สามีคนนี้ที่ไม่ได้ขอ

บทที่ 5 เมียหรือแรด..4

“ว่าไงครับคนสวย พี่ขอไลน์ได้รึเปล่า”หนุ่มคนเดิมที่ยังไม่เลิกวอแวเริ่มทำให้สิริมนตราชักรำคาญ ขอไลน์อย่างเดียวไม่ว่านี่เขาคอยแต่จะเอาตัวเองเข้ามาแนบชิดกับเธอ

“ไม่ได้หรอกค่ะ มีผัวแล้ว”เธอเอ่ยบอกไปอย่างรำคาญ

“พี่รอตอนผัวเผลอก็ได้ครับ”

“อย่าดีกว่า พอดีผัวดุเหมือนหมา พี่อย่าเอาชีวิตมาทิ้งเลย”เธอยังคงบอกเขาต่อพร้อมกับแกะมือที่พยายามจับดึงสะโพกเธอให้เข้าไปแนบชิดกับตัวของเขา

“อย่ามาขู่พี่เลย ถ้ามีผัวจริงสายขนาดนี้คงไม่มาคนเดียวหรอก”แค่พูดไม่พอมันกลับกระชากเธอให้เข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของมัน ความเมาที่มีมากเกินไปจึงทำให้เธอทรงตัวไม่อยู่

“ปล่อยฉัน”เธอกระทืบเท้ามันให้ปล่อยแต่ดันพลาดทำให้มันรัดเธอแน่นขึ้นไปอีก หันไปมองหาเพื่อนๆให้ช่วย เธอก็เห็นว่าเพื่อนของเธอโดนกันไม่ให้สามารถเข้าถึงตัวเธอได้ ไอ้บ้านี่มันเป็นใครกัน

“ไม่ปล่อย”

“แต่มึงต้องปล่อยเมียกู ถ้ามึงยังอยากมีชีวิตออกไปจากที่นี่”เสียงอำมหิตที่ดังขึ้นด้านหลังจ้องหญิงสาวทำให้ทุกคนต่างหันไปมอง

“อะ ไอ้ปีศาจ”สิริมนตราจ้องหน้าเทวดาที่มาโปรดเธอ ไม่สิ นี่มันปีศาจชัดๆดูสายตาคมที่มองมานั่นสิ

“ไม่ปล่อยกูจะเชื่อได้ไงว่านี่เมียมึง ถ้าอยากได้ก็ไปหาคนอื่นไป คนนี้กูจะเอา”พูดจบมันรัดเธอเข้าวงแขนแน่นกว่าเดิม

“โอ้ยยย ผัวขาช่วยเมียด้วย ไอ้บ้านี่มันรัดเมียจนเมียเจ็บหมดแล้ว”เหล้าที่ดื่มเข้าไปเยอะทำให้สติที่มีไม่เต็มร้อย คำพูดที่ออกมาจากปากจึงไม่ได้ผ่านการกลั่นกรอง ทำให้เธอพูดในสิ่งที่ไม่เคยคิดว่าชาตินี้จะพูดกับคนตรงหน้าได้

คาร์ลอสดึงตัวเมียเจ้าปัญหาออกมาอย่างแรงจนหญิงสาวเซเข้ามาปะทะอกเขาอย่างแรง เมื่อสิริมนตราหลุดออกมาอยู่กับคนที่เธอไว้ใจ อย่างน้อยก็ไว้ใจกว่าไอ้คนที่มันลวนลามเธอ แขนเรียวจึงยกขึ้นคล้องคอเขาไว้เพื่อไม่ให้ตัวเองลงไปกองอยู่กับพื้น

“มึง....”เมื่อคาร์ลอสดึงหญิงสาวออกไปทำให้คนที่คิดอยากได้เธอหัวร้อนปรี่เข้ามาง้างหมัด เพื่อที่จะต่อยเขา แต่ก็ยังช้ากว่าคนที่ยืนโอบเธออยู่เขายกเท้าขึ้นถีบมันอย่างไวก่อนที่มันจะเข้ามาถึงตัวเขา การ์ดที่เฝ้าดูเหตุการณ์อยู่ปรี่เข้ามาจับตัวชายหนุ่มที่กำลังจะก่อเรื่องไว้ ด้วยรู้ดีว่าคาร์ลอสเพื่อนของเจ้านายเขานั้นไม่ใช่คนจิตใจดี

“เอามันโยนออกไป ก่อนที่กูจะกระทืบมันไส้แตก”คาร์ลอสเอ่ยบอกการ์ดด้วยน้ำเสียงโหดเหี้ยม เมื่อทุกอย่างสงบลงแล้ว เขาจึงหันมาจัดการตัวปัญหาในอ้อมแขนต่อ

“คิดว่ามีผัวแล้วจะทำตัวแรดยังไงก็ได้รึไง”เขาจับแขนหญิงสาวออกมาอย่างแรงก่อนจะก้มลงไปถามเธอเสียงเข้ม

“เอ่อ คุณคะ ปล่อยเพื่อนฉันก่อนได้ไหมคะ”กีรตาและอีกสองสาวเดินเข้ามาห้ามหวังจะช่วยเพื่อนของตน

“ผมคงปล่อยให้เมียผมไปแรดต่อไม่ได้แล้วแหละครับ”เขาตวัดสายตาไปตอบเพื่อนของเธอที่เดินเข้ามา

“คุณเป็นสามีน้ำมนต์เหรอคะ”นภัสสรเอ่ยถามด้วยความสุภาพ

“ใช่ ขอพาเมียกลับก่อนนะครับ”ตอบเสร็จเขากำลังจะพาเธอออกไปแต่หญิงสาวเจ้าปัญหากลับไม่ยอมไปง่ายๆ

“ปล่อยน้าา ฉันจะไปเต้นต่อ”สิริมนตราขัดขืนไม่ยอมเดินตามที่เขาจูง

“ไม่ กลับบ้..โอ๊ย”พูดไม่ทันจบประโยคคาร์ลอสก็ต้องร้องออกมาเสียงหลงเพราะโดนฝ่ามือนุ่มของสิริมนตราตบเข้าที่ปากอย่างจัง

“ยัยหนูบ้า เธอ”เขามองสิริมนตราอย่างคาดโทษ

“ฉันไม่ได้ขอให้นายมาเป็นผัวฉันเพราะฉะนั้นอย่ามาบังคับฉัน ถ้าตบแล้วยังไม่หยุดบังคับคราวนี้ฉันจะจูบปิดปากนายซะ เคยได้ยินไหมตบจูบอะ”ตอนนี้ความเมาทำลายความกลัวของเธอไปจนหมดสิ้นแล้ว

“กลับ ถ้าไม่ยอมกลับฉันจะฟ้องพ่อเธอ”ด้วยเขารู้ดีว่าหญิงสาวนั้นกลัวบิดาของเธอดุขนาดไหน

“นายคิดจะฟ้องพ่อฉันเหรอ นี่แหนะ นี่แหนะ”ในเมื่อเขาคิดจะฟ้องพ่อเธอก็จะตบปากเขาให้แตก แต่แค่นั้นเขาคงไม่กลัวเธอจึงทั้งตบแล้วก็จูบปากมันซะเลยมันจะได้ไม่กล้าฟ้องพ่อ

คิดได้ดังนั้นคนที่เมาอยู่จึงจับหน้าของคนตัวสูงไว้แล้วดึงลงมาประกบปากนุ่มของเธอเข้ากับปากช่างฟ้องของเขาซะ คาร์ลอสที่ไม่คิดว่าตัวเองจะโดนจูบกะทันหันยืนอึ้งให้คนขี้เมากดจูบแนบไว้อยู่อย่างนั้น แต่ผ่านไปเพียงครู่เดียวปากที่เคยแนบอยู่เฉยๆกลับอ้าแล้วกัดริมฝีปากล่างของเขาอย่างแรงจนเขาต้องดึงหน้าออกมา

“โอ้ยยย มันจะมากไปแล้วนะ”พูดจบเขาจับหน้าของเธอไว้มั่นแล้วก้มลงไปกดจูบหนักๆลงบนริมฝีปากอิ่ม เขาบดขยี้ริมฝีปากของเธอด้วยความรุนแรงจนเธอต้องร้องประท้วงออกมา เขาอาศัยจังหวะที่เธอเผยอปากสอดลิ้นอุ่นเข้าไปชิมรสชาติในโพรงปกนุ่ม ความหวานที่ผสมกับกลิ่นเหล้าที่หญิงสาวดื่มเข้าไปทำให้คาร์ลอสหลงมัวเมาในรสจูบของเธอ ลิ้นอุ่นไล่ต้อนลิ้นนุ่มที่คอยจะหลบหนีเขาตลอดเวลา เขาทั้งดูดทั้งดึงตวัดพัวพันลิ้นของเธออย่างเอาแต่ใจ มือหนากอดรัดร่างน้อยให้เข้ามาแนบชิดอกแกร่งของเขามากขึ้น จูบอันดุดันร้อนแรงที่สิริมนตราได้รับเริ่มทำให้เธอหายใจไม่ออกจนต้องทุบอกแกร่งของเขารัวๆ

“กลับบ้าน”คาร์ลอสยอมถอนจูบออกจากปากของเธอ เขาอุ้มหญิงสาวขึ้นไปแบกไว้บนบ่าแล้วพาเดินออกไปจากผับโดยไม่สนใจสายตาหลายคู่ที่มองมา

“ผัวไอ้น้ำมนต์อย่างโหด”กีรตาเอ่ยออกมาพร้อมกับสายตาที่กลัวแทนเพื่อนที่โดนอุ้มออกไป

“กร้าวใจดีออก ผู้ชายแบดๆ น้ำมนต์มันโชคดีเป็นบ้าเลยได้ผู้ชายร้อนแรงอย่างนั้นเป็นผัว ไม่ได้การละฉันอิจฉาต้องรีบหาผัวบ้างแล้ว”พิมพ์ดาวบอกอย่างอารมณ์ดี

“เอ่อ หนูนิดว่าเราควรเป็นห่วงน้ำมนต์ไหม”

“จะไปเป็นห่วงมันทำไมหนูนิด นั่นผัวมันนะไม่ต้องไปห่วงมันหรอก ไปๆเรากลับกันดีกว่าพรุ่งนี้ค่อยไปดูศพไอ้น้ำมนต์มัน ฮ่า ฮ่า ฮ่า”พิมพ์ดาวพูดจบทั้งสามจึงชวนกันกลับบ้าน