Episode : 2 คนละชั้น
1664 Words
ไฟ
ผมกำลังขับรถไปหาคุณอาที่บริษัท ผมเองก็ไม่รู้ว่าท่านมีธุระอะไรถึงเรียกผมมาด่วนแบบนี้ ที่จริงคุณอาให้ผมมาทำงานที่บริษัทด้วยแต่ผมไม่ชอบการถูกนินทาและหาว่าผมเป็นเด็กเส้นผมก็เลยปฏิเสธไป แต่ผมก็ทำงานที่อู่ของเพื่อนสนิทคุณอานั่นแหละครับแต่ที่อู่มันมีแค่คนระดับเดียวกับผมไง ผมไม่ชอบการแข่งขันชิงดีชิงเด่นกัน
“พี่พลอยผมมาหาคุณอาครับ”
ผมเดินมาหาพี่พลอยเลขาผมรู้จักกับทุกคนที่นี่เป็นอย่างดี
“หล่อขึ้นป่ะเนี่ยไฟ”พี่พลอยเอ่ยแซวผม
“เสียใจด้วยนะครับผมไม่ชอบคนมีแฟนแล้ว”
“ย่ะ ท่านประธานรออยู่ข้างใน”
ผมเดินเข้ามาในห้องก็เจอคุณอานั่งเคลียร์งานอยู่ มีเงินเยอะใช่ว่าจะสบายนะครับผมเห็นคุณอาทำงานหนักตลอด
“อ้าวไฟมาแล้วหรอ”คุณอาทักผม
“สวัสดีครับอาน็อต สวัสดีครับอาบัว”ผมยกมือไหว้คุณอาทั้งสอง
“ดีครับไฟ มานั่งกับอานี่มา”อาบัวเรียกผมไปนั่งที่โซฟา
“เป็นไงเราช่วงนี้ สบายดีมั้ย”อาน็อตถามผม อาน็อตเป็นคนที่ดุมากคนนึงเลยครับดุจนผมยังกลัว ส่วนอาบัวเป็นผู้หญิงที่ใจดีมากเรียบร้อยด้วย
“สบายดีครับ คุณอาให้ผมมามีอะไรหรือเปล่าครับ”
ผมถามออกไปก่อนที่อาน็อตจะเดินมานั่งตรงข้ามผม
“คือลูกสาวอากลับมาจากต่างประเทศแล้วและกำลังจะเข้ามหาลัย อาเลยอยากให้ไฟช่วยหน่อย”อาน็อตบอกผม
“ช่วยอะไรครับ”
“อาอยากให้ไฟช่วยไปรับลูกสาวอาทุกวันหลังเลิกเรียน เรื่องนี้อาคุยกับไอ้ไทยแล้วมันโอเค”
“แล้วทำไมต้องเป็นผมล่ะครับอา น้องอาจจะอยากไปไหนมาไหนด้วยตัวเองก็ได้”ผมบอกถึงผมจะไม่เคยเห็นหน้าแต่ถ้าเรื่องวีรกรรมความแสบของแฝดคู่นี้บอกเลยครับเกินบรรยายยิ่งแฝดคนน้องนี่อย่าได้พูดถึง
“เพราะคนอื่นไม่เหมาะ ไฟเหมาะสุดแล้วครับ”
อาบัวบอกผมแล้วยิ้มให้ ทำไมไม่ได้อาบัวมาเลยเรื่องความเรียบร้อย
“ผมไม่มีปัญหาอยู่แล้วครับแต่คนที่ผมต้องไปรับน่ะสิเขาจะมีปัญหากับผมหรือเปล่า”
“อาให้ไฟเป็นคนดูแลไฟมีสิทธิ์ทุกอย่าง ทำแทนอาได้เลย”
“ครับ แล้วน้องเขารู้หรือยังครับ”ผมถาม
“ยังเลยไฟ เพราะตอนนี้อาก็ยังไม่เจอหน้าลูกตัวเองเลยกลับจากเบลเยี่ยมแล้วยังไม่เข้าบ้านเลยไม่รู้ไปไหนเหมือนกัน”
อาบัวบอกผม
ฮันน่า
ตอนนี้ฉันกำลังจะเข้าไปพบคุณพ่อคุณแม่ก่อนจะโดนหมายหัวอีกรอบ ฉันผลักประตูห้องทำงานของพ่อทันทีก่อจะโดนสายตาของคนสามคนที่นั่งคุยกันอยู่มองฉันเป็นตาเดียว
“อุ่ย น่ามาผิดเวลา”ฉันบอกก่อนจะเดินย่องออกจากห้อง
“ไปไหนมาไม่ทราบครับคุณฮันน่า”เสียงนี้ที่คุ้ยเคย พ่อไงจะใครล่ะ
“แหะ ไปเที่ยวมาค่ะนี่ก็รีบมาหาเลยนะค่ะ สวัสดีค่ะพ่อ สวัสดีค่ะแม่ สวัสดีค่ะ...เฮ้ย”
ฉันตกใจเมื่อเห็นคนที่นั่งอยู่ ฉันจำพี่เขาได้พี่เขาเป็นลูกชายของคุณป้าร้านขายขนมที่ฉันไปกินมาอ่ะ
“ฮันน่ามานั่งกับคุณแม่ค่ะ”ฉันเดินพรางมองหน้าพี่เขาไปด้วยหน้านิ่งได้ใจ
“นี่ใครคะ”ฉันถาม
“คนดูแลน่า”
“น่าโตแล้วจะมีคนดูแลทำไมคะ น่าไม่เอาหรอก”ฉันรีบบอกพ่อทันที
“นี่เรียกโต”พี่เขาถามใครหรือพูดกับใครไม่ทราบเนี่ย
“แล้วไม่โตตรงไหนคะ”ฉันถาม
“ฮันน่าอย่าก้าวร้าวกับพี่เขาลูก ไม่เอา”ทำฉันโดนแม่ดุนะ ยังจะมีหน้ามายิ้มเยาะอีกเดี๋ยวเถอะ
“งั้นผมขอตัวนะครับ”พี่เขาบอกก่อนจะลุกขึ้น
“ใครดึงขาไว้ล่ะน้ออออ”ฉันพูดลอยๆก่อนที่พี่เขาจะยกยิ้มมุมปากให้ฉัน
“อยากโดนดึงบ้างมั้ยล่ะครับ”
“จะเอาป่ะล่ะ”ฉันถามกลับคิดว่ากลัวหรือไงกันถ้ากลัวคงไม่อยู่มาถึงสิบแปดจะสิบเก้าปีหรอกนะ
“ผมมีสิทธิ์ทุกอย่างใช่มั้ยครับคุณอา”พี่เขาหันไปถามพ่อฉัน สิทธิ์อะไรกัน
“สิทธิ์อะไรอ่ะพ่อ”ฉันรีบถามก่อนจะหันไปมองหน้าพี่เขาเหมือนพี่เขากำลังเยาะเย้ยฉันทางสายตาอ่ะฉันรู้สึกได้
“ไว้เจอกันนะครับ คนเก่ง”
ฉันนั่งหน้างอกอดอกอย่างไม่พอใจ โตแล้วค่ะโตพอที่จะขับรถไปเรียนเองได้แล้วทำไม่ต้องให้คนมาดูแลฉันด้วย พ่อฉันนั่งยิ้มอย่างพอใจใช่สิใหญ่สุดในบ้านนี่
“กลับมาไม่บอกกันเลยเนาะคนเรา”พ่อฉันถามแกมประชด
“ก็รีบมาหาแล้วนี่ไงคะ พ่อขาน่าโตแล้วนะ”ฉันบอก
“เรื่องเรียนที่ขอพ่อกับแม่จัดการให้แล้วนะ ส่วนเรื่องคนดูและพ่อก็จัดการให้แล้วเหมือนกัน”พ่อบอกฉัน
“กราบขอบพระคุณอย่างสูงมาก”
“ฮันน่าเดี๋ยวโดนคุณพ่อดุนะลูก”แม่หันมาดุฉันก็ดูหน้าตาพ่อฉันสิพ่อดูสะใจมากอ่ะ
“น่าขอไปอยู่คอนโด”ฉันยื่นข้อเสนอเพราะฉันโตแล้ว
“สบายมาก เอารถด้วยมั้ยล่ะได้ข่าวทำใบขับขี่แล้วนี่”พ่อฉันถาม รู้ดีจังนะเรื่องคนอื่นเนี่ย
“มีคนขับรถแล้วทำไมต้องมีรถล่ะคะ”ฉันบอกก่อนจะโดนพ่อมองด้วยสายตาที่ไม่พอใจ
“พี่เขาไม่ใช่คนขับรถนะลูก พ่อขอให้พี่เขามาช่วยดูแลหนูอย่ามาใช้ชนชั้นสูงชั้นต่ำกับพ่อ พ่อไม่ชอบ”
โดนดุจนได้ ไม่ได้จะแยกชนชั้นแค่ฉันใช้คำพูดไม่ถูกไง ฉันนั่งมองพ่ออย่างงงๆ
“แม่ขา น่าไม่ได้ตั้งใจ”ฉันหันมาอ้อนแม่ตัวเองเพราะยังไงแม่ก็ไม่ด่าฉันแน่นอน
“แม่เคยสอนว่ายังไงน่าจำได้ใช่มั้ยลูก”แม่ฉันถาม
“จำได้ค่ะ จำได้ขึ้นใจ”ฉันบอก ฉันถูกสอนมาตั้งแต่เด็กจะรวยจะจนก็คนเหมือนกันเพราะฉะนั้นไม่แบ่งชนชั้นค่ะ คนเหมือนกันเท่าเทียมกันหมดค่ะ
“ดีแล้วลูก จะไปอยู่คอนโดจริงๆใช่มั้ย”แม่ฉันถาม
“จริงค่ะ แล้วคนที่ดูแลหนูนี่เขาไว้ใจได้ใช่มั้ย”
“ถ้าไว้ใจไม่ได้พ่อไม่เอาชีวิตหนูไปฝากไว้กับพี่เขาหรอก”พ่อฉันพูดแทรกขึ้น ฉันพยักหน้ารับ
“โอเคเข้าใจค่ะ พี่เขาชื่อ”ฉันถาม
“ไปทำความรู้จักกันเอง”
ง่ะ พ่อพูดไม่ดูหน้าตาพี่เขาเลยอ่ะอยากรู้จักฉันบ้างหรือเปล่าแค่เจอกันครั้งแรกก็จะจับฉันกินหัวอยู่แล้ว
“ตามนั้นค่ะ งั้นน่าขอไปหาอาไทยนะคะ”
ไฟ
หลังจากที่ผมกลับจากไปหาคุณอาผมก็ขับรถมาอู่ทันที ดูแลยัยเด็กบ้าน่ะหรอท่าทางจะแสบใช่ย่อย ผมเดินเข้ามาในอู่ก็เจอเพื่อนนั่งรอผมอยู่
“รอกู”ผมถามออกไป
“พักเที่ยงไอ้เวร แล้วมึงไปไหนมา”ไอ้บอลเพื่อนสนิทของผมถามขึ้น
“ไปหาคุณอามาว่ะ”ผมบอกก่อนจะนั่งลงข้างมัน
“ป้ายร้านขนมกูซ่อมให้เสร็จแล้วนะ มึงไปเอาด้วย”ไอ้เฟรมบอกผม ที่นี่พวกผมอยู่กันแบบพี่ๆน้องๆครับ มีอะไรคุยกันได้หมด
“ขอบใจมึง แล้วนี่เฮียมายัง”ผมถาม
“มาแล้ว”
หลังจกที่ผมคุยกับเพื่อนจนเกือบบ่ายพวกผมก็เข้าไปทำงานกันต่อ เจ้าของอู่เป็นเพื่อนกับคุณอาครับใจดี มีอะไรก็คอยช่วยเหลือพวกผมตลอด
จึก จึก
ผมรู้สึกเหมือนมีใครมาจิ้มที่หลัง ผมหันมองก็เจอ หึ ยิ้มแป้นขนาดนี้คืออะไรวะ ผมมองหน้าลูกสาวของคุณอาที่ยืนยิ้มให้ผม
“หวัดดีค่ะ”เธอบอกผมหรอ
“อืม แค่นี้”ผมถามก่อนจะหันมาซ่อมรถต่อ
“พ่อบอกว่าพี่จะมาดูแลน่าหรอ”พูดเหมือนสนิทเนาะ
“อืม จะทำงาน”ผมบอกแค่นั้น
“ชื่ออะไรค่ะ หนูชื่อฮันน่านะคะเรียกน่าเฉยๆก็ได้”เธอสะกิดผมแล้วบอก และเธอกำลังกวนผมอยู่
“ไม่บอก จะทำงาน”
“คนอยากรู้จัก หยิ่งจัง”
“ฮันน่าใช่มั้ยลูก”เสียงของเฮียดังขึ้นก่อนที่ยัยเด็กบ้านี่จะวิ่งเข้าไปหาเฮีย
“อาไทยขา งุ้ย น่าคิดถึงจังเลย”
พวกผมมองคนที่วิ่งไปกอดเฮีย นี่สินะหลานรักที่เฮียพูดถึงตลอดแถมเฮียยังหวงมากสะด้วย
“กลับมาเมื่อไหร่คะไม่บอกอา”
“อาขาพี่คนนั้นอ่ะชื่ออะไร”เสียงยัยเด็กบ้าถามขึ้นแล้วชี้มาทางผม
“ไอ้ไฟมึงไปทำอะไรน้องมันหรือเปล่าวะ”ไอ้เฟรมหันมาถามผม
“นี่แหละคนที่กูต้องดูแล”ผมบอก
“ดูท่ากวนใช่ย่อย”ไอ้บอลบอก
“ไฟ มานี่หน่อย”เฮียเรียกผม
“ครับ เฮียมีอะไร”ผมถามก่อนจะมองคนที่ยืนยิ้มเยาะผมอยู่
“เฮียรู้เรื่องหมดแล้วนะ เฮียฝากน้องด้วยแล้วกัน พี่เขาชื่อไฟนะฮันน่า”
“ไฟฟ้าหรอคะ”
“ไฟเฉยๆ”ผมรีบบอกก่อนจะเดินกลับมาทำงานต่อ
“น่ารักนะไอ้ไฟ”ไอ้บอลบอกผม เหอะ
“เรามันคนละชั้นกับเขาว่ะ”ผมบอกเพื่อนตัวเอง
“ก็คนเหมือนกัน”
“และอีกอย่างกูไม่ชอบเด็ก”
- Writer
