*FROSTINE's POV*
DAHAN-DAHAN kong iminulat ang mga mata ko, kumunot ang aking noo dahil hindi pamilyar sa akin ang kwartong kinaroroonan ko.
Agad akong napabalikwas ng bangon, halos mapamura ako dahil kumirot ang tagiliran ko.
"Fúck!!" Tinignan ko ito, pero sunod-sunod akong napalunok nang mapagtantong iba na ang suot kong damit.
"Sinong nagpalita sa akin, bakit wala akong maalal?" Mahina kong tanong habang nakatingin sa loob kwarto.
Sinabunutan ko ang sarili ko, dahil siguradong magagalit na naman sila sa akin. I was really stupid at any time, I thought everything was fine but it wasn't.
"I'm worthless, ang daming namatay ng dahil sa akin!" Mariin kong sabi habang nakayuko. "Bakit ganito kahit anong pagpupurasige ko walang nangyayari. Ginagawa ko naman ng maayos ang mission na binib
