าให้พวกกูฟังบ้างดิ”
“ว่าแต่ไหนวะเมียมึง ขอกูเห็นเป็นขวัญตาหน่อย”ชินรีบวิ่งมายืนข้างคาร์ลอสอย่างไวเขาหวังจะได้เห็นหญิงสาวที่ขึ้นชื่อว่าเมียของเพื่อน ตลอดเวลาที่รู้จักกันมาเขา
จำได้ว่าคาร์ลอสชอบเลี่ยงการจับคู่ของบิดามาตลอด รวมถึงอีกสามหนุ่มก็ไม่แพ้กันพวกเขารีบเดินมายืนข้างคาร์ลอสเพื่อมองลงไปด้านล่าง
“ไหนวะ คนไหน”ชินตื่นเต้นเขาอยากรู้เต็มที่แล้ว
“หรือว่า....”ธันวาที่เหมือนสังเกตเห็นสายตาของคาร์ลอสมองไปยังจุดที่ทุกคนต่างเฝ้ารอ เขาก็รู้ได้ในทันที ถึงแม้ว่าด้านล่างจะมีผู้คนอยู่เยอะก็ตาม
“ใครวะไอ้ธัน ชี้ให้พวกูดูด้วย”ธันวาชี้ไปยังหญิงสาวที่ยืนคุยอยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง
“ทำไมดูคุ้นๆจังวะ”ชินมองไปยังหญิงสาวด้านล่างเขารู้สึกคุ้นตากับเธอคนนั้น เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน
“ก็น้องน้ำมนต์ไง”ธันวาเสริมเมื่อเห็นว่าชินแสดงสีหน้าคิดไม่ออกว่าหญิงสาวคนนั้นคือใคร
“อะไร น้องน้ำมนต์ของกู กูว่าละ ทำไมถึงกันท่ากูจัง”ชินหันไปมองหน้าคาร์ลอสเขาคิดไม่ผิดจริงๆ ตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาเจอสิริมนตราแล้วคาร์ลอสมีพฤติกรรมแปลกๆเหมือนกันไม่ให้เขายุ่งกับเธอที่แท้ก็อย่างนี้นี่เอง
“มันไม่ใช่แบบที่มึงคิดไอ้ชิน”
“ไม่ใช่แบบที่กูคิด อย่าบอกนะว่ามึงทำน้องท้อง มึงนี่มันร้ายจริงๆ เลวได้ใจกูเลย”
“นี่มึงด่ากูเหรอ”
“กูเปล๊า”ชินตอบกลับเสียงสูง
“ถ้าไม่ใช่อย่างที่ไอ้ชินพูดแล้วมันยังไงวะ”
“พ่อกูอะดิ จัดฉากทำเหมือนว่ากูกับยัยหนูมีอะไรกัน บังคับให้เราจดทะเบียนกันเมื่อเช้า”
“พ่อมึงมีความพยายามเนอะ”
“กูเห็นมึงหนีมาได้ตั้งหลายครั้งทำไมครั้งนี้มึงยอมวะ”
“พ่อกูกับพ่อยัยหนูเป็นเพื่อนกันมันทำให้กูปฏิเสธลำบาก แถมยังจะให้ยัยหนูเป็นไม่กันหมาให้กู”
“เรื่องนาตาลีละสิ กูได้ข่าวว่าเธอจะมาเมืองไทย คงไม่ได้ตั้งใจจะตามมึงมาหรอกนะ”
“กูก็ไม่รู้ ก็อาจเป็นได้”คาร์ลอสพูดจบเขาลุกขึ้นจากที่นั่งเดินตรงไปด้านล่าง
“มึงไปไหนนะไอ้คาลส์”เทวินตะโกนถาม
“ห้องน้ำ”คาร์ลอสตะโกนตอบกลับมา
“ด้านบนก็มีป่าวว่ะ มึงจะไปด้านล่างที่คนเยอะทำไม”
“มึงก็ไปห้ามมัน มันไม่ได้อยากไปห้องน้ำสักหน่อยดูหน้ามันสิ”ทุกคนมองหน้ากันเป็นอันเข้าใจกันอย่างลึกซึ้งโดยไม่ต้องพูด
- Writer
