บทที่ 1ปีศาจร้ายที่ยิ่งใหญ่กว่าเดิม..1
1061 Words
บทที่ 1ปีศาจร้ายที่ยิ่งใหญ่กว่าเดิม
บ้านสองชั้นหลังใหญ่ที่ไม่มีคนอยู่มานาน วันนี้กลับมีรถสีดำหลายคันแล่นเข้าสู่รั้วของบ้านหลังนั้น มีรถหรูอย่าง Lamborghini Huracan ขับอยู่ตรงกลาง หญิงสาวยืนมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ภายในรั้วบ้านของตนอย่างสงสัยใคร่รู้
“ลุงมาคัสขายบ้านแล้วเหรอ แล้วใครย้ายมาอยู่ข้างบ้านเราเนี่ย”
“อะไรจะขนาดนั้น อย่างกับนายกรัฐมนตรีต้องมีรถนำหน้าตามหลัง”
“ไปแอบดูหน่อยดีกว่า”
ด้วยความสงสัยสิริมนตราจึงไปแอบสังเกตการณ์อยู่ที่พุ่มไม้ที่ปลูกเป็นแนวยาวใช้แทนรั้วเพื่อแบ่งกั้นอาณาเขตของบ้านทั้งสองหลัง หญิงสาวแอบคิดในใจว่าเจ้าของบ้านคนใหม่คงจะเป็นคนรวยหรือไม่ก็บุคคลผู้มีอำนาจ ดูจากบอดี้การ์ดที่ยืนเฝ้าอยู่หลายสิบคนก็น่าจะบ่งบอกได้แล้ว ใบหน้าของทุกคนนั้นทั้งเข้มและโหด พวกเขาไม่รู้จักรอยยิ้มกันบ้างเลยรึไง ทันใดนั้นก็มีผู้ชายคนหนึ่งเปิดประตู Lamborghini ลงมา
“คุณพระ” น้ำมนต์ถึงขั้นอุทานออกมาด้วยความตกใจ นั้นมนุษย์หรือเทพบุตรอะไรจะหล่อปานนั้น เธอจ้องมองชายหนุ่มรูปงามที่ก้าวลงมาจากรถอย่างตกตะลึงในความหล่อของเขาเมื่อเธอจ้องไปสักพักก็ต้องตกใจมากกว่าเดิม
“นั้นมันไอ้ปีศาจข้างบ้านหนิ สงสัยตาฉันคงจะเสียถึงได้เห็นคนพรรค์นั้นนั้นเป็นเทพบุตร”ระหว่างที่เธอบ่นอุบกับตัวเองอยู่นั้นกลับมีบอดี้การ์ดคนหนึ่งเห็นเธอเข้าให้แล้ว
“นั้นใครนะ”
“ฉิบหายละ”เธอกำลังจะลุกออกจากตรงนั้นแต่ไม่ทันการณ์ บอดี้การ์ดคนดังกล่าวเดินเข้ามาประชิดตัวเธอแล้ว จะมาไวอะไรขนาดนั้นพ่อคุณ
“เธอเป็นใคร มาทำอะไรอยู่ตรงนี้”บอดี้การ์ดคนนั้นถามเธอด้วยเสียงเข้มน่ากลัวเขาจับแขนเธอไว้แน่น
“มีอะไรทิม”เสียงตะโกนที่ดังมาจากด้านหลังในระยะประชิดบ่งบอกได้ว่าคนๆนั้นกำลังเดินเข้าใกล้มาแล้ว ไม่ได้ เธอจะให้ไอ้ปีศาจนั้นเห็นไม่ได้ว่าเธออยู่ตรงนี้ เธอไม่อยากเจอหน้ามัน
“มีผู้หญิงมาทำตัวลับๆล่อๆน่าสงสัยอยู่ตรงนี้ครับนาย”โอ๊ยไอ้บ้านี้ จะจับอะไรแน่นขนาดนี้ ไอ้ปีศาจมันกำลังเดินมาถึงตัวเธอแล้ว ปล่อยฉันสิ เธอคิดในใจพร้อมพยายามแกะมือนั้นออกจากข้อมือเธอ
“หึ”เขาเดินมาหยุดตรงหน้าเธอแล้วยกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้ม แต่หน้าเขามันโหดเกินจะมีใบหน้ายิ้มนั้นได้ มันออกจะน่ากลัวมากกว่า
“ก็นึกว่าใคร ปล่อยเธอ”บอดี้การ์ดคนนั้นปล่อยมือเธอทันทีที่ได้รับคำสั่ง
“มาแอบทำอะไรที่บ้านฉันยัยหนูข้างบ้าน”ยัยหนูข้างบ้าน ฉันก็มีชื่อนะย่ะ แค่อ้าปากพูดก็กวนประสาทกันซะละไหนจะหน้าตากวนบาทาของเขาอีก เธอละอยากเดินไปให้พ้นจากตรงนี้ซะเดี๋ยวนั้นเลย
“ฉันเปล่าทำอะไรสักหน่อย ไปละ”เธอเอ่ยบอกเขาแล้วรีบหันหลังเดินเข้ากลับไปบ้านตนเองทันที เธอก็หลงนึกว่าจะมีเพื่อนบ้านคนใหม่ทีดีกว่าเขา ไหงกลายเป็นเขาไปได้
“มีคนย้ายมาอยู่ข้างบ้านเราเหรอยัยหนู พ่อได้ยินเสียงรถหลายคัน”
“จะใครซะอีกละพ่อ ไอ้ปีศาจคนเดิมนั่นแหละ วันก่อนพ่อไม่น่าไปพูดถึงมันเลย”
“นี่ครอบครัวมาคัสกลับมาอยู่ข้างบ้านเราแล้วเหรอ พ่อต้องไปทักทายหน่อยแล้ว”
“ไม่ต้องหรอกพ่อ ลุงมาคัส ไม่ได้มาด้วยมาแต่ไอ้ปีศาจ”
“เรียกพี่เขาให้ดีหน่อยสิยัยหนู พี่เขาก็มีชื่อนะ”
“ไม่อะพ่อ คนพรรค์นั้นนั้นเหมาะกับชื่อนี้สุดละ” ที่เธอเจอเมื่อกี้ก็ใช่ว่าจะต่างไปจากเดิมเขาก็ยังเป็นเขา
บ้านคาร์ลอส
“จะว่าไปยัยหนูข้างบ้านโตเป็นสาวแล้วสวยขึ้นเยอะเลยแฮะ”คาร์ลอสพูดพลางเดินเข้าไปในบ้าน
“นายครับวันนี้นายจะพักหรือเข้าไปที่บริษัทครับ”มาตินลูกน้องคนสนิทเรียกได้ว่าเป็นมือขวาของเขาเลยก็ว่าได้ เอ่ยถามเขาทันทีที่เข้าเข้ามาในบ้าน
“กูว่าจะพักก่อน”เขาบอกลูกน้องก่อนจะเดินขึ้นไปยังห้องนอนบนชั้นสองเพื่อพักผ่อน วันนี้เขาเหนื่อยมาก กว่าจะนั่งเครื่องกลับมาถึงเมืองไทยกินเวลาไปหลายชั่วโมงไหนจะที่เขาเร่งเคลียร์งานติดต่อกันมาสามวัน
ทำให้เขาเพลียจนหลับไปหลายชั่วโมงตื่นอีกทีก็เช้าวันถัดไป ความเหนื่อยล้าทำให้เมื่อคืนเขาหลับสนิท ไม่คิดว่าจะหลับลึกและนานขนาดนี้ ชายหนุ่มอาบน้ำแต่งตัวเพื่อเตรียมตัวไปทำงาน คาร์ลอสเดินลงมาด้านล่างพบกับสองคนสนิทที่ยืนรอเขาอยู่แล้ว มาตินและเวหามือขวาและมือซ้ายของเขาที่อยู่กับเขามาตั้งแต่พ่อพาเขากลับอิตาลีทำให้เขาสนิทกับสองคนนี้มาก
“หาแม่บ้านด้วยนะ”
“ครับนาย ผมติดประกาศที่หน้าบ้านแล้ว”
“เลือกดีๆละอย่าเอาคนที่ชอบสอดรู้สอดเห็นมากูไม่ชอบ”
“ครับนาย”
รถหรูแล่นออกจากบ้านเพื่อพาเจ้านายเข้าบริษัทหลังจากที่เขาเลือกที่จะกลับมาเปิดบริษัทชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ที่เมืองไทยเพื่อเป็นศูนย์กลางแห่งเอเชีย ส่วนอีกงานหนึ่งที่ทำให้เขาต้องกลับไทยคือการค้าอาวุธ การมาเปิดธุรกิจในเมืองไทยของเขาเป็นการมาเปิดอาณาเขตใหม่ที่ยิ่งใหญ่กว่าเดิม
ลูกน้องคนสนิทเปิดประตูให้เขาลงจากรถ พนักงานต่างมารอต้อนรับ เมื่อเขาเดินผ่านทุกคนพร้อมใจก้มหัวให้เขา ใครจะกล้ามองหน้าเขากันละถึงเขาจะหล่อแต่ระดับความโหดที่ได้ยินต่อๆกันมานั้นแทบทำให้ทุกคนไม่อยากสบตาเขาเลย
- Writer
